Beste Sjoerd en Yvonne, broeders en zusters, gemeente van Christus,
dia 1
Een geschenk van God, zo hebben jullie Roan verwacht en gekregen.
Verwacht, met best ook vooral de laatste periode de nodige lasten en spanning.
Gekregen, met ook daarna nog wel zorgen over hem, met name over zijn gehoor.
Gelukkig dat de grootste zorgen zijn weggenomen, al komt er later nog een test.
Verwacht en gekregen in het vertrouwen dat God altijd bij hem zal zijn: Manuel.
De doop maakte het zichtbaar en hoorbaar: God heeft ook Roan aangenomen
als zijn kind, en Hij zal zich voor hem inzetten, en overal altijd voor hem zorgen.
Wat een zegen als Hij zijn kinderen aan mensen toevertrouwt, aan ouders,
aan jullie die Lieke en Roan mogen verzorgen en opvoeden en er voor ze zijn.
God heeft jullie bidden willen verhoren en dat zal Hij ook verder blijven doen.
God geeft niet één keer een cadeau waarna je het zelf verder moet uitzoeken
maar elke dag geeft Hij wat je nodig hebt, en wil Hij er voor jullie en ons zijn.
Je mag ervaren wat de komende zondag het thema is richting het kerstfeest – de
geboorte van het grootste cadeau van God ooit: Aangeraakt door zijn liefde.
Dat maakt de stap minder groot naar dat verhaal dat vanmorgen centraal staat:
twee oude mensen die geen kinderen hadden gekregen en die dat ook niet
meer verwachtten en waren opgehouden om daar nog langer om te bidden.
Wat een pijn zal dat gegeven hebben, herkenbaar voor wie dat in onze eigen
tijd overkomt, na misschien veel jaren erom bidden en erop hopen, van heel
veel onderzoeken en misschien wel pogingen, tot de conclusie onontkoombaar
is: voor ons is dat geschenk niet weggelegd, met ons gaat God een andere weg.
In het Israëlvan het Oude Testament was kinderloosheid zelfs nog veel pijnlijker.
Elisabet heeft het over verachting van de kant van de mensen: als je huwelijk kinderloos bleef, was er blijkbaar wat mis met je, onthield God je de ‘kinderzegen’.
En je ervoer het als uitgeschakeld zijn in het verder gaan van je familie en het mee kunnen bouwen aan Gods volk tot aan het komen van de lang beloofde messias.
Vorige zondagmiddag ging het daarover: als de messias kwam, was er geen nazaat van jou om Hem te begroeten: jouw tak van de stamboom werd tot een dorre tak.
Scherp gezegd: God met ons – immanuel – maar daar zal jouw gezin niet bij zijn.
Die pijn droegen ook Zacharias en Elisabet jaar in jaar uit met zich mee, er staat
dat hij al op leeftijd was en zij onvruchtbaar was en haar tijd had gehad, zo gezegd
al lang de overgang voorbij, en dan hoop je niet meer en bid je er niet meer om.
En dan….ineens…..gaat de hemel die zo lang dicht leek, open en als een donderslag bij heldere hemel komt dat bericht: je gebed is verhoord, jullie krijgen een zoon…..
Het thema van de preken en diensten de komende adventsweken is to the point:
dia 2
Liefdevol aangeraakt (I)
1. na (veel) gebed
2. ondanks ongeloof
3. in blijde verwachting
dia 3 1. Liefdevol aangeraakt : na (veel) gebed
Wie werd eigenlijk ‘liefdevol aangeraakt’, na – veel – gebed?
Dat is niet zo’n moeilijke vraag, toch, dat wordt ons verteld door de evangelist Lucas:
twee al oudere mensen, priester Zacharias in de tempel, en zijn vrouw Elisabet thuis.
‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord’, is de boodschap van Gods engel.
Het vervolg wordt steeds mooier: lang gewacht, niet meer verwacht, toch gekregen.
Waar Elisabet God voor dankt – “De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken” – en waar later Zacharias van zingt: “Geprezen zij de Heer, de God van Israël, Hij heeft zich om zijn volk bekommerd en het verlost” (dat staat in zijn loflied , in Lucas 1: 68).
Kijk, daar staat het na elkaar: de Heer trok zich mijn lot aan, en: dat van zijn volk.
Zacharias heeft het in zijn zelfs lied helemaal niet over zichzelf en over zijn vrouw, en over hun blijdschap dat God al die gebeden om een kind uiteindelijk toch heeft verhoord, maar hij zingt over verlossing voor Israël – hij zingt als vader maar ook en
vooral als priester – later komen we erop terug als het over dat lied speciaal gaat.
Dus laat dit verhaal ons verder kijken dan alleen naar deze Zacharias en Elisabet
die toen zij dat niet meer verwachtten,toch nog kregen waar ze om hadden gebeden.
Het is al meteen opvallend dat die engel met zijn goede nieuws niet bij Zacharias en
Elisabet thuis op bezoek komt – zoals even later wel bij Maria in het verre Nazaret.
Nee, het gebeurt als Zacharias aan het werk is als priester, uitgerekend als hij in
het heilige van de tempel op het vaste gebedsuur reukwerk offert namens het volk.
Waarover vaker in de Bijbel verteld wordt dat het reukoffer zichtbaar maakt dat de
gebeden van Gods volk omhooggaan naar God: “laat mijn gebed voor u zijn als
reukwerk, mijn geheven handen als een avondoffer” – Davids gebed in Psalm 141.
En Johannes ziet in de hemel oudsten met en gouden schaal vol reukwerk, en
geeft er de uitleg bij. “dat zijn de gebeden van de heiligen”, van de kerk op aarde.
Als de engel Gabriël daarom zegt tegen die priester dat zijn gebed verhoord is –
gebed-enkelvoud – slaat dat allereerst en heel speciaal op dat gebed van zonet,
in dat heilige, namens heel het volk, terwijl de mensen buiten – in de voorhof voor het gewone volk – ook stonden te bidden (vs. 10) – iets dat elke dag weer gebeurde, en
al eeuwenlang was gebeurd: gebeden tot God, om Hem te eren en te danken, en
ook om te bidden om de beloofde redding van een volk in nood, en om de messias
die God had beloofd en aangekondigd door de profeten en in veel van de psalmen.
Terwijl dat verder weg dan ooit leek, met een oppermachtige keizer in Rome en een afstammeling van Ezau op de troon van David: toen Herodes koning van Juda was….
Dus was het een groots moment voor heel het volk van God: jullie gebed is verhoord!
Zeker, jij – Zacharias – zult er blij en gelukkig door zijn, en je vrouw natuurlijk ook -maar jullie niet alleen, maar “velen zullen zich over zijn geboorte verheugen”.
Ja, want die zoon – die Johannes zal heten=de Heer is genadig – wordt heel belangrijk in het reddingsplan dat God gaat uitvoeren: “Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer….Hij zal vervuld worden van de Heilige Geest…..Hij zal velen uit het volk van Israël tot de Heer, hun God, brengen….Als bode zal hij voor God uitgaan met de
geest en kracht van Elia…en zo zal hij het volk gereedmaken voor de Heer”.
Zo kennen we Johannes toch, als de wegwijzer, de voorbode, van Jezus Messias.
Van Hem over wie de engel zei toen Hij geboren was: “Ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen” (Lucas 2: 10)
Liefdevol aangeraakt – werden niet alleen die twee oude mensen die op hun leeftijd nog vader en moeder mochten worden – maar heel hun volk, en zelfs heel de wereld.
Want God ging al die gebeden om redding, gebeden uit vaak diepe nood en van tussen onderdrukking, en oog in oog met de dood, verhoren en redding bewerken.
Zoals vader Zacharias erover zal gaan zingen: God kijkt om naar zijn volk en Hij gaat ons redden van de vijanden en uit de wurggreep van wie ons haten, en onze zoon
Johannes mag straks Gods volk bekend maken met hun redding door de vergeving
van hun zonden – en zo wordt het licht voor allen die in het donker zitten, die leven
onder de schaduwen van de dood, om hun voeten te zetten op weg naar de vrede.
Je mag je liefdevol aangeraakt weten door een God die uit is op je eeuwige geluk!
Ja, en dan valt het allemaal op zijn plek, ook voor die oude priester en zijn vrouw,
want ook hun gebeden – voor zichzelf en voor hun volk – zijn meer verhoord dan
ze ooit hadden verwachten – zoals Paulus schrijft dat God “bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken” :ze kregen een nooit meer verwacht cadeau van God: een zoon die ook nog een speciale taak zal krijgen in het plan van God: de lang beloofde redder aankondigen en het volk voorbereiden op zijn komst.
dia 4 2. Liefdevol aangeraakt – ondanks ongeloof
Geloven wij wel dat als we bidden, God kan doen en vaak ook doet wat we vragen?
Dat is nog eens een probleem: dat we bidden om hulp of genezing of om zegen, en
dan als het dan komt, niet eens dat als verhoring van ons bidden zien – of dat we wel
bidden maar als het erop aan komt het verwachten van onszelf of van anderen.
En zeker als alleen een wonder ons nog redden kan, hopen en bidden we er dan om
of gaan we er al vanuit dat het niet kan omdat het niet past in onze berekeningen:
de dokter heeft toch gezegd dat….het is nu toch te laat…..ik ben nou eenmaal zo…..
Ja, en wonderen, als die vroeger al gebeurden, die zijn onze wereld al lang uit…..
Zacharias had met veel andere gelovigen vaak gebeden om de vervulling van al
die oude beloften van God: over de redder die zou komen, over Gods koninkrijk.
Ja en vroeger hadden hij en Elisabet vaak gebeden om kinderen….maar helaas:
kinderen hadden ze nooit gekregen en de beloofde redder was ook nog steeds niet gekomen …. en nu waren ze al oud en ze zouden het wel niet meer meemaken.
Tot ineens vandaag de knecht van God in de tempel van die andere knecht van God
te horen krijgt:God heeft jouw gebed en al die andere gebeden gehoord en verhoord:
jullie krijgen een zoon en die zoon mag de voorloper worden van die beloofde redder.
Ja maar, dat kan helemaal niet meer, waaraan weet ik dat het waar is: ik ben al te
oud en mijn vrouw kan geen kinderen meer krijgen, dit is te raar om waar te zijn….
Laten we er Zacharias maar niet hard om vallen, die man van wie zo’n eervolle vermelding in de Bijbel bewaard is, samen met zijn vrouw: “beiden waren vrome en gelovige mensen, die zich strikt aan alle geboden en wetten van de Heer hielden”.
Dat kan blijkbaar, dat je heel gelovig bent en een trouw kerkganger, of als Zacharias
voorganger bent in de kerk, en voorbidder, zo dicht bij de Heer zelf, en toch….als het
erop aan komt, vooral let op menselijke mogelijkheden en op wat jezelf pakken kan…
Ik las: “hij heeft stem gegeven aan onze weerstand tegen het evangelie”. Ja, want zijn wij zoveel anders, als weldenkende mensen die hun gezonde verstand toch
moeten gebruiken en door ervaring geleerd moeten leven met de keiharde feiten.
Iemand schrijft: “Onze wereld van vandaag dwaalt in godsverduistering en draagt onmetelijk veel pijn en verdriet met zich mee. Er moet wel een wonder gebeuren, wil dat allemaal veranderen. Maar kan het wel gebeuren”. En geloven we dat gebeuren
kan wat we vaak bidden: ‘Heer Jezus, kom terug, om alle dingen nieuw te maken’?
Blijven we niet vaak steken in wat we zien en over discussiëren: wat doet Europa,
hoe stoppen we IS, helpen bombardementen of niet, en hoe voorkomen we nog meer aanslagen, en wat kunnen we aan in het opvangen van vluchtelingen….wat
allemaal belangrijk is en nodig maar rekenen we nog met God en zijn ingrijpen?
Geloven we dat wonderen de wereld niet uit zijn omdat het Gods wereld is?
Wat Zacharias vergat is dat God de machtige is, wat al zo vaak was bewezen.
En alsof het geen bewijs genoeg was dat uitgerekend Gods bode Gabriël dit zei.
Gabriël die lang geleden ook Daniël had bemoedigd met Gods machtige beloften.
We kunnen lezen in Daniël 8: 15 en 9: 21, over verhoring van Daniës gebeden. dia
Je kent je bijbel toch, wil Gabriël zeggen, je kent mij toch, God stuurt me naar je toe!
Zacharias kon het niet geloven en daarom werd hij letterlijk met stomheid geslagen.
Sterker nog, uit het vervolg blijkt dat hij doofstom is geweest tot de dag dat Gods
woorden waar bleken en de beloofde zoon toch geboren was – de buren moesten
met gebaren aan Zacharias vragen welke naam hij de baby had gegeven (vs. 62).
Maar de nadruk valt op het niet kunnen praten over wat de engel verteld had: de
mensen op het tempelplein die stonden te wachten op de zegen van de priester
zagen alleen zijn gebaren en begrepen dat hij iets bijzonders had meegemaakt,
maar wat dat was, moesten ze maar raden, en werd pas veel later duidelijk.
Het was ook een signaal aan het volk – en ook aan ons die dit veel later lezen –
dat ongeloof geen recht van spreken heeft en dat wat bij mensen onmogelijk is,
dankzij God toch kan en gebeurt – om stomverbaasd over te zijn vaak en dan
ervan te getuigen en over te zingen: dat zo Gods liefde ons heeft aangeraakt!
Hoe waar wat Jezus zegt. gelukkig wie niet zien en toch geloven = vertrouwen!
En geweldig dat de belofte niet geblokkeerd werd door Zacharia’s niet-geloven.
Er zal heel wat door hem zijn heengegaan daar op dat plein en onderweg en
de maanden van samen in verwachting zijn thuis: wat ben ik stom geweest –
maar wat een liefde dat God toch naar ons blijft omkijken en Heer, geef dat
ik in deze maanden van zwijgen heengroei naar een lied van verwondering!
dia 5 3. Liefdevol aangeraakt – in blijde verwachting
Het zal een vreemd thuiskomen zijn geweest, na de diensttijd in de tempel: voor Zacharias die niet wat hij beleefd had in geuren en kleuren kon vertellen aan zijn vrouw die al die tijd thuis op hem had gewacht maar het moest hebben van een
kleitablet – vandaag zouden we zeggen: pen en papier, of een Ipad – en ook voor
Elisabet die een doofstomme man terugkreeg met een ongelooflijk verhaal.
Kort erna voelde ze dat dat verhaal waar bleek te zijn en zij in verwachting was.
Zo bijzonder dat ze het maandenlang voor zich hield en de deur niet uitkwam.
Waarom staat er niet bij maar laat zich raden: geen mens zou het geloven, het
zou alleen maar lastige vragen opleveren en voor Zacharias extra pijnlijk zijn.
Maar samen groeiden ze in geloof en verwachting: God heeft naar ons en ook
naar zijn volk omgekeken – we hebben niet voor niets geloofd en gebeden.
Ja en wat zo lang zoveel pijn had gedaan, had de Heer ten goede gekeerd:
“De Heer…heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten”.
Wat kunnen mensen wreed zijn, wat kan pijn doen hoe ze naar je kijken en over je praten, wat kan het eenzaam voelen als ze om je praten over kinderen en later
over kleinkinderen, als jij niet…..en wat kunnen de blikken van mensen prikken.
Misschien in onze tijd minder dan toen als je geen kinderen hebt maar het kan
ook als kinderen andere keuzes maken dan hun ouders of zich niet aangepast
gedragen, en hoe gaat we om met wie niet passen in onze geijkte patronen?
Verdriet en pijn om serieus te nemen, en ook samen bij God neer te leggen.
Zoals alle verdriet en pijn, en gebrokenheid, gemis, die je mag delen met God.
En dan is er de troost dat je leven – hoe ook beschadigd en met tegenslagen –
niet voor niets is, dankzij hét Wonder-Kind, Jezus, Gods allergrootste Geschenk.
Door wie Roan maar ook u en jij en ik Manuël zijn: want God is met ons.
Aangeraakt door Gods liefde, elke dag weer, en alle dagen van ons leven.
amen
liturgie morgendienst
zingen: Ps. 68: 8 orgel
votum en groet
zingen: Ps. 25: 1,2 orgel
wet van de HEER
zingen: Ps. 25: 3,4 orgel
gebed
doopsformulier (3)
zingen als belijdenis dooplied Sela – muziekgroep
zingen na doop Opwekking 770 (staande) muziekgroep
dankgebed
Schriftlezing. Lucas 1: 5-25
zingen: Lied 9: 1,6,10 orgel
verkondiging
zingen: Lied 126: 1,2,3 orgel
gebed
collecte muziekgroep
zingen: Opwekking 710 muziekgroep
zegen (St Patrick)
amen: Lied 456: 3 muziekgroep