Nahum 1: 3 en 7a: God doet recht op zijn tijd

Liturgie middagdienst zondag 5 november 2017
Welkom
Zingen: Gz. 294: 1,2,4,6 ‘Laat komen, Heer, uw rijk’
Moment van stilte en gebed
Votum en groet
Zingen: Ps. 97: 1,2,5 GK ‘De HEER alleen regeert’
Gebed
Bijbellezing: Jona 4
Zingen: Gz. 33: 1,4,5 GK ‘Jona heeft God wel verstaan’
Bijbellezing: Nahum 1
Zingen: Ps. 9: 4,5,6,9 GK ‘U zegt de volken straffen aan’
Verkondiging: Nahum 1: 3a en 7 ‘God doet recht op zijn tijd’
Zingen: Gz. 297: 1,2 LB ‘Toch overwint eens de genade’
Geloofsbelijdenis
Zingen: Gz. 134: 6 GK ‘O Vader, dat uw liefde ons blijk’
Gebed
Collecte
Zingen: Ps. 42: 1,5,6 Levensliederen

1. Als een hulpeloze hinde,
die naar stromend water smacht,
zo verlang ik u te vinden,
u, mijn God, op wie ik wacht.
Ik verlang naar God, die leeft,
die mijn ziel te drinken geeft.
Wanneer zal ik hem ontmoeten,
zal Gods glimlach mij begroeten.

5. God de HEER geeft zijn genade,
overdag – en ’s nachts een lied.
Bij mijn rots ga ik te rade:
‘Waarom komt en redt u niet?
Waarom laat u mij alleen
met de vijand om mij heen?’
Lachend laten zij me weten:
‘Is jouw God je soms vergeten?’

6. Waarom, ziel, zo aangeslagen,
waarom bang en rusteloos?
Hoop op God, stel hem je vragen.
Wees niet langer lusteloos.
Want de dag komt – heb geduld –
dat je hem weer prijzen zult.
Ik kijk uit naar nieuwe tijden,
want mijn God zal mij bevrijd

Zegen
Amen: Gz. 37: 8 GK ‘Want van U is het Koninkrijk’
——————————————————————————————————–
Gemeente van onze Heer Jezus Christus, zusters, broeders, jong en al ouder,
dia 1
Ik wil beginnen met uit te leggen hoe ik op de teksten van vanmiddag ben gekomen.
Daar zijn enkele aanleidingen voor die onverwacht samen gekomen zijn.

De eerste aanleiding is dat ik twee weken achter elkaar catechisatie heb mogen geven
over de bijbelboekjes waar vanmiddag uit gelezen is: eerst Jona en toen Nahum.
Bijbelboekjes die alle twee gaan over Ninevé, de hoofdstad van het het Assyrische rijk.
Jona kennen we wel, denk ik: de profeet die van God naar Ninevé moest maar niet wilde.
Jona vluchtte weg en wilde op een schip helemaal naar Spanje zijn opdracht ontlopen.
Maar door het ingrijpen van God ging Jona – in een zware storm in zee gejonast en toen
door een groot zeedier opgeslokt en weer aan land gebracht – toch uiteindelijk in Nineve koning en volk tot bekering oproepen, met als gevolg dat ze tot zijn ontzetting inderdaad boete deden, zodat God de aangekondigde verwoesting van de stad niet door liet gaan.
dia 2
We hebben gelezen hoe het afliep en God Jona en ook ons de les leest: zou Ik niet begaan zijn met het lot van die stad, met al die mensen en die kinderen en met al die dieren?
Jona had het goed begrepen dat zijn God inderdaad vol liefde en geduld is, een God
die er niet van houdt mensen te straffen dat is ook de boodschap die later door de Heer Jezus is herhaald en voorgeleefd dat we onze vijanden moeten liefhebben en moet bidden voor wie ons kwaad doen; en Paulus roept ons later op niet uit te zijn op wraak en niet kwaad met kwaad te vergelden maar het kwade te overwinnen door het goede (Rom.12)
We hebben daar goed over door kunnen praten op cat..: over wat dat voor ons betekent.

Maar een week later was Nahum aan de beurt, een profeet die honderd jaar later leefde.
En die lijkt uit een heel ander vaatje te tappen: dia 3 “De HEER is een woedende wreker, de HEER wreekt zic op zijn tegenstanders, Hij richt zijn toorn op zijn vijanden…wie houdt zich staande in zijn toorn, wie houdt stand in de gloed van zijn woede..” Heftige taal!
En het loopt uit op de ondergang van datzelfde Nineve, zo grondig dat pas in 1846 de ruïnes
Door archeologen onder het stof van duizenden jaren tevoorschijn zijn gehaald….
We hebben erover doorgepraat op cat.: spreken Jona en Nahum elkaar tegen, of toch niet?

De tweede aanleiding is een boekpresentatie waar we in de herfstvakantie bij zijn geweest.
De bekende hoogleraar terrorisme en veiligheid, Beatrice de Graaf, ook belijdend christen, heeft een boekje geschreven over het verlangen naar veiligheid in een wereld van geweld en terrorisme, onder de titel ‘Heilige strijd’- dia 4 hoe moet je als christen je opstellen…in een wereld van wij tegen zij, waarin steeds meer mensen vinden dat tegen terroristen vooral hard opgetreden moet worden, en dat daarvoor desnoods zelfs de doodstraf passend is; terwijl de Bijbel ons juist oproept geen wraak te nemen maar het oordeel aan God over te laten.
En ze vraagt aandacht voor het kwaad dat volgens de Bijbel ook in onszelf zit – de heilige
strijd is allereerst een strijd tegen dat kwaad in je eigen hart, de grote strijd van het geloof.

Ja en dan – een derde aanleiding – is niet lang geleden Mosul – waar Nineve een onderdeel van is – terugveroverd op IS, en komen veel christenen die verjaagd of gevlucht waren, weer terug en worden in die verwoeste stad weer kerken opgebouwd – bijzonder om te zien.
Het is een ontroerend voorbeeld van hoe het goede toch sterker is dan het kwade. dia 5

Nou, en als vierde en laatste – juist nu is er in Leiden een boeiende tentoonstelling over de geschiedenis van Nineve – in het Museum van Oudheden – we zijn er zelf nog niet geweest maar in het ND is er over geschreven; volgens de schrijver van dat artikel in de krant de moeite waard om heen te gaan. Misschien een tip voor de kerstvakantie – de expositie is nog tot maart 2018 te bezoeken. dia 6

dia 7 God doet recht op zijn tijd
1. God heeft geduld met wie kwaad doen,
2. maar God laat het kwaad niet ongestraft,
3. en toch overwint eens de genade!

dia 8 1. God heeft geduld met wie kwaad doen.
Jona, ga op reis naar Ninevé – dat zei God tegen zijn profeet, toen in Samaria.
Maar Jona wilde niet, Jona ging op reis maar precies de andere kant op – waarom?
Als je het verhaal niet zou kennen, maar wel iets weet van Ninevé, begrijp je het wel.
Ninevé was in die tijd een schrikbeeld, het hol van de leeuw, een vijandelijke stad.
En daarheen moeten om over je God te praten, en de mensen de wacht aan te zeggen over het kwaad dat er gebeurt en ze waarschuwen dat ze er allemaal aan gaan met elkaar,
Je kunt je voorstellen dat je daar als een berg tegen opziet, het zelfs niet ziet zitten.
Zoiets als in onze tijd naar Moskou gaan om op het Rode Plein gaan demonstreren tegen Putin, of in Noord-Korea bijbels gaan uitdelen, of in IS gebied gaan praten over Jezus….
dat is vragen om moeilijkheden, of erger: dat is spelen met je vrijheid of met je leven.

Ja maar, dat was het niet bij Jona, hij was niet bang voor zijn hachje, hij zei ook niet dat dit een onmogelijke opdracht was omdat die heidenen met hun afgoden toch geen boodschap zouden hebben aan de God van Israël, nee, hij was juist bang dat zijn missie zou slagen en dat ze zich zouden bekeren in Ninevé, en dat God dan die slechte stad zou sparen…en toen het ook zo ging kwam het er eindelijk boos maar wel eerlijk uit: “Heer, U wilde die stad helemaal niet verwoesten. Dat dacht ik al toen ik nog thuis was. Daarom wilde ik ook niet naar Ninevé gaan. Want ik wist dat U een goede God bent. U bent vol liefde en geduld. U bent trouw, en U houdt er niet van mensen te straffen”. Je zou denken: prachtig, alle reden om God te danken – wat een zegen op je werk als zendeling als een hele stad zich tot God bekeert, als duizenden tot en met de koning berouw hebben en willen breken met het kwaad.
Maar die rare Jona is niet blij maar woedend: als het zo moet, heeft het leven geen zin meer.

Ja maar, besef dan wel dat het zo raar niet was wat Jona dacht, en reken maar dat heel veel mensen in zijn thuisland – Israël en Juda – net zo dachten en praatten en ook baden.
Dat veel mensen ook in andere landen hoopten dat het met Assyrië slecht af zou lopen.
Zoals wij denk ik blij zijn als we horen dat IS nederlagen lijdt en terroristen uitgeschakeld worden en er niet zo mee zitten als daar bombardementen voor nodig zijn – Nederland doet er aan mee in Irak – en als er slachtoffers vallen aan de kant van gevaarlijke tegenstanders.
Denk ook maar terug aan de 2e wereldoorlog met veel slachtoffers van bombardementen op Duitsland en atoombommen op Japan – tot in kerken toe is er om gebeden en voor gedankt.

Bedenk ook maar dat die legers van Assyrië toen verschrikkelijke dingen uitgehaald hebben, en dat er zelfs uitspraken van Assyrische koningen bewaard zijn gebleven die trots vertellen over vijanden die zijn onthoofd, vrouwen die zijn verkracht en steden die zijn platgebrand – als je erover leest is het alsof over de soldaten van Assad gaat of de strijders van IS.
En Jona en zijn volksgenoten zagen die ellende op zich af komen – later is Samaria ook verwoest en zijn veel mensen uit Israël afgeslacht of als krijgsgevangenen afgevoerd –
dus als die hoofdstad met de grond gelijk gemaakt zou worden, is dat goed nieuws, toch?
En als dat dan toch niet gebeurt omdat ze zich voor een tijdje zogenaamd bekeren – reken maar dat als de eerste schrik over is het weer op de oude voet doorgaat en straks komen de legers alsnog richting Israël en ook naar Jeruzalem – wat ook echt is gebeurd later…..
dia 9
Dan krijg je toch wat meer begrip voor de reactie van Jona en voor teleurstelling – ja en je kijkt ook even in je eigen hart – hoe zou ik daarin staan, en hoe kijk ik vandaag aan tegen het kwaad in de wereld en tegen mensen die echt heel erge dingen doen – op wie lijk ik meer, op Jona, of op Jona’s God die ook mijn God en Vader is – ben ik met Jona boos en herken ik ook bij mezelf gevoelens van wraak (“ze moesten ze allemaal….vul maar in), of heb ik met God verdriet ook over Mosul en Raqqa en Aleppo, over die geradikaliseerde jongeren die aanslagen voorbereiden of plegen en over hun familie die een zoon verloren in wat hij zag als een heilige oorlog – bidden we alleen voor slachtoffers maar ook voor daders – en zijn we blij dat Godnog geduld heeft met een wereld met nog zoveel kwaad en zoveel leed?
En beseffen we vooral dat God ook heel veel geduld heeft met onszelf, met jou en met mij?
Maken we ons echt de woorden en het voorbeeld van Jezus eigen die niet terugschold als hij werd uitgescholden, en die als hij leed niet dreigde met geweld, die tot op het kruis voor zijn vijanden die hem zoveel onrecht en pijn deden: Vader, vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen – en die voor die terrorist naast hem de deur naar de hemel openzette?

Wat we kunnen leren uit het verhaal van Jona, wat de rode draad door heel de Bijbel heen is, en wat vooral is wat we leren uit de woorden en van het voorbeeld van Jezus is dat het kwaad volop serieus wordt genomen, en concreet wordt benoemd, en wordt bestreden.
Jona moest naar Nineve om de mensen daar aan te klagen en te waarschuwen, want –
zegt God – “het kwaad dat ze daar doen is ten hemel schreiend” – dia 10
Zoals de hemel vandaag huilt om zoveel kwaad in het klein en het groot, of het nu in het welvarende en relatief veilige Nederland is waar elke dag mensen omkomen in het verkeer en waar seksuele intimidatie en misbruik gebeurt en zoveel ander kwaad ellende brengt,
of het is in landen waar aanslagen gebeuren of burgeroorlogen of mensen verhongeren –
zou God voor wie elk mens kostbaar is daar geen verdriet van hebben en boos over zijn?

Maar dan is de grootste fout die we kunnen maken dat we alleen kijken naar en wijzen naar ‘die anderen’ die slecht zijn en die hard moeten worden aangepakt of het land uit moeten.
Vergeet niet dat wat Israël eerst en Juda en Jeruzalem daarna van de kant van overheersers en binnendringende vijanden overkomen is, ook Gods straf was voor hun eigen zonden.

Petrus schrijft er later over: “Besef goed dat de tijd van het oordeel is aangebroken. Dat oordeel begint bij God eigen mensen”. (1 Petrus 4: 19). Dat maakt ons bescheiden, want we weten uit de Bijbel en uit ervaring dat het kwaad ook in ons hart zit, dat we niet beter zijn als we aan onszelf overgelaten worden dan die terrorist of die crimineel – en dat zij ook als wij door God zijn geschapen naar zijn beeld en dat zij ook een ziel – een leven – te verliezen hebben – alle reden om voor onszelt te bidden om bewaring tegen het kwaad en vergeving van het kwaad – en te bidden voor alle mensen, of ze nu slachtoffer of dader zijn.

Ja, en wees daarom niet ongeduldig als het kwaad niet ophoudt en niet boos om het geduld en de liefde van God maar wees maar verbaasd en dankbaar voor, dat God zoals Jona het zei een God is die genadig is en liefdevol,geduldig en trouw en tot vergeving bereid, dat God is zoals de Klaaglieddichter het vertolkt: “Hij geniet er niet van om mensen te laten lijden”.
dia 11
Beatrice de Graaf schrijft – met beroep op de kerkvader Augustinus – dat mensen tegen het kwaad beschermd moeten worden, desnoods met geweld, maar dat het niet mag gaan om wraak over vergelding maar geprobeerd moet worden de daders van hun boze wegen terug te brengen. Kwaad moet niet met kwaad worden vergolden. De strijd moet altijd de mogelijkheid openlaten om de zondaar tot omkeer te bewegen. Het kwaad kan worden teruggedrongen en ook de grootste misdadigers kunnen zich bekeren”.

Dat is wat God bewoog met het oog op Ninevé, dat is wat Jona moest en wat wij moeten leren. Dat is wat als het goed is de boodschap is van de christelijke kerk richting de politiek met een veiligheidsbeleid en richting de boze en bange burger die van de overheid verlangt dat gezorgd wordt voor veiligheid en die een steeds hardere aanpak vraagt van wie die veiligheid bedreigen – leer van Gods geduld en vertrouw erop dat God recht zal doen.
Dat vraagt dat we accepteren dat deze aarde niet volstrekt veilig kan zijn en zal worden,
en dat de strijd van het geloof lijden meebrengt, en allereerst een gevecht is met onze eigen onvolmaaktheid en zonde – maar dat gelukkig Christus het kwaad al overwonnen heeft.

dia 12 2. God heeft geduld met wie kwaad doen, maar laat het kwaad niet ongestraft.

De profeet Nahum leefde en preekte zo’n honderd jaar later dan zijn voorganger Jona.
Er is sinds Jona preekte in Ninevé en die stad zich massaal bekeerde van het kwaad heel veel gebeurd, en als je profeten als Nahum en ook Jesaja leest, is dat niet erg veel goeds.
Het Assyrische rijk had zijn invloed steeds verder uitgebreid en het ene land na het andere
was onder de voet gelopen wat veel slachtoffers en veel verwoesting had opgeleverd.
In 722 voor Christus was het tienstammenrijk bezet en de stad Samaria verwoest en veel inwoners waren gedeporteerd naar Assyrië, en de Assyriërs hadden mensen uit andere landen gedwongen om te verhuizen naar het Joodse land, om zo volken te vermengen.
Ook Jeruzalem was belegerd geweest (tijdens de regering van koning Hizkia) maar door ingrijpen van God was de stad bevrijd; maar de mensen in Juda voelden zich bedreigd.
In de tijd van Nahum leek Assyrië oppermachtig; zelfs Thebe in Zuid-Egypte werd bezet.

Waarschijnlijk profeteerde Nahum tijdens de regering van Manasse, de zoon van Hizkia.
We lezen van hem dat hij “deed wat slecht is in de ogen van de HEER”: vreemde goden dienen, zon en maan en sterren aanbidden, zich inlaten met magie en waarzeggerij en geestenbezwering (occulte praktijken dus); hij zette een afgodsbeelde in de tempel van de HEER en nog iets gruwelijks: hij verbrandde zijn eigen zoons als offer voor de afgoden…
We lezen in 2 Kronieken 33 dat hij zijn volksgenoten verleidde “om nog meer kwaad te
doen dan de volken die de HEER voor hen had uitgeroeid” (2 Kron.33: 9), en dat alle
waarschuwingen van God niet hielpen: “zij schonken geen aandacht aan zijn woorden.”
Het kwam hen te staan om Gods straf in de vorm van een inval van Assyrische soldaten:
“zij bedwongen Manasse met haken, boeiden hem met bronzen ketenen en voerden hem mee naar Babel.” (2 Kron.33: 11) – waar het wonder gebeurde dat Manasse berouw kreeg en zich bekeerde en tot God ging bidden – en dan lezen we weer een verrassend bewijs dat de HEER een God is van liefde en genade die graag vergeeft: “God liet zich vermurwen en en verhoorde zijn smeekbede. Hij liet hem terugkeren naar Jeruzalem en herstelde hem in zijn macht. Toen erkende Manasse dat de HEER God is.” Bij God krijg je een tweede kans!

Kijk, en dan gaan we beter begrijpen wat we tegenkomen in dat profetenboekje Nahum.
Er blijkt uit dat de leiders van het Assyrische rijk en Ninevé en zijn inwoners toch weer zich te buiten zijn gegaan aan buitensporig geweld, wreedheid tegen de onderworpen volken, en
grenzeloos machtsmisbruik: “Wee de bloedstad, een en al leugen, vol oorlogsbuit, het roven houdt niet op. Hoor! Knallende zwepen! Hoor! Daverende wielen! Dravende paarden, dansende wagens, steigerende ruiters, vlammende zwaarden, bliksemende lansen! Vele doden, massa’s lichamen, ontelbare lijken, je struikelt over de lijken.” (Nahum 3: 1-3).
En dat laat de HEER van de hemelse legers niet eindeloos doorgaan, dan grijpt Hij in en dat niet om wraakzucht bot te vieren maar om het kwaad te stoppen en wie worden onderdrukt en gemarteld en afgeslacht te beschermen, want het kwaad heeft niet het laatste woord:
“Ik zal je straffen – spreekt de HEER van de hemelse machten. Ik laat je strijdwagens opgaan in rook, het zwaard zal je dappere leeuwen verslinden, je prooi vaag Ik weg van de aarde, de stem van je gezanten wordt niet meer gehoord. “ (Nahum 2: 14) – wat ook gebeurd is in 612 voor Chr. toen Babel als de nieuwe wereldmacht een einde maakte aan het Assyrische rijk en toen Ninevé alsnog met de grond gelijk werd gemaakt en de puinhopen onder het stof verdwenen, om pas in 1846 weer te worden gevonden bij opgravingen door Engelse archeologen – dat heeft dus bijna 2500 jaar geduurd – dat heeft dus bijna 2500 jaar geduurd – en toen IS de macht greep in Mosul en omgeving is er weer veel verwoest.
dia 13
Ons tekstvers brengt het samen in die twee zinnen: “de HEER is geduldig, maar zeer sterk, Hij laat nooit iets ongestraft.” En dat is niet omdat Hij plezier heeft in de dood van wie ook,
maar om wat staat in dat andere vers: “de HEER is goed, een vesting in tijd van nood, Hij kent wie bij Hem schuilen.” Dat was zo in de tijd van Jona en van Nahum, en in onze tijd.
Ik las: “Het boek Nahum kan de slachtoffers moed geven: God maakt tenslotte een einde aan tirannie en onderdrukking, al in de huidige wereld, hoewel het lang schijnt te duren.”
Zo is het steeds gegaan, later ook met het rijk Babel, met het Romeinse rijk, met de wandaden tijdens de Tachtigjarige Oorlog, met de vreselijke misdaden van de nazi’s..
en je ziet nu al dat IS steeds meer terrein moet prijsgeven…en Assad houdt het ook niet.
Dat zien we gebeuren maar als christenen mogen we het vooral geloven en erop hopen.
Het is tegelijk het geheim achter veel moeilijke verhalen die we in de Bijbel tegenkomen, over geweld, oorlogen, en dat zelfs soms in opdracht van God – wat moeten we ermee?
Zijn de oorlogen van de HEER niet net zoiets en net zo erg als de jihad van de moslims?
En wat doe je dan met die andere wang en met de opdracht je vijanden lief te hebben?

Er is heel veel over te zeggen en om over na te denken, meer dan vanmiddag lukt.
Het is zeker zo dat we in de Bijbel heel wat ongeoorloofd geweld tegenkomen, ook van koningen van Israël en van Juda – van David lezen we dat hij veel oorlogen heeft gevoerd en ook moeten voeren, maar dat hij niet de tempel mocht bouwen omdat hij te veel bloed aan zijn handen had – de tempelbouw werd een taak voor zoon Salomo, koning van de vrede.
Want God is niet uit op de dood van de zondaar maar dat hij zich bekeert en leeft.
Ik vind een indrukwekkende tekst Klaagliederen 3: 31-36: ..”de Heer verwerpt niet voor eeuwig. Als Hij leed berokkent, ontfermt Hij zich ook, zo groot is zijn genade; slechts met tegenzin brengt Hij leed en rampspoed over de mensen. Dat men overal op aarde gevangenen vertrapt, dat men iemands rechten schendt onder de ogen van de Allerhoogste, dat men een mens een eerlijk vonnis onthoudt, zou de HEER dat niet zien”….wel dus, en op zijn tijd doet de HEER recht, en daar mag je op vertrouwen en daar mag je aan meewerken.
Als je maar ook dat andere nooit vergeet, in Klaaglied 3: 19: “Wat klaagt een mens zolang hij leeft? Laat hij klagen over zijn zonden”. Dat maakt bescheiden, leert ons af te denken ik wij als de good guys en de anderen als de bad guys, en leert ons bidden voor alle mensen…
In de zekerheid dat wij de strijd tegen het kwaad, allereerst in eigen hart en leven, en dan ook in de wereld niet kunnen winnen, maar dat Jezus allang de strijd gewonnen heeft…
zodat we met Paulus mogen geloven: wij zijn meer dan overwinnaars, dankzij Hem die ons liefheeft en die voor ons heeft gewonnen – en daarom: toch overwint eens de genade!

dia 14 3 en toch overwint eens de genade!

Nahum eindigt zijn korte boekje dreigend in de richting van Ninevé: “Nineve, je wordt helemaal verwoest, en je zult nooit meer opgebouwd worden. Alle mensen zullen blij zijn als ze horen wat er met jou gebeurd is. Want je inwoners hebben altijd verschrikkelijke dingen gedaan.” (Nahum 3: 19) – zo is gebeurd, en zo is vaker gegaan, denk maar aan Hitler-Duitsland, aan de val van de muur en het communisme, aan de nederlagen die IS lijdt….
Het onderstreept wat God belooft dat niet het kwaad het laatste woord zal hebben, en dat God op zijn tijd oorlogen doet ophouden en recht zal doen – en dat Jezus al overwinnaar is.
Het klinkt al door als Nahum Gods volk moed inspreekt: “Luister, Juda, er is goed nieuws! Er komt een boodschapper over de bergen, en hij zegt dat er vrede komt” 2:1). Dat geeft hoop:
“De HEER is goed. Als er gevaar is, is het bij Hem veilig. Hij zorgt voor de mensen die bij Hem bescherming zoeken. Vier feest en doe wat je aan de HEER beloofd hebt”. (1: 7)
Ja, ook dat laatste, want – nog eens – het is niet wij-zij, maar het kwaad zit in ons allemaal
en het is echt: verander de wereld, begin bij jezelf – Paulus roept op om de goede strijd van het geloof te strijden, tegen jezelf allereerst en dan ook tegen het kwaad in de samenleving, en dat niet met aardse wapens zoals sommige moslim-jihadstdrijders doen en christenen door de eeuwen heen helaas ook hebben gedaan, maar met de geestelijke wapens van geloof en hoop, vanuit het evangelie dat liefde is en dat de echte vrede verkondigt en geeft.

Dan blijft het nodig dat de overheid het recht handhaaft en desnoods met geweld en straf de goed en beschermt en wie kwaad willen doen tegenhoudt en bedreven kwaad afstraft – daar is de Bijbel ook duidelijk over, denk aan wat Paulus schrijft over de overheid in Romeinen 13.
En elke christen zal in eigen leven en omgeving protesteren en vechten tegen onrecht en opkomen voor wie onderdrukt worden of gepest, en niet wegkijken waar kwaad gebeurt.
Maar dat altijd bescheiden en in het besef van eigen beperktheid en geneigdheid tot kwaad.
En in het vertrouwen dat er een einde komt aan het kwaad, door God en dankzij Jezus.

Iets mogen we al meemaken hier op aarde,als voortekens van de complete eindoverwinning.
B.v. in het bijzondere dat in de vlakte van Ninevé na het verjagen van IS, christenen weer terugkomen, dia 15 en dat tussen de puinhopen weer kerkdiensten gehouden worden en er plannen zijn om kerken weer op te bouwen en weer in geloof het leven daar op te pakken.
Het is een van de vele bemoedigende voorbeelden dat het goede sterker is dan het kwade.

De Bijbel maakt ons nuchter en bescheiden als voorzegd wordt dat zolang de nieuwe aarde er nog niet is, we opgeschrikt zullen worden door oorlogen, aardbevingen en andere rampen.
Maar we worden vooral bemoedigd: wees niet bang, Ik heb de wereld overwonnen: toch overwint eens de genade, en maakt een einde aan de nacht, dan onderwerpt de Heer het kwade, voorgoed: de wereld treedt is ’s Vaders licht, verheerlijkt voor zijn aangezicht. dia 16
Amen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *