1 Petrus 2: 2 en 3: Als pasgeboren kinderen… (1e zondag na Pasen: Quasimodo geniti)

Gemeente van Christus,

dia 1

Hoe is dat zo gekomen, dat de eerste zondag na Pasen die vreemde naam heeft gekregen: ‘als pasgeboren kinderen’, op zijn Latijn ‘Quasimodo geniti’?

Dat heeft ermee te maken dat in de vroege christelijke kerk, en ook later nog, bekeerde christenen vaak werden gedoopt in de Paasnacht, en dat ze dan als teken van hun nieuwe leven met Christus witte kleren aankregen – vandaar dat die eerste zondag na Pasen in Duitsland ‘witte zondag’ wordt genoemd.

Mooie symboliek natuurlijk om juist op Pasen gedoopt te worden, want door de opstanding van Christus worden wij nu al opgewekt tot een nieuwe leven.

De naam voor de eerste zondag na Pasen is ontleend aan wat de apostel Petrus schrijft in zijn eerste brief, aan mensen die door hun bekering en hun doop een nieuw leven begonnen zijn met Christus en voor God, en nu net als pasgeboren baby’s voeding en opvoeding nodig hebben om te groeien. Wat blijft gelden voor wie een kind van God mag zijn en zo wil op-groeien.

Het is goed om nog wat dieper in te gaan op wat Petrus schrijft, en ons af te vragen wat het ons te zeggen heeft: of wij ons herkennen in dat verlangen naar groei.

 dia 2

Als pasgeboren kinderen…

1. die uit God geboren zijn,

2. verlangen naar goede voeding,

3. om te kunnen groeien,

4. en gezond te leven…

dia 3     1. als pasgeboren kinderen, die uit God geboren zijn…

Het gaat natuurlijk niet over baby’s hier maar over volwassen mensen. Dat zit al in dat woordje zoals, in het Latijn quasi modo, waar quasi in zit en ‘modus’=manier, dat geeft een punt van vergelijking aan tussen pas geboren baby’s en mensen die tot geloof gekomen zijn, en dat is dat ze als het goed is een drinkreflex hebben en naar melk verlangen die ze nodig hebben om te groeien, zonder daar zelfs over na te denken.

Maar er zit meer achter dat beeld van een kind dat net geboren is. We moeten daarvoor even terug naar een paar verzen voor onze tekst, waar Petrus het heeft over het nieuwe begin in het leven van zijn lezers: “als mensen die opnieuw geboren zijn, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord”  (1:23).

Zoals elk nieuw mens is ontstaan uit een zaadcel van een man en een eicel van een vrouw, ontstaat elke nieuwe gelovige door de bevruchting met het zaad van het evangelie van Gods genade en liefde – zoals een uitlegger het onder woorden brengt: “Het nieuwe leven is een tastbaar resultaat van Gods kreatieve genade….De verkondiging van het Woord heeft bevruchtend gewerkt….Het  zaad is een kiem van onvergankelijk leven dat uit God komt”. Dat noemt de bijbel ook wel weder-geboorte, een opnieuw geboren wordt, vanuit God.

Hetzelfde lezen we bij Johannes in het begin van zijn evangelie: over Gods Zoon die in de wereld kwam en zelfs onder Gods eigen volk op veel weerstand en afwijzing stuitte – terwijl er ook waren die gingen geloven: “wie Hem wel ontvingen en in zijn naam geloofden, heeft Hij het voorrecht gegeven kinderen van God te worden. Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God” (Joh.1:12-13)

Jezus zelf praatte erover met de wetgeleerde Nikodemus die hier eerst niks van begreep: “Iemand die al oud is kan toch niet opnieuw geboren worden? Hij kan toch niet teruggaan in de buik van zijn moeder en nog een keer geboren worden?” – nee niet als je dat letterlijk opvat, maar zo bedoelde de Heer het ook niet: je hebt als zondig mens een doorstart nodig, een nieuw begin, doordat de Heilige Geest je aanraakt en je tot een ander mens maakt. Jezus weer: “wie op een gewone, menselijke manier geboren wordt, zal een keer sterven. Maar wie geboren wordt door de Geest, zal eeuwig leven.

dia 4

Nou, en dat is mogelijk gemaakt door Jezus zelf, door zijn opstanding. Lees maar de eerste verzen in deze brief waar Petrus schrijft dat God in zijn grote liefde ons opnieuw geboren doet worden door de opstanding van zijn Zoon Jezus Christus uit de dood, “waardoor wij leven in hoop” (1 Petrus 1: 3).

Daar wordt je hele leven anders van, nog een keer die uitlegger erover:”net zoals bij de natuurlijke bevruchting allerlei menselijke eigenschappen vastliggen, zo is de mens die door God werd verwekt, geheel bepaald door Gods genade”. Zeg maar: in het DNA van een christen zit Gods liefde en genade en vrede…Juist daarom is een nieuwe geboorte nodig want David wist al dat een mens van nature – zonder die bijzondere ingreep van bovenaf, van God uit, zonde in zijn DNA heeft, wat wel ‘erfzonde’ noemen: “ik was al schuldig toen ik werd geboren, al zondig toen mijn moeder mij ontving” (Psalm 51), de neiging om God en de naaste te haten – u herkent de catechismus in zondag 2-  zodat wedergeboorte nodig is (zondag 3)

Dat allemaal kun je horen achter dat ‘als pasgeboren kinderen’ – wat een wonder dat God mensen die los van Hem zijn gekomen en het niet meer waard zijn om zonen en dochters van God te zijn, opzoekt en opwacht en weer thuis brengt.

Als pasgeboren kinderen – maar dat ben ik toch niet: al volwassen, of best oud, het geloof als met de paplepel ingenomen, heel mijn leven al bij de kerk – toch?

Ja maar, let op dat ‘als’, en dat Petrus al zijn lezers, dus ook u en mij, aanspreekt. Het blijft een bijzonder wonder en elke dag weer nodig: opnieuw geboren worden. Wat Jezus met weer een ‘als’ uitlegt: je bekeren en worden als een kind – dat niet het al weet, en er al is, maar nog moet groeien – daar ben je nooit te groot of te oud voor!

 dia 5      2. als pasgeboren kinderen verlangen naar goede voeding

Dat is voor een gezonde baby buiten kijf: die wil drinken: moedermelk, of de fles. Je hoeft niet zo’n baby uit te leggen dat eten nodig is om te groeien, dat komt later. En als zo’n kleintje niet goed drinkt, is er wat aan de hand, en vraagt dat actie.

Met geloven is dat ook zo: om te groeien moet je steeds maar weer de liefde en de goedheid van God proeven, door je de boodschap van Jezus eigen te maken. Je komt het vaak juist tegen bij mensen die later in aanraking zijn gekomen met het evangelie en die erdoor tot geloof en bij de kerk zijn gekomen en die er niet genoeg van kunnen krijgen: wat is dat geweldig, dat smaakt naar meer – en ze verdiepen zich in de bijbel en gaan zo vaak ze kunnen naar de kerk en ze zouden er elke dag wel over willen praten, en willen wat ze als schade zien, inhalen.  Dat bedoelt Petrus:”Pasgeboren baby’s verlangen naar melk, Net zo moeten jullie ernaar verlangen om de woorden van God te horen. Dan kan jullie geloof groeien”.

Zoals gezegd: dat stopt niet als je al langer, of misschien van klein af aan, gelooft. Het is daarom goed dat we ons, ieder voor zich, maar ook samen, afvragen, of we dat bij onszelf herkennen, of dat een drive is bij ons: wat God ons wil zeggen ons eigen maken, door in de Bijbel te lezen, door woorden van God en van Jezus te overdenken en op ons in te laten werken, door er samen over te praten zonder van te voren onszelf en elkaar vast te spijkeren op wat dit of dat natuurlijk betekent maar ons te laten verrassen en samen verder te komen want om te groeien in geloof heb  je elkaar nodig, hoor maar wat Paulus schrijft in over samen volwassen worden:”dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben” – die twee verbonden – “samen volledig toe groeien naar…Christus” …..en wel zo: “Ieder deel” -van het lichaam van Christus draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam , dat zo zichzelf opbouwt door de liefde”  (Efeziërs 4: 15 en 16), in lijn met wat eerder

in die brief ook al staat over wat gebeurt als Christus in je hart komt wonen en zijn liefde je aanstuurt: dia 6“Dan zult u met alle heiligen – mede-gelovigen in en buiten de gemeente – de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte, kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen (=ook ervaren) die alle kennis te boven gaat” (Ef. 3: 18-19)

Ja, en dan blijft het heel basaal waar het om gaat: Gods woorden als melk indrinken.

Er zijn andere uitspraken in de Bijbel waarin gelovigen worden gekritiseerd omdat ze na zoveel jaren nog niet verder zijn gekomen dan de basiskennis van het geloof – wat zeg maar geestelijke luiheid is, zoals een kind dat nog steeds geen vast voedsel eet. Paulus legt daar in 1 Kor. 3: 2 de vinger bij: “Jullie leken op baby’s die nog niet alles kunnen eten. Daarom kon ik jullie nog niet alles vertellen over de wijsheid van God. Want jullie begrepen toen – bij Paulus’ eerdere bezoek aan de gemeente – nog niet wat het geloof precies betekent. En dat begrijpen jullie nu nog steeds niet”.

Net zoiets verwijt de schrijver van de brief aan de Hebreeën zijn lezers: “Als het gaat om het geloof, lijken jullie steeds meer op kleine kinderen die nog melk drinken bij hun moeder…..Jullie zouden al lang volwassen moeten zijn in het geloof….Maar zo is het niet. Ik moet bij jullie eigenlijk helemaal opnieuw beginnen met mijn lessen over Christus. Vrienden, wees toch volwassen in je geloof in Christus” (Heb. 5: 12-6: 1).

Maar daar gaat het Petrus niet over – of juist wel, want niet groeien in het geloof komt ten diepste door het niet genoeg verlangen naar de goede woorden van God, door teren op je al of niet vrome vet, en door allerlei andere ongezonde slechte voeding. Juist dat staat er ook bij hier als de boodschap van Gods liefde in en door Jezus wordt vergeleken met gezonde voeding voor een baby, met zuivere melk, zonder allerlei schadelijke toevoegingen waardoor de groei belemmerd en de gezondheid geschaad wordt – of dat nou dwaalgedachten zijn die in de Bijbel worden ingelezen – of menselijke regeltjes die we elkaar opleggen met bijna goddelijk gezag – van alles vanuit wat Petrus in zijn tweede brief ‘eigenmachtige uitleg’ noemt -waardoor mensen de boodschap van God dichttimmeren tot een systeem en elkaar vervolgens ermee om de oren slaan – zodat je niet meer de goedheid en de liefde van God erin proeft maar allerlei menselijke bijsmaken, met uiteindelijk resultaat dat mensen het niet meer te pruimen vinden en dat er smaakbederf optreedt: je mist de goede smaak van het gezonde evangelie – wat een verantwoordelijkheid geeft God ons/de kerk!

Wat begint bij onszelf: eten we wel gezond en veelzijdig- geestelijk bedoeld- om te groeien?  Te groeien de goede kant op?

dia 7

3. als pasgeboren kinderen verlangen naar goede voeding: om te kunnen groeien.

De Bijbel heeft het vaak over groeien – over geloofsgroei – maar wat houdt dat in? Er wordt nogal eens gedacht en gezegd dat we moeten groeien in kennis, en dat daar in onze tijd veel aan ontbreekt, vooral bij jongeren: het ontbreekt aan kennis van de Bijbel, ze weten niets eens…..en vaak gaat het dan over namen en feiten, en ook over parate kennis die je vroeger meekreeg op school en op catechisatie, doordat de Bijbelse verhalen vaak verteld werden, doordat je veel uit het hoofd moest leren, denk maar aan de catechismusvragen- en antwoorden, en doordat aan tafel de Bijbel jaar in jaar uit van Genesis tot Openbaring werd doorgelezen. Terwijl dat nu veel minder of anders gebeurt, en het vaak hap-snap is en vluchtig.

Ik zal niet ontkennen dat het allemaal een rol speelt en dus ook aandacht verdient, en dat het belangrijk is met de Bijbel en ook met wat we samen geloven bezig te zijn, en na te denken over een aanpak die past bij de eisen van ons eigen tijd.

Als maar wel voorop blijft staan dat dit soort kennis, weten, leren, geen doel is maar middelen zijn om de Heer beter te leren kennen en de relatie met Hem te versterken en te verdiepen, om – lees Petrus – te proeven hoe goed onze God is.

Bedenk daarbij dat het Bijbelse ‘kennen’  altijd meer is en dieper gaat dan weten. Het is veelmeer een kennen zoals je elkaar steeds beter wilt leren kennen als je vrienden bent, of verkering hebt met elkaar, en zeker als je samen getrouwd bent.

Af en toe komt als geklaagd wordt over tekort aan Bijbelkennis, de uitspraak van de Heer aangehaald in Hosea 4: 6 dat in de vertaling-1951 werd weergegeven als: “Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis” – maar de NBV is hier echt beter: “Mijn volk komt om doordat het met Mij niet vertrouwd is” – en dan wordt de leiders van het volk verweten dat zij het volk niet met God vertrouwd maken, door hun verkeerde voorbeeld, door niet te leven zoals God wil – hoor maar: “ze kennen geen eerlijkheid meer en geen liefde, en met God zijn ze niet meer vertrouwd”.Ik denk ook aan het bekende Micha 6: 8: dia 8  “Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God” – en dat is precies de weg van Jezus: “Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelfverloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen” – dat lijkt dubbelop: ‘achter Mij aan komen’ en ‘Mij volgen’ – maar het is verdieping: achter Jezus aanlopen is één, maar volgen is meer: dat is willen dienen en durven verliezen, tot als het moet je leven toe, dat is zwak zijn en juist zo sterk.

Kijk, daar gaat het ook over als de Bijbel het over groeien heeft, over geloofsgroei. Zoals die baby die gulzig drinkt omdat hij weet – zonder er over na te kunnen of te hoeven denken – dat hij of zij er nog van moet groeien – het gaat gewoon vanzelf.

Zo krijg je als kind van God als je hebt geproefd hoe goed God is en hoe goed het leven met God is en hoe je beter af bent als je het leven van Jezus leert leven, en hoe daar mensen om je heen van meeprofiteren, de smaak er van te pakken en je wilt niets liever dan daar verder in komen, daarin groeien, voor jezelf en samen.

Ik las: “Groei gaat over ons karakter, onze reacties, onze belangstelling, onze keuzes. Groei gaat over: geloof, hoop, liefde. Deze groei zal op aarde nooit af zijn.” Ja, en  ook: “groeien doe je samen in de kerk:we hebben elkaar nodig”   dia 9

Denk maar weer aan de op-voeding: wat is belangrijk dat kinderen met anderen omgaan, samen spelen, elkaar stimuleren en corrigeren, leren van elkaar – geloven is net zo goed samen opgroeien, naar elkaar toegroeien, en samen naar Christus toegroeien en naar de volwassenheid die pas wordt bereikt als Hij bij ons terug is.

dia 10

 4. als pasgeboren kinderen verlangen naar goede voeding: om gezond te leven.

  Er staan nog een paar woorden tussen in de tekst, waarover nog heel kort. Ik bedoel wat in vers 2 aangegeven wordt als doel, of als gevolg, van het groeien door te blijven verlangen naar de zuivere melk, door steeds weer Gods woorden je eigen te maken – dan staat er bij: “opdat u daardoor….uw redding bereikt”. In oudere vertalingen staat: “opdat gij daardoor moogt opwassen tot zaligheid”.

Nee, niet dat je je eigen redding nog moet verdienen door goed je best te doen, door sterk in je geloofsschoenen te staan en door te doen wat Jezus zou doen. We hebben net gevierd dat het volbracht is door Jezus, dat alles is afbetaald.

Maar, om daar die redding en dat nieuwe leven ons eigen te maken, hebben we steeds weer voeding nodig, om niet achterop te raken maar om juist te groeien. Paulus schrijft ergens net zoiets: “Blijf u inspannen voor uw redding” (Filipp.2:12).

Ja, en dan is redding maar niet dat je zonden vergeven worden en je in de hemel komt, maar dan gaat het om het goede leven dat Jezus verdiende en ook zelf ons heeft voorgeleefd, en dat begint nu al en daar kun je in doorgroeien en elkaar in stimuleren, aangestuurd door de Heilige Geest die vruchten ervan wil laten rijpen. Wat ook inzet vraagt en strijd kan kosten en afzien van wat ongezond is en schade doet – lees maar vers 1: “ontdoe u van alles wat slecht is: bedrog, huichelarij, alle afgunst en kwaadsprekerij” – zodat doorgroeit waar het in het vorige hoofdstuk over ging: “heb elkaar onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart” – de positieve vrucht van het echte en goede leven dat God geeft en wil uitwerken in ons. Mooi om te weten dat in het Grieks gered zijn en gezond zijn hetzelfde woord is!

Bloemen richten zich altijd op de zon – kijk maar naar die narcissen en die tulpen in de tuin maar zeker in een vaas: ze rekken zich uit en groeien richting het licht. Er zijn zelfs bloemen die zelf op de zon lijken en naar de zon heten:   dia 11

Zo is dat ook met mensen en met het geloof: dat is gericht zijn op God en naar zijn licht dat Jezus is- en dat samen – groeien en elkaar opbouwen in de liefde.

 dia 12

“Geworteld in de aarde,

gericht op het licht;

elke keer weer hoger rekken,

telkens maar weer verder strekken –

groeien om tot bloei te komen.

Mensen zijn als bloemen.

Ze leven van het licht”.

 amen  

liturgie morgendienst

votum en groet

zingen:    Ps. 81: 1,2,4,8

gebed

wet van God:  NLB 310: 1-5 (melodie: psalm 140)

1. Eén is de Heer, de God der goden,
wie buigt voor beelden wordt misleid.
Ga op de weg van zijn geboden –
er is geen god die zo bevrijdt!

 

2. Houd zijn Naam hoog, houd die in ere,
veracht, misbruik de hemel niet;
dankbaar zal ieder respecteren
zijn dag, zijn rust – gedenk, geniet!

 

3. Sla wat het voorgeslacht ons leerde
niet onnadenkend in de wind.
Dood nooit wie zich niet kan verweren –
wie drift bemint wordt ziende blind.

 

4. Breek geen verbond, voorgoed gesloten,
blijf trouw aan wie u liefde gaf.
Diefstal kan geen geluk vergroten;
neem niet uw naaste vreugde af.

 

5. Leugen en laster? Valse goden!
Begeerte baart slechts bitterheid.
Ga op de weg van Gods geboden –
er is geen god die zo bevrijdt!

Schriftlezing:  1 Petrus 1: 22- 2: 10

zingen:    Ps. 34: 1,3,6

verkondiging:  1 Petrus 2: 2-3 

zingen:    Ps. 92: 7, 8 

gebed

collecte

zingen:    Ps. 46: 1,4

zegen

amen:      NLB 425

 

Vervuld van uw zegen gaan wij onze wegen
van hier, uit dit huis waar uw stem wordt gehoord,
in Christus verbonden, tezamen gezonden
op weg naar de wereld die wacht op uw woord.
Om daar in genade uw woorden als zaden
te zaaien tot diep in het donkerste dal,
door liefde gedreven, om wie met ons leven
uw zegen te brengen die vrucht dragen zal

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *