Gemeente van Christus,
dia 1
‘Paashaas of Paaslam’.
Ik zag die kreet op posters, met uitnodiging voor een samenkomst onder dit thema in een Evangeliegemeente ergens in de regio: Paashaas of Paaslam – dia 2
Het is niet moeilijk te raden waar je dan voor moet kiezen, als belijdend christen. Ongetwijfeld zit er de tegenstelling achter tussen een verwereldlijkte paasviering waarin het gaat om de lente, met eieren en paasbrood, kuikentjes, paashaasjes.
Terwijl het christelijke paasfeest de viering is van de opstanding van Jezus, die als het echte Paaslam is geslacht om onze schuld te betalen en onze straf te dragen, zodat wij echt en eeuwig leven krijgen: Christus geeft het echte Pasen.
Ja en toch, ik zou willen verdedigen dat die paashaas en die eieren er ook best bij horen, en ook die vrolijke lentebloemen en dat samen gezellig eten vandaag. Want Pasen is voluit het feest van nieuw leven, van herstel van Gods schepping.
Dat dubbele zat vanouds ook in het oudtestamentische, Joodse, pesachfeest, waar het samen op ging: vieren dat God zijn volk had gered uit de wurggreep van de slavernij en onderdrukking in Egypte, maar ook vieren dat de eerste gewassen van het land geoogst waren, vooral de gerst: bevrijdingsfeest en lentefeest dus.
dia 3
Nou, en het ligt helemaal in de lijn van het thema van ons veertigdagenproject – een tuin bloeit rond het open graf – Pasen te vieren als feest van het nieuwe leven. Je zou zelfs kunnen zeggen: zonder Paaslam – Jezus die stierf en opstond om de schepping van God zijn Vader te redden – zonder Paaslam ook geen paashaas.
Let er op dat de hele schepping deelt in de redding van ons mensen door Jezus. Psalm 36 zingt er b.v. van de God de HEER de redder is van mens en dier. Je hoort bij profeten en psalmen de hele natuur opleven als God eraan komt: “laat het veld verheugd zijn en alles wat daar groeit, laten alle bomen jubelen” (Ps. 96); “laten de rivieren in de handen klappen en samen met de bergen jubelen” (Ps. 98).
En Paulus schrijft dat de schepping zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister van Gods kinderen (Rom. 8: 21).
Vier dat maar: dankzij het Paaslam is er weer lente, leven, bloemen, en samen eten. Ja en dat met liefde tot elkaar en naar andere mensen toe, en voor Gods schepping. We hoorden eerder van Paulus: “Wie één is met Christus is een nieuwe schepping”.
Om in dat beeld te blijven van een tuin die bloeit rond een open graf:ben jij dat,en ik? Zijn al die mensen die met Christus verbonden al mogen delen in dat nieuwe leven dat Hij door zijn dood verdiende en aan het licht bracht, ook echt bloeiende tuintjes?
Waarmee ik weer terug ben op dat beeld van vanmorgen van Jezus als tuinman. Wat je kunt betrekken op een nieuwe aarde, een herstelde schepping, zoals die in het vooruitzicht wordt gesteld door geloof: “wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont” (2 Petr. 3)
Waar we over gaan zingen: “eens komt de grote zomer waarin zich het hart verblijdt, God zal op aarde komen met groene eeuwigheid. De hemel en de aarde wordt stralende en puur, God zal zich openbaren in heel zijn creatuur” – ja maar vooral in ons zijn mensen: “als God zich openbaren zal op de jongste dag dan zullen wij ervaren wat Hij met ons vermag”….en dan gaat het in dat lied vooral over redding uit alle pijn en nood, van het woeden van de boze, van het vrezen voor de dood, en van aarzelen en klagen, verdriet, en bitterheid….van al die gevolgen dus van zonde en schuld…
Gemeente, maar het mooie is dat God daar ook in ons leven hier en nu al mee bezig is, en keihard aan werkt, dankzij Jezus die ons redt en zijn Geest die ons vernieuwt – en door ons in te schakelen in ieders eigen tuintje, ieders eigen leven. Daar heeft Paulus het over als hij vertelt over het nieuwe leven dat hij zelf heeft mogen krijgen en is gaan leven vanaf dat Jezus in zijn leven is binnengekomen.
We lazen dat in 2: 19-20: “ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij”. dia 4 Daar is mee bedoeld dat Paulus’ oude leventje van zelf zijn best doen en presteren voor God, volgens allerlei wetten en regels en tradities, tot het verleden behoort, en dat zelfs het leven in zonde en gebukt onder schuld die je niet op eigen kracht kunt afbetalen, door Jezus is meegenomen en afbetaald door zijn kruisdood: “met Christus ben ik gekruisigd” – “ik leef niet langer voor de wet maar voor God”.
Wat een bevrijding zal dat geweest zijn – voelt u, voel jij je ook bevrijd, vrij…?
dia 5 mooi dat gebed om bevrijding van moederTheresa
Kijk, en daarom is het ook niet een nieuwe druk, niet een weggooien van jezelf of een ontkenning van een eigen persoon mogen zijn of een eigen leven hebben, als Paulus schrijft dat hij zelf niet meer leeft maar dat Christus in hem leeft.
Dat wil juist zeggen dat je echt mag worden zoals je bedoeld bent, dat alles wat je gevangen houdt en neerdrukt en bang maakt, overwonnen wordt en zijn greep op je denken en je doen en laten verliest, dat er – zoals verderop staat – er vruchten beginnen te groeien van het vernieuwende werk van de Heilige Geest: liefde, en vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing……en dat is nog maar een greep van wat allemaal groeien gaat. Christus leeft in mij – en dus leef ik pas echt: nieuw leven boven de dood uit.
Denk maar weer aan wat lente is, kijk rond in je tuin, voel en ervaar: alles leeft! En door geloof mag je ook zelf opleven, groeien er zelfs bloemen in wat al te vaak voelt als een woestijn, vanuit de liefde die Jezus is en de Geest wil werken.
Zit dat niet ook in dat oude liedje – wat u als ouderen misschien nog kent en jullie jongeren misschien raar en ouderwets vinden: ‘Heer Jezus heeft een hofken waar schoon bloemen (mooie bloemen) staan’- alleen de taal al, het lied is ook uit ±1600! – maar dat hofken, die tuin met die mooie bloemen, dat is waar Jezus woont – dia 6 vandaar aan het eind het gebed of Jezus van mijn hart zijn ‘hoveke’, zijn tuin wil maken, “het is bereid”, mijn hart: in orde gemaakt, klaar om ingezaaid te worden.
Waarmee we meteen bij die laatste tekstverzen zijn over zaaien op de akker. En dan zijn wijzelf aan zet, en aan het werk gezet in onze eigen tuintjes, met de keus of we zaaien op de akker van ons vlees – blijven investeren in ons oude leventje van gericht zijn op onszelf, van eigen belang en eigen gelijk en vasthouden aan wat ikzelf hebt opgebouwd of bij elkaar gesprokkeld, van dat wil ik, of zo ben ik nou eenmaal – of zaaien op de akker van de Geest = laten groeien wat tuinman Jezus in ons wil zaaien, en vrucht wil laten dragen: nederigheid, geduld, liefde, openheid, blijdschap.. Allemaal kenmerken van het nieuwe leven dankzij de opgestane Heer Jezus.
dia 7
Ik denk aan het antwoord dat de catechismus in zondag 17 geeft op de vraag wat de waarde voor ons is – wat de vruchten in ons zijn – van de opstanding van Christus. Dan valt op dat het niet blijft bij overwinning op de dood zodat gelovigen mogen weten dat ze na hun dood naar de hemel gaan en dat er een opstanding van doden is, maar dat er nu al veel verandert: “door zijn kracht worden wij nu al opgewekt tot een nieuw leven” – weet u nog: “wie één is met Christus, is een nieuwe schepping”.
Dat ga je merken, als Christus in je woont en werkt, zodat je met Hem mee gaat werken op die akker van je hart en leven, en dan ook in de akker die de wereld is.
We gaan er een nieuw lied over zingen, als een gebed tot Jezus als de ‘Tuinman’:
Geef ons de wil het onkruid uit te roeien dia 8 van tweespalt, eigenwaan en jaloezie. Schep ons de tuin waar uw gewas kan groeien dia 9 en wij de bloei van uw genade zien:
3. dia 10 de klimroos van geloof, het hemelsbrede
dia 11 vergeet-mij-nietje van de vriend’lijkheid,
dia 12 de ogentroost van liefde, vreugde, vrede,
dia 13 de duizendschoon van de zachtmoedigheid.
4. Werk in ons, tuinman Jezus, tot het wonder
dia 14 van roos en lelie altijd om ons staat,
tot in het licht van God U met ons onder
dia 15 de gouden regens door uw tuinen gaat.
amen
liturgie middagdienst
votum en groet
zingen: Ps. 21: 1,3,7
gebed
Schriftlezing: Galaten 2: 19-20 en 5: 19-23a
zingen: Gz. 154: 3,4
verkondiging: Galaten 6: 7b-9
zingen: ‘Tuinman Jezus’ (mel. Psalm 110)
1. Heer, laat uw Woord uw woorden in ons spreken,
want onze oren willen U verstaan.
Plant in ons hart uw groen en groeizaam teken
dat bloeiend voor ons oog zal opengaan.
2. Geef ons de wil het onkruid uit te roeien
van tweespalt, eigenwaan en jaloezie.
Schep ons de tuin waar uw gewas kan groeien
en wij de bloei van uw genade zien:
3. de klimroos van geloof, het hemelsbrede
vergeet-mij-nietje van de vriend’lijkheid,
de ogentroost van liefde, vreugde, vrede,
de duizendschoon van de zachtmoedigheid.
4. Werk in ons, tuinman Jezus, tot het wonder
van roos en lelie altijd om ons staat,
tot in het licht van God U met ons onder
de gouden regens door uw tuinen gaat.
gebed
collecte
geloofsbelijdenis
zingen: Lied 288: 1,2,4,5
zegen