Zondag 13 Heid. Cat.: Wij Gods kinderen….dat moet wel Vaders liefde zijn!

Gemeente van onze Heer Jezus Christus, zijn en elkaars broers en zussen,

  In wat we net samen uit de bijbel hebben gelezen, springt er voor mij één vers nadrukkelijk bovenuit vanavond

Dat is Hebreeën 2: 11:  Hij – en dat is de eigen Zoon van God, de Here Jezus -schaamt zich er niet voor hen – u, jullie, mij – zijn broers en zussen te noemen.

Waarom ik dat vers speciaal onder uw en jouw aandacht breng? Nou, omdat het goed is er even bij stil te staan en over na  te denken. Probeer u in te denken wie Jezus is, waar Hij vandaan kwam, wat Hij deed… en kijk eens eerlijk naar uzelf, probeer door Jezus’ ogen naar jezelf te kijken… en kijk ook eens om u heen: naar elkaar, naar wat we er van maken met elkaar…

Ik hoop dat u het goed kunt vinden met uw familie……dat jij blij bent met deze vader….deze moeder…met het gezin waar je uit komt… Maar het kan ook anders: je schaamt je voor je vader….of je moeder….je hoopt maar dat ze niet door hebben dat die of die een oom van je is…of een neef…er zijn kinderen van wie de vader in de gevangenis zit….van wie de moeder verslaafd is je zult maar een broer hebben die nergens voor wil deugen  of een zus die in de prostitutie is terecht gekomen….daar wil je eigenlijk niet bij horen….je schaamt je kapot…en toch: het blijven je ouders, je broer, je zus…..je houdt toch van ze….!

Zulke voorbeelden brengen een heel klein beetje dichterbij wat in dat vers dat ik uit Heb. 2 even heb uitvergroot, wordt gezegd van Jezus, de eigen Zoon van God: Hij schaamt zich er niet voor ons (!) zijn broers te noemen, en zijn zussen….

Waarom niet? omdat daar geen reden voor zou zijn…? ik weet wel beter! kinderen van huis weggelopen, ondankbaar, liefdeloos soms,  tegen de draad, verslaafd aan wat God juist verfoeit en wat slecht voor ons is, wat God gegeven heeft, verspeeld en kapot gemaakt, en moet je kijken hoe we als mensen omgaan met elkaar!!

Je ziet er iets van in dat verhaal van Mozes: zet je je voor ze in…slaan ze elkaar de hersens in! Kom je voor ze op,lappen ze je erbij, zodat je moet vluchten voor je leven Je zou je er toch voor schamen als dat je familie is! daar wil je niet bij horen, toch?

Maar Mozes reageert anders. Hij zoekt zijn volk op en komt voor ze op. En Jezus schaamt zich niet voor mensen als wij zijn: kijk, dat is nou mijn familie. Jezus kwam juist naar ons toe….Gods Zoon wilde zelfs een van ons worden.

En waarom? het staat erbij: Hij en wij hebben dezelfde Vader: God zelf. Dit is nou echte liefde! laten we aanbidden wat we nooit zullen begrijpen: dat zo de liefde van God geschiedt.

dia 2   Wij Gods kinderen…dat moet wel Vaders liefde zijn!

1 onverdiend

2 duur betaald

3 nooit vrijbljvend

 dia 3

1. wij Gods kinderen…dat moet wel Vaders liefde zijn – een liefde die wij niet verdiend hebben: ‘uit genade’

 Je zou ze toch! Ondank is ‘s werelds loon. Ervaart ook Mozes. Geloof maar dat het heel wat voor Mozes geweest is: hij ging naar zijn broeders.. Mozes die zo van z’n zesde of zevende opgegroeid was aan het hof van de Farao, en vast een heel eind weg gegroeid van zijn eigen volk – afstand van hen was ook wel zo veilig… opgevoed helemaal als een prins, de aangenomen zoon van de dochter van Farao, onderwezen in de taal en de gewoonten en de wijsheid en vast ook de godsdienst van Egypte -en ook met de weelde van het schatrijke hof van een land vol cultuur onder handbereik..

dia 4

Of en hoe vaak er nog contact was met thuis, wie zal het zeggen. Je krijgt de indruk van weinig meer – hij is bijna veertig als hij weer eens bij zijn volksgenoten gaat kijken. Het zou zelfs voor de hand gelegen hebben dat Mozes – zo hoog geklommen en met een zo ander leven – zich was gaan generen voor zijn afkomst: een slavenjoch dat zelfs in de Nijl verdronken had moeten zijn…met familie waar ze om hem heen verachtelijk en vijandig naar keken…van die verachtelijke schaapherders, en slaven.

Ja, en toch kroop ook bij Mozes het bloed waar het eigenlijk niet gaan kon -ging Mozes op zoek naar zijn roots, en meer nog dan dat: toen Mozes volwassen geworden was (hij was al veertig! het had best jaren geduurd) ging hij naar zijn broeders en lette op hun dwangarbeid….en als Mozes dan een Egyptische opzichter een Hebreeuwse dwangarbeider ziet afranselen, begint dat lang onderdrukte joodse bloed te koken en hij slaat erop los – zo zelfs dat die opzichter dat niet overleeft: wat heeft hij gedaan…gauw onder het zand…

Maar dan – de volgende dag – je zou ze toch: zijn twee landgenoten met elkaar op de vuist! en als Mozes tussenbeide wil komen, wordt zijn hulp niet gewaardeerd: zeg, wou jij ons ook in elkaar slaan zoals gisteren die Egyptenaar?  Je zou ze toch!! Het is meteen het eind van Mozes’ prille bevrijdingsactie: weg wezen hier….ver weg!!

Veertig jaar later kon hij terug – ging hij weer maar nu in opdracht van God….maar veel beter was het niet: Mozes wat kom je hier doen, je maakt het nog erger…en in de woestijn steeds weer: waarom heb je ons hier gebracht, we willen terug…

Terugkijkend op zoveel jaren gemopper en ondankbaarheid zegt Mozes met recht: (in Deut. 9):   jullie krijgen dit mooie land niet omdat jullie dat verdiend hebben…. integendeel: jullie zijn een hardnekkig volk…steeds weer hebben jullie God boos gemaakt…vanaf dat jullie wegtrokken uit Egypte tot vandaag toe zijn jullie tegen de Here opstandig geweest.. Triest en om boos te worden: dan heb je het toch wel een keer helemaal gehad…

Ja maar, wacht nou even:  datzelfde past helemaal op hoe wij mensen zijn en doen tegenover de Here… dat opstandig zijn en ongehoorzaam zijn en ondankbaar zijn….en eigen gang willen gaan….

Dat is al begonnen met Adam en Eva en het is zo gebleven:      dia 5 

U en ik zijn niks beter van onszelf… De gevolgen van die opstand zijn rampzalig: slaven zijn we geworden van de duivel en als gevolg daarvan houdt de angst voor de dood en alle ellende die daarin meekomt, ons gevangen…

Paulus schrijft:  door één mens is de zonde in de wereld gekomen, en door die zonde de dood, en de dood is het lot van alle mensen geworden omdat ze allemaal gezondigd hebben   (Rom.5)     We hebben de dood verdiend! We verdienen dat God ons aan ons vreselijke lot had overgelaten. Dat God zich schaamt voor zo’n stelletje dat van zijn mooie schepping zo’n chaos heeft gemaakt… en dat God zijn handen ervan aftrekt zoals Hij dreigde te doen met Israël: Ik ga ze vernietigen….

Kijk, maar gelukkig kon God dat niet over zijn vaderhart verkrijgen: met Israël niet, met ons niet….

We lazen precies het omgekeerde: Hij  wilde veel van zijn kinderen de hemelse glorie binnenleiden-  dat wordt gezegd van mensen die niet verdienen nog kind te zijn! die hun glorie verspeelden…

Zet maar een dikke streep onder die twee woorden in antw. 33:  wij zijn uit genade tot Gods kinderen aangenomen….. Het is een groot wonder dat God ons als zijn kind wil hebben -dat Gods Zoon zich niet schaamt voor zulke broers en zussen.

Dat Hij zelfs zijn leven voor mij over had!

dia 6

2. wij Gods kinderen…dat moet wel Vaders liefde zijn – een liefde die duur is betaald – ‘om Christus’wil.’

Antw. 34 werkt dat uit: Hij heeft ons niet met goud of zilver, maar met zijn kostbaar bloed van al onze zonden vrijgekocht en ons uit de macht van de duivel verlost. Dat wij zonen en dochters van God mogen zijn, heeft de eigen Zoon van God het leven gekost. De trouwe Zoon had dat over voor zijn ontrouwe broers en zusters, voor al die zwarte schapen en lammetjes van Gods kudde -van die weglopers en tegenstribbelaars.

Iets van die onbegrijpelijke liefde van God zie je al doorschemeren in Mozes. Mozes die zoals in Heb. 11 staat de schatten van Egypte op het spel zette omdat hij koos voor zijn eigen verslaafde volk – zelfs toen dat volk hem niet moest: liever wilde Mozes delen in het lijden van zijn volk dan genieten van de rijkdom van Egypte – daarin kwam Mozes’ geloof naar voren – daar zie je al de schaduw van de Middelaar: voor Mozes betekende delen in de smaad van Christus een grotere rijkdom dan de schatten van Egypte.

Later bood Mozes zelfs aan van plaats te ruilen met een hardnekkig volk: vernietig mij dan maar – dat kon natuurlijk niet: geen mens redt ooit zijn broers, zijn familie van de dood – geen losprijs die aan God voldoening bood -totdat God zelf voor de losprijs zorgde: zijn eigen Zoon kocht ons los en redt ons van de dood.

In Heb. 2 en 3 hebben we het nog weer eens gelezen, wat dat die Zoon heeft gekost. Dat God zondaars als u en ik alleen kon aannemen tot zijn kinderen en dan ook nog de glorie die we hadden verspeeld kon teruggeven, als de eigen natuurlijke Zoon van God zijn glorie opgaf en net als wij een mens werd van vlees en bloed, zwak, sterfelijk, en erger nog en dieper nog: de dood inging om ons zo te redden van de dood en af te helpen van de doodsangst die een mens zijn leven gang in de greep heeft.

Nou, en juist met het oog daarop heet Jezus hier meer dan Mozes -de Zoon overtreft de Knecht!  zijn losprijs is genoeg voor al Gods kinderen…. door zijn lijden kan Hij miljoenen en miljoenen brengen tot de volmaaktheid! Alleen wie het zelf heeft moeten meemaken weet echt wat het is: een kind moeten verliezen, een zoon of dochter aan God teruggeven..en begraven… het bericht krijgen dat je zoon is gesneuveld in de oorlog of omgekomen als brandweerman, moeten doormaken dat je dochter als politieagente het slachtoffer geworden is van misdaad.. Maar zelfs dan kan niemand begrijpen wat het God gekost heeft om ons terug te krijgen…wat Golgotha heeft betekend – zelf je eigen Zoon laten lijden en doodmartelen….Hem met één machtige handomdraai kunnen redden en het niet doen…. Hem laten schreeuwen mijn God mijn God waarom verlaat U mij – zonder antwoord te geven….

Dan moet deze Vader wel verschrikkelijk veel van al die andere kinderen houden! wat moet God dan veel van u houden, en van jou, en van mij….onvoorstelbaar….!!nog veel meer dan Mozes van zijn volk hield…. nog veel meer dan je als vader en moeder houdt van je kind, ook als dat lastig is of moeilijk of ongehoorzaam..zelfs als dat kind thuis en God de rug toekeert….want bloed kruipt toch altijd weer waar het niet gaan kan…en gelukkig maar….. maar nog veel wonderlijker en dieper gaat Gods liefde: voor ons die zondaars waren..en zijn.

Nou, wie zou nou niet van zo’n Vader houden….en Hem dat laten merken ook!?

dia 7

3. wij Gods kinderen…dat moet wel Vaders liefde zijn – een liefde die nooit vrijblijvend kan zijn: ‘zijn eigendom’

Dat was zo voor Israël: die gunst heeft God zijn volk bewezen opdat het altijd Hem zou vrezen….Juist als je zo machtig en wonderlijk bent gered, wat is ondankbaarheid dan erg…wat zal Mozes er onder geleden hebben toen zijn inzet zo werd beloond dat hij smadelijk moest vluchten….maar wat zal het dan God verdriet doen en boos maken als zijn liefde onbeantwoord blijft…

Jezus de Zoon heeft ons verlost uit de greep van de duivel en ons zo tot zijn eigendom gemaakt – maar daar komt meteen de verplichting in mee Hem dan ook te erkennen en te dienen als Heer.

Ook dat grijpt terug op zondag 1: “dat ik met lichaam en ziel, in leven en sterven, het eigendom ben, niet van mijzelf maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus”.. die met zijn leven voor me heeft betaald en “mij bereid maakt voor Hém te leven”.

Uit genade tot Gods kinderen aangenomen – maar dan ga je toch ook je gedragen als Vaders kind? Je wilt toch niet dat Vader zich voor je zou moeten schamen! nou dan!

Moeilijk? Echt wel!

Maar gelukkig: ik heb een Broer die dat weet en die naast me staat en me wil helpen…. die het me wil leren Vader en mijn broers en zussen weer lief te krijgen…een wonder!

amen

 

liturgie zondagavond   (CGK-GKV)

 welkom

zingen:          Gz. 145: 1,2,3,4 GK

we worden stil voor God

votum en groet

zingen:          NLB 574: 1,2,3 

gebed

Schriftlezing:  Ex. 2: 1-15

zingen:          Ps. 105: 11,17,21  GK

Schriftlezing:  Heb. 2: 10- 3: 6

zingen:          Ps. 95: 3        GK

verkondiging:  zondag 13 H.C.  dia1

zingen:          Ps. 103: 5,7,9

gebed

collecte

geloofsbelijdenis Gz. 179a  (wisselzang)

zegen

amen:            Lied 456: 3 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *