Johannes 15: 16-17: Wordt vervolgd…(?) (afsluiting startzondag CGK-GKV)

Beste allemaal, broers en zussen, gemeente van onze Heer Jezus Christus,
dia 1
Wordt vervolgd….toch? maar hoe dan, na vandaag….?
We hebben een mooi startweekend gehad, voor het eerst helemaal samen.
We konden meedoen aan uiteenlopende activiteiten en samen dingen doen.
Er was ruimte voor ontmoeting, voor gesprekken, voor samen bidden en zingen.
En dat allemaal als start voor hopelijk mooie maanden waarin we ieder in eigen
gemeente, en samen als twee gemeentes,rond een open bijbel, elkaar vaker
ontmoeten, bezig zijn met ons geloof, met zorg voor en hulp aan elkaar; en
dat steeds vanuit wat God ons op zondag meegeeft aan woorden van leven.
Vanuit die bron krijgen we wat nodig is om te groeien, naar God en naar elkaar.
Ja, want anders gaat het stokken, breekt het af, en komen we niet echt verder.
Vandaar dat vraagteken in dat thema: wordt vervolgd, hoe verder na vandaag?

De verzen die we gelezen hebben, staan in hoofdstukken die de gesprekken
weergeven van de Heer Jezus met zijn leerlingen, kort voor zijn afscheid om
via het kruis en het graf en daarna zijn opstanding terug te gaan naar zijn
Vader in de hemel: jullie kunnen Mij nu niet volgen, maar Ik laat jullie niet
alleen want straks komt de Heilige Geest en zo zal Ik altijd bij jullie zijn.
Het is heel intiem en tegelijk heel diep wat Jezus erover zegt: “Blijf in Mij, dan
blijf Ik in jullie” (vers 4); en: “Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht
dragen” (vers 5); en. “Als jullie in Mij blijven en mijn woorden in jullie blijven…”.
Daar zit tegelijk een aansporing in, een opdracht om dan ook aan Jezus verbonden
te blijven en niet los van Hem je eigen weg te gaan: zonder Mij kun je niets doen.
Je blijft op jezelf, hebt geen verbinding, en dan lever je ook geen vruchten op.
dia 2
Jezus gebruikt om dat duidelijk te maken het voorbeeld van de wijnstok met
daaraan ranken waaraan als het goed is trossen druiven groeien en rijpen.
Voor de mensen in zijn tijd sprak dat meteen aan, want meer dan eens werd
het volk Israël vergeleken met een druivenplant die door God uit Egypte was
gehaald en geplant in Kanaän om daar voor Hem vruchten op te leveren, wat
helaas een teleurstelling werd voor God als de planter en eigenaar: “Ik heb je
geplant als een edele druif, een prachtige stek, maar wat ben je geworden?
Een verwilderde wijnstok, woekerende ranken” (Jeremia 2: 21) – en om niet
meer te noemen, in Jesaja 5: “Hij verwachtte veel van zijn wijngaard, maar die
bracht slechts wrange druiven voort” – lees ook Psalm 80 maar eens door…..
dia 3
Kijk, en dan komt Jezus en Hij zegt: Ik ben de ware wijnstok, het echte Israël.
Jezus komt laten zien en doen waarin Gods volk gefaald had, en wie aan
Hem is verbonden door echt geloofsvertrouwen, gaat wel vruchten opleveren
van geloof, liefde, geduld, en al die andere vruchten van het werk van de Geest.
Jezus zegt tegen zijn leerlingen: “Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken”, en
als jullie het van Mij verwachten en als jullie leven zoals Ik jullie geleerd heb en
heb voorgedaan, dan zullen jullie veel vrucht dragen,gezegend en tot zegen.
dia 4
Ja, en de kern van die verbinding tussen Jezus en wie van Hem zijn is: LIEFDE.
In Jezus blijven zoals de ranken aan de wijnstok vast zitten en dan groeien en
vruchten laten rijpen, dat is maar niet dat je gelooft dat Jezus heeft bestaan en
dat je de verhalen kent en een leer over de persoon en het werk van Jezus erop na
houdt, maar het is een intieme relatie hebben met Jezus: in liefde verbonden zijn.
Als Jezus het heeft over in Hem blijven, blijkt uit het vervolg wat dat inhoudt:
“Blijf in mijn liefde” en dan ook: “mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben”.
Een wijnrank leeft en groeit en levert mooie lekkere druiven op doordat die
rank sappen krijgt vanuit de stam die geworteld is in de geschikte aarde en
van daaruit water krijgt en natuurlijk ook zonlicht opvangt en warmte doorgeeft.
Zo is Jezus de bron van ultieme en onuitputtelijke liefde, die zo diep is en zo ver
ging dat Hij zijn leven overhad voor wie vijanden waren en vrienden worden, en
als die liefde uitstroomt naar wie aan Hem vast zitten als een rank aan de wijnstok.
dan komen er steeds meer vruchten, en groeien er steeds nieuwe uitlopers aan
die wijnstok, wereldwijd en de eeuwen door, tot aan de dag van de grote oogst.
dia 5
Als wij aan druiven denken, zien we een houtachtige stam voor ons, met allemaal
ranken die zijn opgebonden aan stokken of tegen een heg of hek opgroeien – zo
is dat meestal, zeker in een klimaat met best veel regen als bij ons in Nederland.
En het is ook handig om de druiven te verzorgen en later de trossen te plukken.
Maar in de tijd van de Bijbel, in een land met veel zon en een vaak droge bodem,
lieten ze in de zomer vaak de ranken laag bij de grond groeien en zich vertakken,
met steeds weer nieuwe uitlopers waaraan dan weer druiventrossen gaan rijpen.
Met dat beeld voor ogen gaat Psalm 80 leven, over Israël dat in de tijd van David
en Salomo een uitgestrekt grondgebied had: “hij strekte zijn takken uit tot de Zee
(=de Middellandse Zee), tot aan de Grote Rivier (=de Eufraat) zijn ranken”. dia 6
En de regering van de beloofde messias zal nog veel verder komen: “moge hij heersen van zee tot zee, van de Grote Rivier tot de einden der aarde” (Psalm 72).

Nou, en dat is precies de opdracht waarmee Jezus zijn leerlingen toen en ook
zijn kerk later en ons vandaag op pad stuurt, de wereld als zijn wijngaard:
“Ik heb jullie opgedragen en op weg te gaan om vrucht te dragen, blijvende
vrucht”, wat vooral zal slaan op de taak mensen te winnen voor Christus, en
die liefde van Hem door te geven als een stroom van leven die tot groei en bloei brengt, heel de wereld door en door alle tijden heen, net zoals die ranken steeds weer zich vertakken en elke nieuwe rank weer nieuwe vruchten oplevert…..je zou
uw en jouw geloof en liefde voor God en mensen late vruchten kunnen noemen
van het werk van die eerste leerlingen, en als God het geeft, mogen wij als rank
weer nieuwe uitlopers opleveren: je kinderen, kleinkinderen, maar ook anderen
die hopelijk door hoe wij vanuit Gods liefde in Jezus leven, aangeraakt worden
en ook aanhaken als nieuwe stekjes op die onderstam, ranken aan de wijnstok.
Het is daarom niet een nieuwe extra opdracht in vers 17 maar de invulling van
dat op weg gaan en vrucht dragen: “dit draag Ik jullie op: heb elkaar lief”.
dia 7
Dat is eigenlijk wat ik mezelf en jullie wil meegeven voor het vervolg, na vandaag,
namens Jezus zelf: ga op weg en draag vrucht – door allereerst elkaar lief te
hebben, in je huwelijk, in je gezin, in je eigen gemeente en ook als twee gemeentes
naar elkaar toe – door de ander ruimte te geven, serieus te nemen, te aanvaarden
in zijn of haar eigenheid, door betrokken te zijn op elkaar en te zorgen voor elkaar –
en dan stroomt dat bijna als vanzelf door naar anderen in je omgeving: in de buurt,
op je werk, op school, en overal waar je als christen herkenbaar bent aan liefde…
Dat klinkt dan in alles door, ook in wat we zeggen tegen elkaar en tegen anderen.
En als God het geeft werkt vooral dat aanstekelijk en levert dat veel vrucht op.
Ik las over iemand die dat heel basaal uitlegde: “nou, gewoon, mensen helpen in
mijn omgeving. En daarmee de wereld een klein beetje beter maken. En dat heeft dan weer effect op andere mensen. Die gaan zich dan ook weer inzetten voor andere
mensen”. Denk aan vanmorge, over die ontmoetingen, met of zonder woorden: die knipoog, die arm op je schouder, dat bemoedigende woord, of dat diepe gesprek.
Zo mogen wij in woorden en vooral ons leven het vervolgverhaal van Gods liefde
doorvertellen en verder invullen – Heer, vervul ons hart dat wij altijd ons aan uw
liefde geven, en spreek zelf door onze daden van uw liefde en genade!

amen
dia 8

liturgie middagdienst zondag 13 september 2015

welkom
zingen: Ps. 65: 1 LB
moment van stilte
votum en groet
zingen: Ps. 80: 5,6
gebed
Schriftlezing: Johannes 15: 1-17
zingen: ZG 70: 1,2,3 – melodie Psalm 84

O Vader, die de Landman zijt
die zelf uw wijngaard toebereidt,
doe in uw hof de vruchten groeien.
Maak wilde ranken klein en kort,
neem weg wat dood is en verdord,
kom om wat vrucht draagt te besnoeien.
O Vader, kom, betreed uw hof
opdat wij bloeien tot uw lof.

O Christus, die de wijnstok zijt,
de plant waaraan de rank gedijt,
in U, o Heer, zijn wij geborgen.
De landman, die de ranken kent,
heeft ons de wijnstok ingeënt,
Hij zelf zal voor de vruchten zorgen.
Door U, o Christus, door uw bloed,
zijn onze vruchten groot en goed.

O Geest, van wie de vruchten zijn,
de druiven en de rode wijn,
doe mij omhoog, naar boven groeien
want deze wijnstok die mij draagt,
het groene hout dat God behaagt,
dat doet de liefde openbloeien.
Gij Landman, die de vruchten leest,
pluk zelf de vruchten van de Geest!

verkondiging: Joh. 15: 16-17 ‘Wordt vervolgd…(?)’

16. Ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht.
17. Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.

zingen: Gz. 481: 1,2,4 LB
gebed
collecte
geloofsbelijdenis
zingen: Gz. 144: 7 GK
zegen
amen: NLB 425

Vervuld van uw zegen gaan wij onze wegen
van hier, uit dit huis waar uw stem wordt gehoord,
in Christus verbonden, tezamen gezonden
op weg naar de wereld die wacht op uw woord.
Om daar in genade uw woorden als zaden
te zaaien tot diep in het donkerste dal,
door liefde gedreven, om wie met ons leven
uw zegen te brengen die vrucht dragen zal.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *