Oog in oog met Gods heerlijkheid (overdenking in dienst van Schrift en tafel)

Matteüs 17: 7-8
Gemeente van de gekruisigde en opgestaan Heer Jezus Christus,

Oog in oog met Gods heerlijkheid – stonden drie leerlingen van Jezus op die berg. Uitgekozen om als zijn vertrouwelingen zonder de rest mee te gaan met hun Heer naar een eenzame plek op “een hoge berg” – misschien diezelfde van de bergrede – zagen ze Jezus voor hun ogen oplichten: “zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht” – wat van engelen wordt gezegd in de bijbel en ook van God. En even later hoorden ze Gods stem:  “dit is mijn geliefde Zoon, luister naar Hem!”

Dat moet een ervaring zijn geweest die onuitwisbare indruk heeft gemaakt, zo zelfs dat drie evangelisten het doorgeven en Petrus er later in zijn tweede brief op terugkomt: “Wij hebben met eigen ogen zijn grootheid gezien. Want hij ontving van God, de Vader, eer en luister, toen de stem van de majesteitelijke luister tegen hem zei: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde’. Die stem hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met hem op de heilige berg waren”  2 Petrus 2: 16-18. Vooral die stem maakte blijkbaar zoveel indruk dat ze op de grond vielen en uit angst hun gezicht verborgen. Ze konden er niet om heen dat God vanuit de hemel zich liet horen, en dat de hemel even op aarde was:  met Jezus in zijn goddelijkheid en dan ook nog de twee grote voorgangers en voorvechters van vroeger als afgezanten uit de andere wereld, de bovenwereld, als vertegenwoordigers van wet en profeten. Dat allemaal was te veel, dat hielden ze niet uit: oog in oog met Gods heerlijkheid.

Oog in oog met Gods heerlijkheid.
1.  wees maar niet bang
2.  kijk en luister naar Jezus

1. wees maar niet bang
Dat waren ze dus wel, en dat kun je begrijpen: je zult maar zulke dingen meemaken! In de bijbel kom je vaker tegen dat een berg de plek is waar hemel en aarde elkaar raken, de plek van bijzondere ontmoetingen tussen God en mensen – denk aan Abraham (Moria), Mozes (Sinai), Elia (Karmel en Horeb) – uitgerekend Mozes en Elia zijn ook op die berg waar Jezus drie van zijn leerlingen heen gebracht voor een bijzondere ontmoeting met hemelse werkelijkheid. Jezus zocht ook vaak een berg, een hogere plaats, om daar alleen te zijn en tot zijn Vader te bidden.

Deze keer had Hij drie van zijn vrienden meegenomen, als vaker: Jakobus, Johannes, en Petrus. Lucas vertelt erbij dat ook nu Jezus in gebed ging en dat “terwijl hij aan het bidden was”, de aanblik van zijn gezicht veranderde en zijn kleren stralend wit werden – Petrus geeft later via Marcus door hoe indrukwekkend dat geweest moet zijn: “voor hun ogen veranderde hij van gedaante, zijn kleren gingen helder wit glanzen, zo wit als geen enkele wolwasser op aarde voor elkaar zou kunnen krijgen” – dat moet wel Gods luister zijn, de glorie van de hemel – en dat meer dan bij Mozes vroeger die Gods heerlijkheid weerspiegelde en Elia die vuur van de hemel liet komen – bij Jezus komt het van binnenuit want Hij is zelf God: dit is nou mijn Zoon!

Maar toch – en juist daarom – zij hoeven niet bang te zijn en niet hun gezicht te verstoppen. Prachtig wat we hebben gelezen: “Jezus kwam dichterbij en raakte hen aan” – hier raakt echt de hemel de aarde en dat is niet langer dodelijk – denk maar weer aan bij Mozes en bij Elia – maar dat is juist hoopgevend en levenwekkend:  “sta op, jullie hoeven niet bang te zijn”. Nee, dat hoeft niet met Jezus in de buurt, de Zoon van God in wie God naar de mensen komt en die laat zien wie God is voor mensen, en die voor ons de weg baant om weer bij God te komen. Door geloof in Hem mogen ook wij ervaren dat Gods liefde ons aanraakt en dan de angst verdwijnt.

Vandaag vieren we het: Jezus in de hemel en wij op aarde, en juist zo heel dicht bij elkaar: “Dit brood en deze wijn verwijzen naar het lichaam en bloed van onze Heer Jezus Christus. Laten we daarom onze harten richten op hem, die koning is in de hemel en gastheer aan deze tafel” – zoals bij die leerlingen die toen ze weer durfden kijken, alleen nog Jezus zagen.

2. kijk en luister naar Jezus
Dat zal een dubbel gevoel zijn geweest. Enerzijds teleurstelling:  al dat licht weg, Mozes en Elia weg, en Jezus weer gewoon Jezus. Jammer! Anderzijds opluchting want wat waren ze bang geweest  en nu: gewoon Jezus. Gelukkig! De vraag is hoe wij dat moeten duiden, en wat de boodschap is van dit gebeuren voor ons. We komen daar dichterbij als we vanuit hoe Lucas dit vertelt erbij betrekken wat Mozes en Elia kwamen doen, er staat dat ze spraken over het levenseinde dat Jezus in Jeruzalem zou volbrengen.

En dan wordt een woord gebruikt dat we kennen uit de geschiedenis van Israël onder leiding van Mozes, n.l. exodus=uittocht, weggaan, vertrek – en dat is hier bedoeld het vertrek van Jezus van deze aarde terug naar zijn Vader in de hemel – en de glans van wat daar wachtte mocht Jezus al even ervaren op die berg en zijn leerlingen mochten er al iets van zien, en dat ook voor ons! Ja, maar dat vertrek terug naar de hemelse heerlijkheid zou voor Jezus gaan via kruis en graf. Hij heeft zelf gezegd dat het voor Hem en wie van Hem zijn door lijden tot heerlijkheid komt.

Daarom is het geen domper maar volgens plan: ze zagen niemand meer, Jezus was weer alleen. want – zegt een uitlegger – “het ging niet om Elia en Mozes en niet om de glorie van de hemel: de drie zijn alleen maar kortstondig voorgeleid om nu luisterend en aannemend met Jezus verder te gaan, gesterkt in hun vertrouwen dat Hij in alles (ook in zijn lijden) de geliefde Zoon van God is, de Christus” – als ze het blijven doen: dit is de Zoon, kijk – maar luister vooral – naar Hem.

Veelbetekend zegt de Heer tegen de drie dat ze over wat ze gezien hebben pas mogen praten als “de Mensenzoon uit de dood is opgewekt” – en dus de weg open is naar de luister van de hemel. Eerst moeten ze aanvaarden dat die weg alleen aangelegd kan worden via het kruis en het graf. Het is zoiets als: houd dit maar even voor je, eerst komt nu het lijden en het sterven – want de zoon van de mens moet eerst alles lijden wat wij verdienen om ons in Gods glorie te brengen.

Kijken en luisteren naar Jezus, dat gaan wij ook doen als we zo meteen door brood en wijn Hem gedenken, maar dan via zijn kruis en zijn graf hoger kijken : naar Hem die koning is in de hemel en die ons laat delen in zijn glorie – en vooruitkijken: naar de volkomen redding die ons te wachten staat.

Oog in oog met Gods heerlijkheid – nu al als we samen de maaltijd vieren van onze hemelse Heer en gastheer – en eens volkomen, op zijn dag, als al Gods kinderen zullen stralen als de zon!

amen

liturgie dienst van Schrift en tafel –  zondag 10 november
votum en groet
zingen:    Ps. 31: 11,12,14    vers 11 schoollied
wet van de Heer
zingen:    Lied 437 (1,2,3)
gebed
Schriftlezing:   Matt. 17: 1-13
zingen:   Gz. 79: 1,2
verkondiging:  Matt. 17: 7-8
zingen:   Gz. 79: 5,6
gebed
collecte
zingen:   Ps. 43: 3,4
avondmaalsviering (Form. V)
zingen:   Opw. 366: 1,2
zegen
amen:     Opw. 366: 3  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *