Psalm 84: 5,6,13: Driemaal gefeliciteerd! (viering Heilig Avondmaal – gaande viering)

liturgie dienst van Schrift en tafel zondag 24 april 2016

votum en groet
zingen: Gz. 101: 1,3,5
wet van de Heer
Kyrie en Gloria: Gz. 106: 1a, 2m,3v, 4a
gebed
Schriftlezing: Psalm 84
zingen: Ps. 84: 2,3,6
verkondiging: Psalm 84: 5,6,13 Driemaal gefeliciteerd!
zingen: ZG 213: 1,2,3

1. Dit huis, een herberg onderweg
voor wie verdwaald in heg en steg
geen rust, geen ruimte meer kon vinden,
een toevluchtsoord in de woestijn
voor wie met olie en met wijn
pijnlijke wonden liet verbinden,
dit huis, waarin men smarten deelt,
weet hoe Gods liefde harten heelt.

2. Dit huis, waarin een gastheer is
wiens zachte juk geen last meer is,
dit huis is tot ons heil gegeven:
een herberg voor wie moe en mat
terzijde van het smalle pad
struikelt en langer niet wil leven –
plaats tegen de neerslachtigheid,
een pleister van barmhartigheid.

3. Dit huis, met liefde opgebouwd,
dit gastenhuis voor jong en oud,
ligt langs de weg als een oase;
hier kan men putten: nieuwe kracht,
hier is beschutting voor de nacht,
hier is het elke zondag Pasen!
Gezegend al wie binnengaat
en hier zijn lasten liggen laat.

voorbeden
collecte
Credo: Gz. 179b
avondmaalsformulier 3:
instelling
Christus gedenken
één zijn
verwachten
Sanctus: Lied 457: 1-4
gebed
opwekking en uitnodiging
Agnus Dei: Lied 188: 1,2
viering
danklied: Lied 444: 1,2,3
zegen
amen: NLB 416: 1-4 ‘Ga met God’
————————————————————————————————-
Gemeente van Christus, zussen en broers, jongeren en al wat ouderen,
dia 1
In Psalm 84 krijgen we driemaal een gelukwens mee, een felicitatie: gelukkig wie..
Oudere vertalingen geven het weer als ‘welzalig’, maar dat komt op hetzelfde neer.
En dat drie keer: gelukkig wie bij God mogen wonen; gelukkig wie hun toevlucht
bij God zoeken en hun leven op God afstemmen; gelukkig wie op God vertrouwt.

Drie keer is zeg maar wat afgeronds: ook in de Bijbel kom je vaak het getal drie
tegen, op het hoogst en diepst natuurlijk bij God zelf: Vader, Zoon, Heilige Geest.
En ook onder mensen, b.v. om waarheid te garanderen door drie getuigen – en
in het Nederlands is een bekend gezegde dat driemaal is scheepsrecht

We gaan er nog wat meer op in, om die drie gelukwensen wat meer in te kleuren en met elkaar te delen wat wij ermee kunnen, voor onze soms heftige en onzekere reis door dit leven, samen en onder Gods leiding, naar Gods stad: zijn Nieuw-Jeruzalem.

Driemaal gefeliciteerd: gelukkig wie…

dia 2 1. gelukkig wie bij God kind aan huis is
Er zit in Psalm 84 verlangen en ook iets van heimwee: verlangen naar wat komt, en heimwee naar wat achter je ligt en wat je mist, en je langer van had willen genieten.
Vergelijk het maar met vakantie: je kijkt uit naar je vakantie, je kunt niet wachten tot het zover is en je er eindelijk bent, en als die twee of drie weken om zijn – veel te kort! – en je weer in de auto of het vliegtuig zit, terug naar huis: jammer dat het er weer op zit en volgend jaar gaan we weer, maar dat duurt nog een jaar – eerst weer zo lang gewoon thuis en aan het werk en een lang schooljaar – misschien ben wel jaloers op die mensen die altijd wonen in dat prachtige land met dat mooie weer – was ik maar…

Zo gingen veel Israëlieten af en toe, of elk jaar, of sommigen drie keer per jaar, op reis naar Jeruzalem, de hoofdstad, waar de tempel stond, de plek waar God woonde.

Onderweg groeide het verlangen om daar te zijn: laat mij bij U zo thuis zijn, Heer. En terug naar huis was er heimwee, en jaloersheid naar wie mochten blijven: die mussen op het tempelplein met hun nesten onder de dakpannen, en die heen en weer schichtende zwaluwen met hun nesten hoog tegen het tempeldak – konden wij maar zo dichtbij komen, wij gewone Israëlieten die niet verder mogen komen dan de voorhof en die als het feest is afgelopen weer naar huis gaan, tot ziens, volgend jaar.

Ja en ook die priesters en die levieten die dag in dag uit, jaar in jaar uit, hier wonen en werken, hebben maar mazzel (geluk-een woord met joodse oorsprong): “Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij U loven” – wat houd ook ik van uw huis!

Maar het ging om meer dan dat huis en die plek: “diep in mijn lijf is zo’n heimwee (=verlangen naar heim, naar huis), zo’n blijvende schreeuw om de levende God”. God die woonde onder zijn volk, waar die tempel en de ark daarin symbool voor stond, God die verzoening en vergeving gaf als mensen offerden voor hun zonden,
God die in Jezus een mens van vlees en bloed werd, en onder ons is komen wonen, God die we mogen ontmoeten aan de tafel van Jezus zijn Zoon, zelf de Gastheer, God die zelfs onze levens en onze gemeente wil maken tot tempels van de Heilige
Geest – zodat we niet elk jaar op reis hoeven en ook niet alleen op zondag in de kerk
God kunnen ontmoeten – maar we overal dichtbij God mogen zijn, dankzij Jezus. We mogen dag en nacht, zeven dagen per week, kind aan huis zijn bij God – kinderen van de Vader die meer waard zijn dan alle mussen en alle zwaluwen van de wereld.

‘Laat mij bij U zo thuis zijn, Heer’ – toen was dat thuis de tempel,Gods huis op aarde. Voor ons is God dichterbij, mogen we elke dag als kind bij Vader binnenlopen, omdat Jezus de scheidingswand afgebroken heeft en is gebeurd wat Jezus aangekondigd had: “In de tijd die nu al begonnen is, vereren de ware gelovigen God niet meer op één speciale plaats”…overal kun je dan tot God bidden in geest en in waarheid.
Overal dus en altijd, en niet alleen in de kerk: ook thuis, op je werk, in het ziekenhuis.
‘Laat mij bij U zo huis zijn, Heer’, dat geldt als het goed is ook in de kerk, in de gemeente, dat we daar Gods aanwezigheid ervaren, ons veilig voelen, thuis bij God en thuis bij elkaar, en dat ook wie af en toe of vaker, langs komen, zich welkom weten en zich thuis voelen, zodat ze iets mogen ervaren van Gods liefde, en ze weer of meer naar God gaan verlangen – en het voor hen voelt als iets van thuiskomen.
dia 3
In deze psalm zit iets dubbels, en dat dubbele is ook eigen aan de kerk van later: aan de ene kant is de kerk een huis, een veilige plek, om God en elkaar te ontmoeten en op adem te komen, aan de andere kant bestaat de kerk uit mensen die onderweg zijn, naar de toekomst, steeds veranderend met de tijd mee, als pelgrims onderweg. Ik las: “De kerkgemeenschap moet meer bieden dan een comfortabel, tijdelijk dak boven het hoofd. Die comfortzone moeten we als christen juist durven verlaten, in navolging van onze Heer” – van Hem staat in de Bijbel dat hij buiten de stad geleden heeft en gekruisigd is – en wij worden opgeroepen Hem op die weg te volgen,te delen in zijn smaad en lijden: want we hebben hier geen blijvende stad, we zijn onderweg.

Ja en wat een verschillende soorten mensen die samen Gods gemeente vormen. Ik las: “Zoekers zitten naast mensen die nooit twijfelen. En mensen die de dynamiek van de kerk als beangstigend ervaren (die moeite met veranderingen hebben en graag alles bij het oude laten, die vooral rust willen) zitten naast anderen die snakken naar ruimte en beweging. Kortom, een bonte stoet onderweg”. Ook: samen op weg? Eigenlijk zie je dat verschil al weerspiegeld in die vogels van Psalm 84: mussen die vooral honkvast zijn en hun kostje opscharrelen dicht langs de grond en standvogels zijn – die zomer en winter blijven – terwijl zwaluwen in de winter naar warmere streken trekken (meest in Afrika) en het jaar erna terugkomen, vaak naar dezelfde plek – zo verschillend zijn ook mensen: mensen die honkvast zijn, zelfs huismussen, gehecht aan wat bekend en vertrouwd is – en mensen die avontuurlijk zijn en in beweging. Maar allemaal mensen die – een bekende uitspraak van Augustinus – geschapen zijn gericht op God: “onrustig blijft ons hart totdat het rust vindt in U”. Kind aan huis bij God, vol verlangen naar zijn liefde, en dus erop uit om dé Weg = Jezus te volgen.

dia 4 2. gelukkig wie met God op weg gaat.
Dat lijkt op het eerste gezicht niet te kloppen want onze vertaling heeft het over mensen die in hun hart ‘de wegen naar God hebben’, die op reis zijn naar God
toe, en dat was voor die pelgrims toen de reis naar de tempel in Jeruzalem.
Ja maar, onderweg vertrouwden ze op Gods bescherming en hulp, voor wat best
een reis met gevaren en ontberingen was, door soms dorre hete dalen onder de brandende zon, met gevaar van wilde dieren en rovers, en je kon ziek worden…maar – staat er letterlijk – ze zochten hun kracht bij God: God, ons schild, bescherm ons!
Ze wisten zich veilig bij God: “Want God is een zon en een schild. Genade en glorie schenkt de HEER, zijn weldaden weigert Hij niet aan wie onbevangen op weg gaan”.
Dat is mooi gezegd: wie onbevangen op weg gaan, niet bang maar in vertrouwen.
Het zou mooi zijn als dat ook geldt voor ons christenen, en voor ons als gemeente.
Dat we beseffen dat wij God met ons op weg is, dat wij onderweg zijn achter Jezus aan, en dat er daarom niet krampachtig of bezorgd hoeven te zijn over wat er van ons moet worden, of de kerk wel blijft wat ze is, of er wel een kerk blijft in Nederland.
Dat is niet aan ons, al hebben we de opdracht trouw te zijn op de plek die God wijst,
het is uiteindelijk de zaak van de Heer zelf die belooft: Ik ben erbij en Ik ga mee, en
Ik zal ervoor zorgen dat de eindstreep wordt gehaald en de nieuwe wereld een feit wordt – de vraag is vooral, voor u en jou en mij: waar sta ik, hoe kan ik meekomen?
dia 5
Ja en ook: sta ik open voor wie onderweg even langskomen, even op adem willen
komen, misschien af en toe een gesprek aanknopen, of een keer aanhaken in een dienst of bij een activiteit, en dan weer verder reizen, zich niet hechten, misschien
ook niet precies dat geloof delen dat wij koesteren, maar wel richting God willen
zoeken of Hem willen leren kennen, of – vager nog – troost willen putten bij ons –
wat doen we om in het beeld te blijven als we zelf eerder huismussen zijn, met die ander die als een zwaluw langsscheert maar net zo hard ook weer wegfladdert.
Zijn zij welkom bij ons, zijn wij welkom bij elkaar, of zijn we vreemd aan elkaar.
Ik las op internet een aardig voorval, over mussen en zwaluwen: “Ieder jaar hebben wij zwaluwen.. Zij arriveren rond deze tijd; repareren het nest van vorig jaar en hebben dan weer een nest om eind van de zomer als gezin op te stappen. Nu zijn ze er weer. Ze zijn druk bezig hun nest weer op te knappën. Maar wat gebeurt nu sinds twee dagen? Twee mussen (mannetje en vrouwtje) die normaal onder de dakpannen een nestje hebben, blijven in de buurt van het zwaluwnest en zodra er een zwaluw aan komt zeilen, gaan ze in of rond het nest vliegen en jagen de zwaluwen weg”.
Ik weet niet of dat vaker gebeurt, maar het zet aan het denken: hoe doen wij dat?
Overgebracht op zoveel verschillen tussen mensen, ook mensen binnen de kerk:is er ruimte voor wie ook maar, hebben we oog voor wie niet tot eigen familie hoort of met een heel andere achtergrond en andere verwachtingen op ons pad komt, of vinden we dat eng, bedreigend?, geven we elkaar de ruimte of nemen we elkaar de maat?
Goed om steeds te bedenken dat mussen én zaluwen bij God thuis mogen zijn – aan ons om een thuis te zijn voor elkaar en voor wie een veilig heenkomen zoekt, troost
wil vinden; om als kerk te zijn een herberg onderweg, een oase in de woestijn, een plaats tegen neerslachtigheid en een pleister van barmhartigheid, voor jong en oud.

dia 6 3. Gelukkig wie op God vertrouwt
Onbevangen op reis gaan, dat vraagt van wie onderweg zijn inderdaad vertrouwen, Want je kunt van alles tegenkomen onderweg waar je niet meteen raad mee weet. Dat geldt het persoonlijke leven, maar ook als kerk midden in veel veranderingen. Van die pelgrimsreis staat in de psalm dat die soms gaat door een ‘dal van dorheid’. Letterlijk staat er: door een dal met baka-struiken, en vertaald is dat: ‘huil-bomen’. Vandaar dat het wel wordt weergegeven als ’tranendal’ – en dat is het leven soms.
Maar als je juist dan naar boven kijkt, naar God, en vertrouwt op zijn liefde in Jezus, gaat gebeuren waar de psalm over zingt dat die tranen tot bronnen van levend water worden, dat God zelfs wat kwaad en moeilijk is kan laten meewerken tot iets goeds.
Je mag onderweg elkaar troosten en steunen: blij met wie blij zijn, ook samen huilen.
Samen je optrekken aan Gods liefde. Driemaal gefeliciteerd,en driemaal is compleet goed, drie is God zelf die naar ons toekomt en met ons meegaat! dia 7 amen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *