1 Johannes 2: 14-16: Ouderen en jongeren samen de kerk

liturgie gezamenlijke eredienst zondagavond 11 november 2012

welkom

voorzang:   Ps. 148: 4,5  GK

we worden stil voor God

votum en groet

zingen:       Ps. 90: 1,8 

gebed

Schriftlezing:    1 Joh. 2: 7-17

zingen:      Ps. 71: 9,10,11

verkondiging:  1 Joh. 2: 12-14

zingen:      Gz. 167 GK

gebed

geloofsbelijdenis

zingen:      Gz. 141: 3

collecte

zingen:      Opw. 366

zegen

amen:        Gz. 456: 3    liedboek

—————————————————————————————————————————–

Broeders en zusters, ouderen, jongeren, ouders en kinderen, allemaal samen Gods gemeente,

 

Heel bijzonder om vanavond deze gemeenschappelijke kerkdienst te hebben.

Ontstaan vanuit de wens van jongeren uit beide gemeentes om meer in contact te komen met

de ouderen:  we doen als jeugd veel samen maar we komen de ouderen eigenlijk weinig tegen.

Het contact tussen een aantal van jullie en het bestuur van Wijs met Grijs was gauw gelegd

en ook zij waren enthousiast – vanmiddag was het zover: samen koffie drinken, praten met

elkaar, eten met elkaar – en nu samen – met de hele gemeente – deze kerkdienst:  prachtig.

 

Ja, want het onderstreept dat zoals de apostel Paulus erover schrijft de gemeente is als een

lichaam met allemaal verschillende lichaamsdelen, ieder op eigen plek, dat alleen als ieder

op die eigen plek zijn of haar eigen inbreng heeft en zichzelf kan zijn, goed kan functioneren

 

Dat  geldt voor jullie jongeren die net komen kijken en nog allerlei frisse en misschien wilde, en

ook best kritische ideeën hebben, die ook wel eens dingen zeggen en doen waar je ouders en u/wij als ouderen van schrikken of tegen steigeren – maar die willen gaan voor hun Heer en je geloof en graag mee willen doen in de kerk maar dan wel op jullie manier en met de mogelijkheden van deze tijd, jullie  die ook vaak een scherpe blik hebben voor wat altijd zo geweest is maar waarom eigenlijk,  en kan dat niet anders, die scherpe en moeilijke en soms lastige vragen kunnen stellen – en dat mag.

 

Het geldt net zo goed van u/ons  als ouderen die al heel wat hebben meegemaakt en zo uw kijk op het leven hebben en die misschien erg zijn gehecht aan wat u zelf hebt helpen opbouwen, die liever bekende psalmen en liederen zingt  met het orgel en van een rustige dienst houdten erg moet wennen – of misschien wel nooit kunt en wilt wennen  -aan die zo heel andere liederen en heel veel meer decibels –  ja, en is het niet allemaal veel oppervlakkiger geworden tegenwoordig, met al die mogelijkheden van ontspanning en uitgaan, en is er niet veel minder bijbelkennis dan vroeger en hoe komt het dat veel jongeren nog steeds geen belijdenis hebben gedaan, of zelfs afhaken;  en als ze kritiek hebben en het anders willen: hebben wij het dan niet goed gedaan? of denkt u dat nooit?

Zo maar wat zorgen en gedachten of zelfs teleurstelling die je kan hebben als ouders en ouderen; terwijl jongeren dan weer naar ouderen kijken als ouderwets, conservatief: het is niet gauw goed,

en altijd is er die waarschuwende vinger, ja,  en: ze doen net alsof vroeger alles beter was….

Voor je het weet is er verwijdering, en gaat het haperen in dat ene lichaam – groei je niet naar elkaar toe als die ene gemeente van Christus,  maar uit elkaar als belangengroepen, en als tegenstanders.

 

Wat voor een deel nou eenmaal zo gaat en altijd zo is geweest: generatieverschillen tussen ouderen die moeite hebben met veranderingen – wat trouwens niet van alle ouderen geldt – en jongeren die wel eens of steeds weer wat nieuws willen – en ook dat gaat niet voor alle jongeren even sterk op.

Het heeft ook te maken met onbekendheid en gebrek aan contact en gesprek waardoor allerlei vooroordelen zomaar tot een generatiekloof kunnen  leiden, terwijl de werkelijkheid vaak minder zwart-wit is en leidt tot meer begrip, en tot het gevoel dat er veel gemeenschappelijks is dan dat er

verschillen zijn – en dat die verschillen niet bedreigend zijn maar juist verrijkend en tot zegen.

Daarom is dat initiatief zo mooi en is deze middag hopelijk de start van meer gezamenlijks.

 

Laten we met dat in het achterhoofd nog wat beter kijken naar de tekstverzen van vanavond.

 

Jongeren en ouderen samen de kerk

1.  allemaal kinderen van een en dezelfde Vader

2.  als ouderen met een schat aan (geloofs)ervaring.

3.  als jongeren met een wereld te winnen.

 

1.  allemaal kinderen van een en dezelfde Vader

 

Dat er verschillen zijn tussen mensen, tussen ouderen en jongeren, maar ook tussen ouderen

en ouderen, en jongeren en jongeren, dat is glashelder, en dat is ook helemaal niet zo erg – ik

zei al: dat kan juist verfrissend en verrijkend zijn – als er maar eerst en vooral respect is voor

de ander, als we niet eigen mening of gevoel doordrijven maar willen luisteren en leren van

elkaar, en vooral blij zijn met wat die ander te bieden heeft en wat we zelf kunnen geven –

ik denk ook aan een woord van de aposteln Petrus – die dat zelf ook door schade en schande

heeft moeten leren – “in de omgang met elkaar moet ieder van u” (en dan slaat dat juist ook

op jongeren en oudsten) “altijd de minste willen zijn” – een christen die op zijn Heer lijkt is er dus niet op uit vooral zelf gelijk of zijn zin te krijgen, maar die is een voorbeeld van dienstbaarheid, en van

leerbaarheid, die wil niet zichzelf neerzetten en de ander wegzetten maar er zijn voor de ander.

En dat niet om verschillen uit te vergroten maar om elkaar te vinden in wat je samen deelt.

 

Precies dat is uitgangspunt voor de apostel Johannes en rode draad door heel deze brief heen.

Die brief die begint bij wat schrijver en lezers gemeenschappelijk hebben: Jezus die het Leven is, zie

1:3:  “wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen we ook aan u, opdat ook u met ons verbonden bent; en verbonden zijn met ons is verbonden zijn met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus”.

Dat is de verbindende schakel tussen alle generaties, dat verbindt ons vandaag met die christenen

van bijna tweeduizend jaar geleden, dat verbindt ons welke leeftijd we ook hebben, en het is de

verbindende schakel die ons als leden van twee kerken verbindt: die ene Heer, en God als Vader.

Precies dat is ook de kern van wat Johannes hier schrijft als hij zijn lezers ‘kinderen‘  noemt.

 

De meest voor de hand liggende uitleg is dat daarmee niet de kinderen in de kerk zijn bedoeld, maar dat het slaat op alle gemeenteleden; dat blijkt wel uit vers 1 van dit hoofdstuk (“kinderen, ik schrijf u opdat u niet zondigt“) en weer in vers 18 (“kinderen, het laatste uur is aangebroken“) – de al oude

apostel kan zijn meest jongere lezers zo aanspreken, maar het is vooral  wat al die lezers maar ook

de apostel zelf en zijn lezers verbindt: dat ze namelijk allemaal kinderen zijn van Vader in de hemel.

Zoals de Heer meer dan eens kinderen tot voorbeeld stelt voor volwassenen en ouderen: “wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel”  (Matt.18:3)

 

In vers 14 staat dat zelfs met zoveel woorden: “Kinderen, ik schrijf u dus dat u de Vader kent“.

Nou, en dat is waarom je bij elkaar hoort als je samen christenen  bent, en als je bij de kerk hoort.

Samen vormen we het gezin van God de Vader, en dat is door Jezus Gods Zoon en onze oudste

broer, vandaar wat Johannes ook tegen ons zegt: “Kinderen m ik schrijf u dat uw zonden u vergeven zijn omwille van zijn naam”, dankzij Jezus die ons redt van onze schuld en ons tot Gods kind maakt.

Ik las:  “tot het basisonderwijs, dat alle gemeenteleden zich eigen gemaakt hebben, behoort de zekerheid van de vergeving van de zonden en de ervaring van de verbondenheid met God als Vader”.

Nou, en dat geeft ook een diepe verbondenheid met elkaar, door alle generaties heen; dat of je nu jong bent en sterk, sportief, met misschien nog wilde haren en vol plannen en idealen, of al wat

meer bezadigd en best wat zorgen over allerlei nieuwe ontwikkelingen, of als je lichamelijk steeds

meer beperkt bent en steeds meer op anderen aangewezen – en met zoveel meer verschillen:  God wil uw en jouw en mijn Vader zijn, en: we zijn allemaal op Gods genade en vergeving aangewezen.

 

Eerder al schreef Johannes dat niemand moet denken of zeggen geen zonde te hebben want er is geen mens die niet zondigt, daarin zijn we gelijk, en we worden in de bijbel aangespoord daarin

eerlijk te zijn tegen elkaar en elkaar onze zonden te belijden – samen klein te worden voor God is dat ook en bescheiden tegenover elkaar – en soms is het ook goed elkaar om vergeving te vragen – ook

als je als jongere die oudere misschien niet meer ziet staan of als niet meer van deze tijd eigenlijk al hebt afgeschreven – en ook als je als oudere best negatief denkt en praat over jongeren: die komen net kijken, wat weten die er nou van, en die jeugd van tegenwoordig denkt maar dat alles kan……

leer dan van Johannes de weg om elkaar te zoeken en te vinden – als hij herinnert aan dat oeroude gebod dat steeds weer nieuwe toepassingen kan krijgen en altijd actueel blijft: heb elkaar lief – niet maar dat je elkaar sympathiek moet v inden of maar moet sparen, maar dat je elkaar steeds weer

en steeds meer leert aanvaarden als broer en zus in het geloof, en als allemaal verloste zondaars.

Dan kijk je niet langs elkaar heen of elkaar zuur aan maar sluit je elkaar in je hart en kijk je met

andere ogen naar die ander, met begrip en liefdevol, en ga je elkaar waarderen en van elkaar leren.

 

2.  als ouderen met een schat aan (geloofs)ervaring.

 

Ik zeg met opzet het zo: ouderen met niet alleen een schat aan ervaring, levenservaring – dat ook-

maar waar Johannes het vooral over heeft – hij kan er als oudere over meepraten – is geloofservaring.

Tot twee keer toe schrijft hij: “U kent Hem die er is vanaf het begin” – en daar is God mee bedoeld.

Niet omdat de jongeren God niet zouden kennen, maar omdat ouderen – misschien ook wel hier mensen die al veel langer geloven- al veel meer ervaring met God hebben opgedaan – en daar als het goed is hun kinderen en kleinkinderen en andere jongeren mee kunnen dienen en kunnen helpen.

Ja en dan is daarmee niet bedoeld dat je jongeren daarmee de loef afsteekt of de pas afsnijdt, als die misschien wel heel anders dan uzelf gewend bent of goed vindt met het geloof omgaan of zich in hun dagelijks leven gedragen, zo van: maar dat hoort niet zo, dat heb ik anders geleerd, of op een wat

neerbuigende manier – dat doet u vast niet maar het gebeurt – vertel mij wat, ik heb het allemaal

meegemaakt, en ik weet wel hoe het zit en waarom het zus moet en zo natuurlijk verkeerd gaat…

Ook niet dat je met wat teksten of regels aankomt veilig op een afstand van jezelf en die ander.

Nee, maar wel heel persoonlijk: over hoe je steun had aan het geloof toen het zo moeilijk was,

hoe je merkte dat God erbij was toen je jezelf geen raad meer wist, hoe je de zegen van de Heer

hebt ervaren in je huwelijk en je gezin, wat voor steun je hebt aan het samen kerk zijn – of hoe

je geloof je op de been hield in moeilijke tijden van crisis en oorlog, en dat je weet van eigen zonden en van vergeving – durft u daarover open te praten met uw kleinzoon of kleindochter, met andere

gemeenteleden als die op bezoek komen, is er een echt geloofsgesprek als u huisbezoek krijgt—-

en staan jullie er voor open als je praat met je opa of je oma, of met andere ouderen in de kerk?

Dat is veel vruchtbaarder dan doen of vroeger alles beter was en alles alleen maar achteruit gaat,

lees maar het slot van Psalm 92 over ouderen die krachtig en fris blijven en zo van God getuigen.

En als jongere zul je merken dat je veel van ouderen kunt leren en dat ze voor jullie bidden – ik weet het zeker -daar heb je meer dan dan ouderen toch wat afschrijven als ouderwetse moeilijkdoeners.

Het is juist mooi die diversiteit in de kerk – dat jongeren en ouderen samen die ene kerk vormen.

 

Het is ook voor ouderen heel bemoedigend wat hier staat: U kent Hem die er is vanaf het begin.

Oud worden is mooi maar oud zijn is best moeilijk – een bekende kreet die maar al te waar is.

Want ouder worden brengt veranderingen in je leven mee die vaak geen verbetering zijn. als de gezondheid de wensen overlaat, als eenzaamheid toeslaat, als je jezelf overbodig kunt voelen –

en als je allerlei nieuwe ontwikkelingen niet meer bij kunt of wilt houden en je tijd voorbij lijkt.

Dan is het mooi om respect te ervaren van jongeren – kinderen, kleinkinderen, de jeugd van

de kerk – dan is vooral mooi te mogen geloven en ervaren dat God die er al die jaren voor je

was, er ook nu bij is, en dezelfde blijft in zijn trouw: u kent Hem toch, uw Vader, en zijn zorg?

Ik las: “dan kunt u een wijze oudere worden, iemand die jongeren iets mee te geven heeft”.

Je wordt dan niet verbitterd of een zuurpruim maar groeit in liefde en vertrouwen en geloof.

Bid maar vaak wat we zongen: gun mij stem o Heer, dat ik een nieuw geslacht verkondig uw grootheid en uw sterkte, al wat U in mijn leven bewerkte – ik zie, Heer, uw trouw oprijzen!

 

3.  als jongeren met een wereld te winnen.

 

Jongeren, jullie zijn sterk – nou, dat klopt wel wat Johannes schrijft, denk je dan- toch?

Natuurlijk, niet alle jongeren zijn sterk, gezond, sportief, maar het is wel het algemene beeld

dat bij jong zijn hoort: energie, plannen, idealen, aan sport doen, uitgaan, studeren en werken.

Tegenover ouder worden wat mee kan brengen dat je minder energie hebt en stapjes terug

moet doen wat niet altijd leuk is, maar je merkt dat je geen twintig of dertig meer bent……

Het kan ook op dat punt botsen tussen leeftijdsgroepen: dat je al dat flitsende en alles wat

steeds maar weer verandert niet bij kan houden, of juist je ergert aan dat trage en afremmen.

 

Maar als je beter leest, gaat het niet over dat sterk zijn, maar over geestelijke kracht, over

sterk in het geloof en het overwinnen van kwaad en zonde, zelfs van de Boze, de satan, lees

vers 13: “jongeren, jullie hebben hem die het kwaad zelf is overwonnen” – hoor ik dat goede?

Is niet juist het probleem van jong zijn dat je nog aan het zoeken bent en vatbaar voor zoveel

uitdagingen en verleidingen om verkeerde keuzes te maken – hebben ouderen niet de angst dat

‘de jeugd van tegenwoordig’ zich laat inpakken door wat in vs 15 heet: liefde voor de wereld.

 

Ja maar, er staat wel wat bij: “het woord van God blijft in je en je hebt het kwaad overwonnen’.

Als je het van God verwacht, en je wilt je door de Heilige Geest laten leiden, door de bijbel, dan

kun je heel wat aan, en kun je ook – met vallen en opstaan maar toch – goede keuzes maken.

Ik las: “Johannes wil je bemoedigen: Jullie hebben de duivel overwonnen. Jullie horen bij  Jezus, en dus ben je sterker dan het kwaad. Ga niet bij de pakken neerzitten.”  Je kunt de strijd winnen.

En dan is het juist de kracht van jongeren om niet te berusten is dingen die misschien al lang zo

zijn maar niet kloppen, om niet te wennen aan onrecht, oneerlijkheid, maar ertegen aan te gaan.

In Gods kracht heb je een wereld te winnen, Gods wereld, als je gaat voor zijn rijk en zijn zaak.

 

En als ouders en ouderen kun je er gerust op zijn: God laat het werk waaraan Hij begonnen is, niet los, Hij wil ons vasthouden en ook onze kinderen en onze kleinkinderen, Hij die trouw is en blijft.

We moeten het allemaal samen van zijn genade en trouw hebben, als samen zijn kerk.

 

amen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *