Marcus 10: 13-16: Jezus laat de kinderen bij zich komen…en wij dan? (themadienst bijbelzondag)

Jongens en meisjes, grote mensen, samen gemeente van onze Heer,
dia 1

Eerst wil ik even wat tegen jullie zeggen vanmorgen: fijn dat jullie er weer zijn!
Ik denk dat jullie lang niet altijd alles begrijpen wat wordt gezegd en gedaan in de kerk.
Dat de preek soms moeilijk is, en dat er ook wel eens moeilijke woorden in zitten.
En …..dat je lang niet altijd zin hebt om mee te gaan, maar dat je vader en moeder
vinden dat het goed is voor je dat je meegaat: om over God te horen en te zingen,
om te leren over de Here Jezus, om te bidden, en om dat te doen samen met
andere kinderen en met de grote mensen, omdat we allemaal bij Jezus horen.
En ik hoop dat je merkt dat de grote mensen en de oudere mensen het ook
fijn vinden dat jullie er zijn, zelfs als je wel eens zit te draaien of te praten….

Ik weet wel zeker dat die kinderen die toen bij de Here Jezus kwamen, lang
niet alles hebben gesnapt wat Hij allemaal vertelde en deed, maar toch wilde
Hij die kinderen bij zich hebben en mochten de discipelen ze niet wegsturen
omdat het toch te moeilijk voor hen was en Jezus het veel te druk had om tijd
te maken voor kinderen en misschien ook wel te moe was voor al die drukte.
Jezus wordt zelfs boos op zijn leerlingen: “Laat die kinderen bij me komen.
Houd ze niet tegen. Want Gods nieuwe wereld is er juist voor hen”.

Ja, en grote mensen kunnen zelfs nog heel veel van jullie leren: niet jullie
moeten wachten tot je groot genoeg bent om het te begrijpen, wij volwassenen moeten eerst weer klein worden om te kunnen geloven!.
Hoor maar: “Je moet openstaan voor Gods nieuwe wereld. Net zoals een kind
dat doet. Anders kun je er niet binnenkomen”. Jezus houdt van kinderen!
En van iedereen die zich er niet voor schaamt kind te blijven, of te worden.

Jezus laat de kinderen bij zich komen…en wij dan?

dia 2 ‘No kids allowed’.
Weet u daar die Engelse kreet voor staat: kinderen zijn hier niet welkom…?
Nou, het is een website die actie voert voor een kindvrije horeca, met als een soort ondertitel: “Van Sterrenrestaurant tot Shoarmatent,je komt er pas in als je 12+ bent!”
En u kent vast ook wel die reclames voor vakantieparken waar gezinnen met kleine
kinderen niet welkom zijn, geschikt voor wie de voorkeur geeft aan een rustige vakantie zonder spelende en ook vaak huilende en zeurende kinderen in de buurt
Ik denk: niks mis mee als mensen daarvoor kiezen, want vakantie is ook tot rust
komen, en kinderen zijn nou eenmaal niet altijd alleen maar lief en rustig, toch?
Of jullie wel?
En.. er zijn ook heel wat ouders die hun kinderen niet erg onder controle hebben.
Ik las: “Jengelende kinderen in het restaurant, een herrie bij het zwembad en dan ook nog eens een schreeuwende peuter bij de kassa van de supermarkt. Steeds meer mensen wensen tijdens hun vakantie rust en ontspanning zonder hordes lawaaierige kinderen. Hotels, restaurants, maar ook luchtvaartmaatschappijen en complete dorpen reageren hierop”. Vandaar die website en die reclames die je steeds meer tegenkomt.
Het is misschien wel een tegenreactie op een samenleving waarin we een periode
achter de rug hebben van een wel erg vrije opvoeding, waarin wie inmiddels
zelf ouders zijn niet hebben geleerd grenzen te stellen en werk te maken van
een opvoeding waarin je je kinderen helpt een goede eigen plek te vinden in de
samenleving en daarbij ook anderen te respecteren en hun de ruimte te geven.
En als volwassenen zelf het verkeerde voorbeeld geven door respectloos gedrag
dia 3 naar anderen en grove taal richting de overheid of de scheidsrechter op het voetbalveld en aan de laars lappen van verkeersregels, is het dan vreemd als kinderen en jongeren een zelfde gedrag vertonen, tot ergernis van diezelfde volwassenen?
‘No kids allowed’ …kinderen hier niet welkom – dat past niet in de kerk en dat past zeker niet bij de Heer Jezus, dat heeft Hij vaak gezegd en laten merken. dia 4
Eerder andersom, hoorden we net: wie niet als een kind wordt, komt niet binnen.
Het is goed daarover door te denken, over wat dat betekent voor ons als kerk.
dia 5
‘No kids allowed’ – nu even geen kinderen, Jezus is veel te druk….geen tijd….!
Vaak wordt aangenomen dat daarom de leerlingen van Jezus zo uitvielen tegen de mensen die aandacht vroegen voor hun kinderen, maar de Bijbel vertelt dat er niet bij, wel dat Jezus het de discipelen erg kwalijk nam, Hij was woedend, staat er.
Ik denk dat de leerlingen er geen probleem mee hadden dat vaders en moeders
of andere grote mensen kinderen meenamen om naar Jezus te luisteren en zijn
wonderen mee te maken, maar hier is meer aan de hand: “Er waren mensen die
kinderen bij Jezus brachten. Ze wilden graag dat hij de kinderen zou aanraken”.
Kijk, en dat is blijkbaar te veel gevraagd, aan tijd en aandacht en belangrijkheid:
kinderen in het middelpunt, alle ogen op hen gericht, en Jezus helemaal voor hen.
Terwijl er toch wel belangrijker zaken zijn dan een paar kinderen op schoot nemen,
als er zieken liggen te wachten om genezen te worden en als er zoveel mensen
om Jezus heen staan die zijn gekomen voor zijn onderwijs of met lastige vragen.
Je kunt het ook wel horen als het gaat over wat in de kerk wel en niet kan en mag:
pas op dat niet de mens centraal komt te staan, of dat alle aandacht uitgaat naar kinderen.
Niet waar: het gaat in de kerk om God en om zijn eer, en daar past eerbied bij en
dan moet het niet te simpel worden of te rommelig of te onrustig of.. te kinderlijk.
Wordt niet te gauw boos op die discipelen, zijn ze echt zo anders dan wij zelf?

Ja, en bedenk ook dat het een heel andere tijd was dan die waarin wij leven.
Er is in onze tijd best veel aandacht voor kinderen en er wordt veel gedaan om
ze bij dingen te betrekken, denk maar aan hoe anders het op school gaat dan
zeg maar dertig of vijftig jaar geleden, en aan wat kerken proberen te doen: met
kindernevendiensten of kinderbijbelclubs, werkbladen zoals vandaag, en met de
plaatjes op de beamer, en elke zondag een psalm of lied dat jullie geleerd hebben.
Het kan allemaal beter, maar het is meer dan vroeger, en hopelijk helpt het jullie.
In onze samenleving slaat het zelfs wel door zo af en toe, als kinderen in alles hun zin krijgen en alles krijgen wat ze willen hebben en nooit een nee te horen krijgen.
Ik hoop en ik denk ook zomaar dat het bij jullie thuis anders is – wees er maar blij mee, je hebt er later veel aan als je ook leert dat niet alles wat je wil, ook gebeurt.
dia 6
Hoe dat ook is, in de tijd van de Here Jezus was het voor kinderen anders dan nu.
Ik las. “Het waren geen prinsjes en prinsesjes, die alles krijgen waar ze om vragen.
Met kinderen werd niet geshowd, ze werden niet tot statussymbool verheven….Het kleine kind had weinig in te brengen…..het was helemaal afhankelijk van zijn ouders, het had zich te voegen naar de wensen van ouders en leraars, het kon alleen maar
hopen en vertrouwen op de liefde en zorg van volwassenen”. einde citaat
In de grote wereld waarin het draaide om macht en invloed, telden kinderen – en
ook vrouwen trouwens – niet mee – en dan is elke weer wat Jezus doet en zegt de wereld op zijn kop, zoals we in Marcus 9 gelezen hebben, dia 7 als de leerlingen zich druk maken over de vraag wie van hen de belangrijkste is: “Jezus zette een kind midden in de groep. Hij sloeg zijn arm om het kind heen en zei: ‘Als je bij mij hoort, moet je juist voor de minst belangrijke mensen aandacht hebben. Zoals voor zo’n kind. Want wat je voor de minst belangrijke mensen doet, dat doe je voor mij’.”
Dat was en is een les die niet makkelijk te leren is, kijk maar naar die discipelen,
maar vraag ook jezelf maar af hoe je erin staat, en wat en wie voor ons echt telt.
Of we ook niet voor we het door hebben onszelf en elkaar en ook onze kinderen
meten met maten van status en competentie, verdienste, uiterlijk, diploma’s….en we in de kerk toch vooral gehoord en gezien willen worden, ons gelijk willen halen en aan onze trekken willen komen, en we ook hechten aan verworven voorrechten en
rechten en we toch wel bang zijn dat we moeten inleveren met zoveel nieuwkomers.
Natuurlijk beamen we wat de Heer zegt over zorg en aandacht voor de mensen die
kwetsbaar zijn en hulp nodig hebben, maar wat als het ons echt wat gaat kosten?
Misschien iets om het straks nog eens over te hebben, als we napraten met elkaar.

Terug naar Jezus en zijn reactie op zijn leerlingen, en zijn omgaan met die kinderen.
We hoorden al dat de Heer erg boos is als zijn leerlingen de mensen met hun kinderen willen wegjagen: “laat die kinderen bij me komen, en houd ze niet tegen”.
En dan wordt het pas echt mooi want dat doet Jezus meer dan alleen maar even
die kinderen aanraken – zeg maar: meer dan dat ze allemaal een hand mogen geven
of een schouderklopje krijgen – nee, er staat dat Jezus die kinderen in zijn armen
neemt, en zijn handen op hen legt, en ze zegent – dat is echt aandacht en liefde.
Ik stel me voor dat Jezus de kleintjes op schoot neemt en de groteren een stevige knuffel geeft, om ze te laten voelen: jij telt mee, ik hou van jou, ik zal voor je zorgen.
Dat is toch wat zegenen is: Ik wil er voor je zijn, Ik ga met je mee, Ik zorg voor jou.
Dat wil de Here Jezus ook doen voor jullie, voor u, voor jou, voor klein en al groter.
Dat beloofde Hij al toen we gedoopt werden, en God zijn zegen aan ons meegaf:
We werden aangeraakt door de liefde van onze Vader en van onze Heer, Jezus.
En die liefde gaat mee bij het groter en ouder worden, en we mogen die liefde
delen met elkaar en doorgeven aan onze kinderen, en aan mensen om ons heen.

En dan ook nog even terug naar die leerlingen van Jezus en naar wat ze van hun
Meester te horen kregen: laat die kinderen bij Me komen, en houd ze niet tegen.
Daar zat in elk geval onbegrip achter voor wat de kern was en is van de boodschap
van Jezus: dat je bij Hem juist groot bent en meetelt, als je je klein maakt, als je
kind wil blijven, en steeds weer als een kind, open, afhankelijk, kwetsbaar, durft
te zijn, een zwak mens die redding nodig heeft, en niet boven een ander denkt
te staan maar naast die ander, een zondaar die weet van genade te leven….
Zoals Jezus duidelijk maakt dat Hij niet alleen aandacht voor kinderen heeft maar voor klein en groot, voor jong en oud: “Laat de mensen tot Mij komen, houdt ze toch niet tegen! Want de poorten van mijn rijk gaan ook voor hen open, als ze aan een kind gelijk bij Mij binnen lopen”…..Zoals Jezus zijn Vader bedankte dat Hij de dingen van zijn koninkrijk had verborgen voor wijzen en verstandigen maar ze aan kinderen
had bekend gemaakt – waarmee Jezus weer niet alleen kinderen bedoelde maar iedereen die als een kind open staat voor zijn boodschap en die gelovig verwerkt.
dia 8
Iemand vult dat ‘als een kind geloven’ in als: ruimte geven aan verwondering, niet
een pantser om jezelf heen bouwen maar open zijn en kwetsbaar durven zijn, niet
je zekerheid zoeken in status en macht maar willen leven van Gods zorg en zegen.
Dat is leven zoals Jezus leefde, in nauw verbondenheid met Vader in de hemel.
En dat ook uitstralen en doorgeven en voorleven aan je kind, kleinkind, en ook
aan je broers en zussen in de kerk en daarbuiten, en aan mensen in je omgeving.
Zeg maar: aangeraakt door Jezus’ liefde, gezegend, voor anderen tot zegen zijn.

Ja, en dan leren van wat er misging bij die eerste leerlingen die met alle goede
bedoelingen die kinderen en de mensen die met hen aankwamen – ik denk vooral
hun vaders en moeders, misschien opa’s en oma’s, familie – wilden tegenhouden.
Dat zullen wij zo niet doen, zeker niet bewust of met opzet, we weten wel beter.
We hebben het er juist vaak over dat we onze kinderen, jullie jongeren, dichter
bij Jezus willen brengen, het geloof willen meegeven, christelijk willen opvoeden.
Daar gebeurt best veel voor: bijbellezen aan tafel, bidden, erover praten, zingen,
en we denken na over welke school het beste is, en er is catechisatie en jeugdclub.
Af en toe is er voor jullie die al wat ouder zijn een jeugddienst en Refresh natuurlijk.
En we hebben een jeugdouderling, en volgende maand willen we graag met jullie
als gemeente praten over wat goed gaat en wat niet, en wat meer en anders kan.
dia 9
Maar toch kun je zomaar als ouders, ouderen, kerk, in de weg zitten, tegenhouden.
Wat vaak niet te maken heeft met wat wel of niet wordt gezegd of georganiseerd,
maar vooral met houding, met echte aandacht of niet, met ruimte geven of juist in
de tang nemen, en ook met hoe we in de kerk omgaan met elkaar, en omgaan met
verschillen, of daarin de liefde overwint of vooral het eigen gelijk om winst vecht.
Ik herinner me nog heel goed een catechisatieles in mijn vorige gemeente waar
de vraag op tafel lag wat de jongeren vonden van de kerk waar ze lid van waren.
Ik gaf een rondje en er kwamen andere antwoorden dan waar ik op rekende.
Het ging niet over te lange moeilijke preken of over saai zingen bij een orgel of dat ze als jongeren meer wilden in de kerkdienst, maar vooral over wat ze zagen in het gedrag van volwassenen, over gebrek aan blijdschap, over gemopper, over veel aandacht voor wat zij ervoeren als buitenkant dingen, en over het missen van echte aandacht voor waar zij mee bezig waren en mee zaten, en voor wat zij belangrijk vonden.
Iemand noemt wat dingen waarmee je kinderen maar ook anderen in de weg
kan zitten om dichter bij Jezus te komen, zoals: te druk zijn met je eigen dingen,
altijd mopperen op de kerk of mensen uit de kerk, allerlei grote-mensen-ruzies
uitvechten, moeite hebben met dingen die in de kerk gebeuren voor kinderen, enz.
Zomaar komt die reactie van Jezus dan ook op ons af: houd ze toch niet tegen!

Ja want lees er dan vooral niet over heen waarvoor die mensen naar Jezus kwamen
met hun kinderen: “ze wilden graag dat Hij de kinderen zou aanraken”, en zegenen.
Dus niet voor een preek van Jezus, voor een genezingswonder, voor een gesprek.
Allemaal belangrijk en prachtig, maar de kern is: je laten aanraken door Gods liefde,
en Jezus is die liefde van God ten voeten uit: zichtbaar, voelbaar, licht en warmte.
Zeg maar vandaag: hoe belangrijk ook Bijbellezen is en de preek en samen zingen,
die zijn er als het goed is allemaal op gericht aangeraakt te worden door Gods liefde,
en zijn zegen te ervaren waar je mee verder kunt en die je met anderen kunt delen.
En als die liefde ontbreekt of wordt geblokkeerd, dan mist al het andere hun doel.
U weet wel wat Paulus erover schrijft: “Heb ik de liefde niet, dan is alles zinloos”.
En zijn conclusie na een heel loflied op de liefde is: “Waar het om gaat is: geloof,
vertrouwen en liefde. Dat moet steeds het belangrijkste in ons leven zijn. Maar
het allerbelangrijkste is de liefde”. Lees het maar weer eens na in 1 Korinte 13.

Jongens en meisjes, maar u ook, vaders, moeders, opa’s, oma’s, zusters, broeders,
Jezus laat de kinderen bij zich komen, en wie kind van Vader blijft, is ook welkom.
Zijn wij ook welkom bij elkaar, en staan we open voor elkaar, en voor Gods wereld.
We gaan er zo meteen verder over praten, wees welkom, allemaal!

amen

liturgie morgendienst zondag 25 oktober

votum en groet
zingen: Gz. 132: 1a.2m,3v,4m,5v,6a
wet van God (Deut 5 en 6)
zingen: Ps. 78: 2
gebed
Schriftlezing: Marcus 9: 33-36 (BGT)
zingen: Ps. 131: 1,2,3
Schriftlezing: Marcus 10: 13-16 (BGT)
zingen: Gz. 45: 1,2
verkondiging: Jezus laat de kinderen bij zich komen – en wij dan?
zingen: Gz. 146: 1,2,3
gebed
collecte
zingen: Ps. 103: 5,7
zegen
amen: Gz. 37: 8

Gesprekspunten

* Wanneer begint Gods koninkrijk, zijn nieuwe wereld, voor groot en klein?

* Waarom kan een kind makkelijker Gods nieuwe wereld binnengaan?

* Hoe kunnen we eraan bijdragen dat kinderen dichter bij Jezus komen?
Wat heeft een kind wat volwassenen vaak niet meer hebben? Ga na bij jezelf.

* Hoe kunnen we zorgen dat volwassenen kinderen in hun geloofsontwikkeling
niet in de weg lopen?

* Hoe kunnen we samen verder komen als het gaat om de komst van Gods
koninkrijk?

* Heeft het verhaal van Jezus en de kinderen ook iets te zeggen voor de
omgang met vluchtelingen en vreemdelingen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *