Genesis 9: 16 en Lucas 1: 45: Iris Elisabeth- God doet wat Hij belooft! (doopdienst)

liturgie morgendienst zondag 23 december 2012

 

schoollied:    Lied 124: 1

votum en groet

zingen:         Opwekking 462

gebed

        bediening van de doop

zingen:         Opwekking 518

doopsformulier 3

zingen na jawoord:  dooplied Sela

(Judith Komen met piano)

zingen na doopPs. 105: 5

oproep aan de gemeente

dankgebed

bediening van het Woord

Schriftlezing:  Gen. 8: 20- 9: 1 en 9: 11-17 ;  Lucas 1: 39-45

zingen:          Ps. 89: 1

verkondiging:  Gen. 9: 16 en Lucas 1: 45

zingen:         Opwekking 599

wet van de HEER

zingen:         Opwekking 488

gebed

collecte

zingen:          Gz. 141: 1,2

zegen

amen:            Gz. 141: 3

——————————————————————————————————————————————

 

Beste Peter en Pauline, jullie ouders en familie en vrienden, gemeente van onze Heer Jezus Christus,

 

Jullie, wij,  zijn er nog!  De aarde bestaat nog, met alles erop en eraan. En Iris is gedoopt deze morgen.

Niet dat ik daaraan getwijfeld heb, ik heb dit opgeschreven nog vóór deze zondag en vóór vrijdag de 21e.

Die vrijdag waarop volgens sommige mensen de aarde had moeten vergaan, volgens een oude kalender.

Eerder heb ik in een preek daarbij stil gestaan en leerden we uit de bijbel dat alleen God de tijden bepaalt.

En net nog hoorden we die belofte van ook al duizenden jaren geleden: “Zolang de aarde bestaat, zal er

een tijd zijn om te zaaien en een tijd om te oogsten, zal er koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en

nacht” – je mag er aan toevoegen:  een tijd om te trouwen en kinderen te krijgen, een tijd om je kind te

laten dopen en tijd om dat kind groter te zien worden, een tijd om…”– nooit komt daar een einde te aan”. Bedoeld is: dat gaat door zolang God het wil, al die jaren en eeuwen dat God deze aarde laat voortbestaan.

 

En dat na die grote ramp die heel de toen bestaande leefwereld had leeg geveegd en schoon gespoeld.

En dat nadat God had gezegd dat elk mens vanaf zijn jeugd ook slechte dingen in zijn genen meeneemt.

Dat is er zelfs met geen zondvloed uit weg te spoelen;  het kan dus alleen genade zijn, onvoorwaardelijke

liefde dat God zelfs als wij ontrouw zijn trouw blijft en dat Hij wat Hij belooft, ook zal doen, voor u en jou.

 

Kijk, en dat hebben jullie zo prachtig vastgelegd in de namen die jullie dochter meekrijgt:  Iris Elisabeth.

Namen die een evangelie in zichzelf zijn, en die ik daarom maar gewoon als thema boven de preek zet.

 

               Iris Elisabeth

1. God doet wat Hij ons belooft!

2. Wat doen wij met wat God ons belooft?

 

1  God doet wat Hij ons belooft!

 

Dat kun je heel mooi als boodschap halen uit die eerste naam, tegelijk de roepnaam: Iris.

De eerste betekenis van die naam – kijk maar op de handout – is namelijk:  regenboog.

Er is later bijgeloof bijgekomen als zou de regenboog een soort godin zijn die als een boodschapster verbinding zou leggen tussen de goden en de mensen – wie in God gelooft als de Schepper weet dat de regenboog gewoon

een geschapen werkelijkheid is – wetenschappelijk verklaarbaar – :  breking van het licht als het regent en de zon schijnt – maar door God gemaakt tot teken van zijn verbond van trouw met zijn aarde en wie daarop leven.

Ja en maar niet alleen een teken voor ons maar een teken voor God zelf dat Hij onder alle omstandigheden aan ons denkt en voor ons zorgt en zijn beloften niet vergeet maar zal doen wat Hij belooft: “Als Ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal Ik denken aan het eeuwigdurende verbond tussen God en al wat op aarde leeft”.

Dus niet maar dat wij als we de regenboog zien aan God moeten denken maar dat God dan aan ons denkt ,en

ons niet uit het oog verliest;  zoals net nog beloofd aan Iris en aan jullie en aan ons allemaal: “De doop in de

naam van de Vader is een teken en zegel dat God de Vader voor eeuwig zijn genadeverbond met ons sluit.

Hij laat daarmee weten dat Hij ons als zijn kinderen en erfgenamen aanneemt en zich voor ons inzet”.

 

Zie maar die regenboog als teken van dat verbond en die trouw van onze God over ons leven heen en van de

wieg tot het graf, en denk eraan juist als het wel eens moeilijk is of er donkere wolken zich samentrekken,

want de regenboog is er juist als er wolken komen, als het noodweer is, maar de zon erdoor heen schijnt.

Kijk ook naar de vorm, als een koepel over ons leven – in dat psalmvers hebben we erover gezongen:  “Uw goedertierenheid (=trouw, liefde) rijst op en gaat zich welven als een altijd veilig huis, vast als de wereld zelve”.

We hoorden ook dat: “de doop is een vast teken dat het verbond dat God met ons gesloten heeft, eeuwig is“.

 

Ja en dat is echt helemaal aan de trouw en de liefde en de genade van God te danken, en dat gaat des te meer spreken als we  teruggaan naar wat aan dat teken van de regenboog vooraf is gegaan: die alles verwoestende

watermassa waardoor heel veel mensen en dieren waren omgekomen, als straf voor hun slechte daden – en

als het water is gezakt en de aarden drooggevallen en God een nieuw begin maakt met Noach en zijn gezin,

kan dat alleen omdat God niet loslaat waaraan Hij is begonnen, en ook alleen door offers voor de zonden

van ook die mensen die gespaard zijn gebleven – God zei dat de mens vanaf zijn jeugd tot kwaad geneigd is.

 

Alleen daarom gaat het leven door en blijft de opdracht met een belofte van de Schepper dat het door kan gaan zolang de aarde blijft bestaan: “wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde” – en juist daarom ook dat wat God belooft eeuwig mee kan mee kan: een eeuwigdurend verbond  met een teken voor alle generaties.

Dat is niet omdat mensen het wel redden met elkaar maar omdat God deze aarde met ons mensen wil redden.

Vandaar dat de doop herinnert aan wat lang geleden gebeurde, we hebben het nog nog weer gehoord en het is een oeroude tekst van de kerk – dat God lang geleden de wereld met de zondvloed heeft gestraft maar Noach en zijn gezin heeft gered – niet omdat zij dat hadden verdiend maar “in uw grote barmhartigheid” –  nou, de doop wil ook zeggen dat we van de verdrinkingsdood gered zijn doordat Jezus zijn leven voor ons gaf – zijn bloed doet wat lang geleden dat water deed: het kwaad wegspoelen, en daarna een nieuw begin geven.

 

Geweldig dat je dankzij Jezus al meteen nieuw mag beginnen, als je net geboren bent, nog voor je bewust

kwaad kunt doen:  ook van Iris geldt dat ze in Christus voor God geldt als heilig, schoon, mooi, zijn kind.

Want – hoorden we en zagen we – “de doop in de naam van de Zoon is een teken en zegel dat de Heer Jezus

al onze zonden afwast op grond van zijn lijden en sterven. We mogen – als Noach en zijn gezin vanuit de ark

op een nieuwe aarde – we mogen met Hem (Jezus)  opstaan in een nieuw leven, bevrijd van zonde en schuld”.

 

Kijk, en dat allemaal mag meeklinken in die naam Iris, en wordt zichtbaar in die boog over ons leven heen.

In de verzen die we erover gelezen hebben wordt God niet moe om het te herhalen en het ons in te prenten:

Ik sluit met jullie – Noach, zijn vrouw, zijn zoons – en met je nakomelingen, een verbond, en Ik beloof jullie

leven op die nieuwe aarde, samen met de dieren, de planten, de bomen – en de regenboog is het teken.

 

Dat teken is moedgevend en kan jullie vertrouwen geven voor jullie toekomst samen, en voor jullie Iris.

In dat gebed van zoëven staan ook pittige dingen als moeiten die er kunnen komen, zeg maar: wolken – en over dat er een dag komt dat ook zij – we hopen met jullie dat die dag heel erg lang wegblijft – dit leven zal moeten verlaten – en in het dankgebed ging het ook over vechten tegen het kwaad, de zonde, het rijk van de duivel.

Maar jullie worden niet aan jezelf overgelaten en Iris hoeft niet alleen ertegen aan – jullie en zij ook hebben

een sterke Beschermer en Wachter, nog mooier: een Vader die sterker is en beter zorgt dan jullie dat kunnen.

Die Vader heeft belooft dat Hij voor Iris en voor jullie en ons allemaal zal zorgen – en Hij doet wat Hij belooft.

 

Vertrouw op Hem, verwacht het van Hem, doe een beroep op Hem – dan zul je merken dat hoe het ook gaat je leven opbloeit – en dat jullie Iris ook die betekenis van haar naam zal laten stralen:  een prachtige bloem voor God en mensen, veelkleurig, liefdevol, door God gezegend en zo voor velen om haar heen een zegen.

 

2. Wat doen wij met wat God ons belooft?

Een verbond wordt gesloten tussen twee – in dit geval: God aan de ene kant en Noach met de mensen die na Hem komen – en ook de rest van de schepping – aan de andere kant – liefde kan niet van één kant komen.

Zo is het wel begonnen trouwens – kijk maar aan hoe dat ging bij die mensen net na die grote watersnood.

Het is God die van zijn kant het initiatief nam: hierbij sluit Ik een verbond met jullie en je nakomelingen.

Zo was het later ook bij Abraham teon God zei: “Ik wil met jou een verbond aangaan” – en met je nageslacht.

En zo is het nog steeds , dat is zo prachtig zichtbaar als in de kerk een baby gedoopt wordt, zoals we hoorden:

Gods belofte en opdracht waren – en zijn- ook bedoeld voor de kinderen“; God staat in ons leven aan het begin.

 

Ja maar, als dat verbond er dan is, neemt God zijn partners wel volkomen serieus en Hij betrekt ons erbij – dat is net ook gezegd, toen het ging over toewijding, liefhebben, opvoeding, onderwijzen, groeien in het geloof –

een mooie en verantwoordelijke taak voor jullie als ouders, en later het toegroeien naar een keus voor Iris.

We hebben erom gebeden in deze dienst – en ik weet zeker dat jullie dat voor haar en jullie zelf blijven doen,

in jullie eigen woorden, vanuit jullie overtuigde keus voor de Heer, en jullie drive om je aan Hem te wijden.

Ja en we hebben als gemeente ook een verantwoordelijkheid voor jullie, voor Iris, voor elkaar: om jullie als

ouders en elkaar te steunen door voorbede en voorbeeld, en mee te helpen aan die groei in geloof en liefde.

 

Nou, en daar is de tweede naam van jullie dochter een prachtige bevestiging van en ondersteuning bij.

Er zitten twee kanten aan, als blijkt als je naar de betekenis zoekt – ik heb het doorgegeven op de liturgie.

Het gemeenschappelijke is dat het begrip een eed zweren erin zit – en dat kan van God uit: dat Gods belofte zo sterk zijn dat ze de kracht hebben van een eed: ‘God heeft gezworen, God is mijn eed’ – voluit betrouwbaar dus.

Maar het kan ook van de kant van de mens komen:  ‘God is Degene bij wie ik zweer’ – ik bouw, Heer, op U.

Geweldig als je – vandaag weer – vanuit je hart en dankbaar voor wat God je geeft – je jawoord aan Hem geeft,

met de kracht van een eed, want God was er zelf getuige van, en wij als familie en vrienden en gemeente ook.

In de bijbel komt de naam Elisabeth één keer voor, en juist in verband met Gods eeuwenoude verbond vol beloften, beloften van redding, van nieuw leven, voor die Elisabet en haar man, en voor Gods volk en wereld.

Elisabet was al oud en haar man ook, ze hadden ondanks sterk verlangen en veel bidden, geen kinderen.

En dan krijgen ze het bericht dat het wonder toch gaat gebeuren: jullie zullen alsnog een zoon krijgen, het is zo ongelooflijk nieuws dat Zacharias die dat bericht krijgt het niet kan geloven: hoe kan ik weten dat dit waar is,

dit kan toch niet – hij is letterlijk stomverbaasd, en moet er totdat het zover is, het zwijgen toe doen.

Maar als zijn vrouw Elisabet inmiddels vijf maanden in verwachting is, krijgen ze onverwacht bezoek van Maria, die het nog ongelooflijker bericht gekregen heeft dat zij de moeder van Gods Zoon Jezus zal worden –
Dat grote nieuws brengt Elisabet tot haar uitroep: “Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer

in vervulling zullen gaan” – wat iets zegt over Elisabet zelf en hier vooral ook een gelukwens voor Maria is –

en het zwijgen van Zacharias is welsprekend; hij is met stomheid geslagen door wat een mens niet kan geloven.

Gelukkig maar dat ook hem de ogen open gingen en hij daarna stem kreeg om te zingen van Gods trouw.

 

Wat doen wij – jullie, u, ik – met wat God belooft – elke dag – vandaag weer – het oppakken en verwerken,

en er dan ook in ons leven van elke dag op vertrouwen en mee leven – en het doorgeven aan onze kinderen?

Geldt van ons dat we geloven dat wat God wat Hij  belooft ook waar wil en zal maken, vertrouwen we Hem onze kinderen, ons leven, onze toekomst en hun toekomst toe – en maakt ons dat gelukkig, en ook rustig?

Beseffen dat we veilig zijn onder die boog van Gods trouw, wat er ook gebeurt en hoe het ook zal gaan.

Ja, sterker nog – ik vind het wel een sterke tekst en een mooie doordenker:  Gods zon door je tranen heen

geeft een regenboog in je hart – komt die derde betekenis van iris ook nog aan bod: de iris van je oog…

als je door je tranen heen de zon van Gods genade blijft zien – straalt door alles heen zijn liefde van je af.

 

Die woorden van de Heer die in vervulling zouden gaan – zoals die Elisabet van lang geleden via Maria van God zelf had doorgekregen – die woorden gingen over dat eeuwige verbond dat in en door Maria’s zoon Jezus – Gods Zoon die mens werd en net als Iris en wij allemaal als baby werd geboren – vervulling kreeg, ook voor

onze redding en onze toekomst, ook om jullie Iris Elisabet – te verzekeren van een leven met uitzicht en onder hoge bescherming: onze onze en haar Heer en Redder, en door Hem als kind van zijn en haar hemelse Vader.

Geve de Heer dat zij echt mag zijn een  Iris – fris en bloeiend, gezegend en tot zegen – en een echte Elisabet:

God is het bij wie ik zweer, op wie ik mijn vertrouwen wil stellen en mijn leven wil bouwen – in wie ik geloof!

We gaan eindigen en zingen, van de trouw van onze Schepper en Redder, die was, en er voor je is, en die zal blijven, die nog voordat je bestond, al je naam kende – Peter, Pauline, Iris – of hoe je ook maar heet – die elke moment van ons kende en elke traan telde, die zijn Zoon gaf omdat Hij van ons houdt,   en die wacht totdat u,  jij,  zij, komt!

                                                                               amen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *