Jongens en meisjes, zusters en broeders, samen gemeente van Jezus onze Heer,
Afgelopen woensdag is de zgn. ‘veertigdagentijd’ begonnen, op weg naar Pasen.
In overleg met de Commissie Eredienst en de Kinderbijbelclub is gekozen voor het thema ‘God houdt van kleuren’ – aspecten van het evangelie aan de hand van kleuren……kleuren die staan voor de veelkleurigheid van de boodschap van God.
dia 1
Bij dat thema hoort ook een lied – God houdt van kleuren….God houdt van jou.
Laten we eerst even naar dat lied gaan luisteren, als inleiding op het thema.
Zoals we net hoorden en jullie kunnen zien, is de basis en start waar de kleur
groen voor staat: God die alles maakte – zijn schepping – maar ook herstel en
nieuw leven in verbondenheid met God de Schepper – we hebben er net nog van gezongen, van hoe het is om te leven naar Gods bedoeling, verbonden aan Hem:
“Hij is gelijk een altijd groene boom, die men geplant heeft aan een waterstroom,
die op zijn tijd zijn rijke vrucht zal dragen, geen blad verwelkt in hete zomerdagen”.
Wat je optimaal ziet in Jezus – en wat je mag ervaren als je leeft met en uit Hem.
Mooi in dat kruis dat we de komende weken completer zien worden: dat groen
is de basis waarop de andere kleuren met de betekenis ervan mogen rusten.
dia 2
Want – dat is vanmorgen waar het om gaat: God gaat zijn schepping redden.
dia 3
Groen – in allerlei varianten van licht tot donker – daar is zeker Nederland vol van.
Kijk maar buiten om je heen met zo’n zachte winter: wat is er nog veel groen – en ook als je in je huis planten hebt staan: zelfs dan zie je heel wat groen – en hoe meer het lente wordt, hoe groener alles, met ook veel andere kleuren erbij natuurlijk – prachtig.
Groen, dat is meest een kleur met een positieve uitstraling, denk aan dat groen in de natuur maar ook aan het groen van verkeerslichten: je mag oversteken of doorrijden – ook dan uitkijken natuurlijk – figuurlijk ook: dat je ergens groen licht voor krijgt.
Ik las: “In de Katholieke kerk wordt met groene gewaden hoop en vruchtbaarheid uitgedragen. Moslims zien de kleur als de groene kleur van de oase……In China staat de kleur groen gelijk aan een lang leven”. We kennen allemaal bomen en planten die ook in de winter groen blijven, en dus is groen ook symbool voor eeuwig leven, een leven dat sterker is dan de dood, zoals in dat lied dat we straks gaan zingen:
“Eens komt de grote zomer – God zal op aarde komen met groene eeuwigheid”.
Daarmee zijn we terug bij God, God die alles maakte, goed, mooi, duurzaam. dia 4
In die schepping van God zaten al die kleuren die wij kennen, al in, en zeker dat
groen, zoals dat op de eerste bladzij van de Bijbel wordt verteld: “de aarde bracht jong groen voort”: planten, struiken, bomen met veel blad en ook vruchtbomen, en
gras natuurlijk en bloemen – onvoorstelbaar wonderlijk gedaan – en daarbij dieren
en uiteindelijk als bekroning mensen – ook zelfs met de jaren nog fris en groen en
sterker dan vergrijzing en aftakeling en dood – en God zag hoe mooi het was.
Ja, en het is nog altijd en elke keer weer mooi – als we er maar oog voor hebben.
Want God die alles maakte – goed en mooi – maakt nog steeds alles: goed en mooi.
Dat is het geluk van een God te hebben die niet opgeeft waaraan Hij is begonnen.
Zelfs na die verschrikkelijke ramp die we zondvloed noemen waarbij een alles
verwoestende tsunami van water en modder en stenen mensen en dieren mee- sleurde en alleen die ark met wie aan mensen en dieren aan boord waren gespaard bleef, beloofde God een nieuw begin – zichtbaar gemaakt in die duif met dat groene olijfblad in haar snavel als teken van toch weer een nieuwe schepping. dia 5
God zei: “zolang de aarde bestaat, zal er een tijd zijn om te zaaien en een tijd om te oogsten, zal er koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en nacht – nooit komt daar een einde aan” – we mogen het steeds weer meemaken: na regen zonneschijn, na winter weer lente en zomer, de dagen die weer langer worden, na nacht weer dag.
Ook daar staat groen voor: fris, licht, zon, je wordt er altijd een beetje blij van, toch?
Ja, en dat zeker na een tijd van droogte, dorheid, als er weinig of niets groeit – in
ons klimaat vooral in de winter, in het klimaat van warme landen in droge zomers.
Psalm 104 zingt over God die nog altijd nieuw leven schept na een periode van dorheid en van dood: “Verbergt Gij uw gezicht, hen dreigt de dood, stof worden zij weer in der aarde schoot” – dat is dat afsterven in de natuur, in de koude winter of de droge zomer -“maar de adem van de Geest brengt hen tot leven: het aardrijk wordt een nieuwe bloei gegeven”….en: “de schepping blinke van Gods majesteit.”
Maar daarmee zijn we toch in een heel andere tijd en omgeving beland dan waar he mee begon toen het allemaal alleen nog maar groen en fris was: kijk eens hoe mooi.
Gelukkig dat het er ook is en dat er nog veel te genieten valt, door God de Schepper.
Maar er zijn ook heel veel momenten dat alles dor is, dood, verschroeid, verwoest.
Ik las net deze week over gebieden in Afrika waar al tijden geen regen is gevallen
zodat er niets groeit en oogsten mislukken en hongersnood dreigt, terwijl in andere
landen in datzelfde werelddeel zoveel water is gevallen dat gewassen verrotten en
dus ook daar honger op de loer ligt – het is maar één schrijnend voorbeeld van een verstoorde balans met grote gevolgen – en wat voor verwoestingen zijn er verder nog
door oorlogen, vervuiling van water en lucht, kappen van bossen op grote schaal,
uitsterven van dieren door jacht en stroperij: handel in exotische dieren en in ivoor en hoorns van neushoorns, en wat een schade door die verschrikkelijke drugshandel….
Ten diepste en daarachter zit wat Paulus noemt dat de schepping een prooi is van zinloosheid en vergankelijkheid: “Alles op aarde wordt bedreigd door de macht van
de dood. Dat is niet de schuld van de aarde, maar het is de straf van God voor de
slechtheid van de mensen” (Rom. 8. 20, BGT). Wat niet bedoeld is om onszelf vrij te pleiten maar juist om te laten zien hoeveel impact het gedrag van ons mensen heeft op onze leefwereld, en dat verkeerd menselijk gedrag grote gevolgen had en heeft ; heel actueel in een tijd waarin we aan alle kanten geconfronteerd worden met bedreigingen die op onze planeet en dus ook op ons en onze kinderen af komen en die mede gevolg zijn van onze drang naar winst en macht; onze angst, ons uit zijn op eigenbelang en zelfbehoud, en de drang om te verdienen in plaats van te dienen.
Dan gaat de keerzijde werken van die psalm die zingt over wie verbonden aan God
groeit en bloeit, als een boom waarvan het blad groen blijft, en die vrucht oplevert:
“hoe anders is de mens die zonde zaait, hij lijkt op kaf dat met de wind verwaait.”
Ik moet denken aan Jezus die zichzelf de ware wijnstok noemt – als geen ander
zo’n boom die verworteld is in God de Schepper, zijn Vader, en die leven geeft
wie met Hem verbonden blijft, maar ook waarschuwt voor die keerzijde: “Wie niet in mij blijft, wordt weggegooid als een wijnrank en verdort” – is niet groen maar bruin.
dia 6
Kijk, en dat wil Jezus niet en dat is niet waar God zijn Vader, de Schepper, op uit is.
Het zou niet kloppen met waar we elke dienst mee beginnen en wat ik in het begin al even aanhaalde: dat God trouw is, en nooit loslaat waaraan Hij ooit begonnen is.
Wat helemaal zit in die overbekende tekst die onze tekst vanmorgen is dat God de wereld zo lief had, dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, en dat niet om de wereld te veroordelen, maar om de wereld door Hem te redden. dia 7
In een paar woorden is dat het hele evangelie, en is dat ook de kern van waar we
de weken onderweg naar Pasen bij stilstaan en wat we met Pasen weer gaan vieren:
zo lief had en heeft God ons, u en jou en mij, en al die andere mensen die Hij ook
heeft gemaakt, dat hij daarvoor zijn eigen unieke Zoon in deze mooie en tegelijk zo
beschadigde en ontwrichte wereld vol zonde en dood, haat en nijd, oorlog, verdriet,
liet binnenkomen, en Hem zelfs liet vallen tot in de dood en als door een hel heen….
Ja en waarom, met welk doel? Wat voor antwoord geven we als we ernaar gevraagd
worden en waar gaat het volgens jou om in het lijden en de opstanding van Jezus?
Ik denk dat we vaak zeggen: het was om voor mijn zonden te betalen, dat deed Jezus om ons te redden en bij God terug te brengen, zodat wij in de hemel komen.
Dat is waar natuurlijk, en ook dat dat geloof vraagt: “opdat iedereen die in Hem- Jezus – gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft”….Dank U, Heiland
voor uw lijden, voor uw trouw tot in de dood; Vader, dank u wel voor zoveel liefde!
Ja maar, het is nog veel meer en het gaat veel dieper en het gaat ook veel verder.
In die bekende tekst staat niet dat God ons zo liefhad, ook niet: de mensen…..er
staat: zo lief had – en heeft – God de wereld, en in het Grieks staat er: de kosmos.
De kosmos, dat zelfde woord staat in Joh.1: 10 waar we lazen dat ‘de wereld’ , de kosmos, door toedoen van het Woord, de eeuwige Zoon van God, ontstaan is.
Nou die wereld, door God gemaakt, in nauwe samenwerking van Vader, Zoon
en Geest – die ook in Genesis 1 in beeld komt. de Geest zweefde over het water-
die wereld – zijn maaksel – heeft God lief en wil God niet kapot laten gaan maar
wil Hij redden – en daarom kwam Gods Zoon in die wereld als Jezus, de Redder.
Want God maakte en maakt niet alleen maar mensen, en niet alleen christenen.
God maakte ook de zon en de maan, de planeten, de sterren, en ook de grote
en de kleine dieren, het gras en de planten, en de bomen, de zee, het strand –
en daar zorgt Hij ook voor, en die wil Hij ook redden en weer mooi en goed maken.
Ik denk weer aan wat Paulus schrijft in Romeinen 8: 19 -22:
“De hele aarde wacht vol spanning op het moment dat duidelijk zal worden wie de kinderen van God zijn. 20 Want de aarde is veroordeeld tot een zinloos bestaan.
Een bestaan dat wordt beheerst door dood en bederf. Dat wilde de aarde niet zelf, maar dat heeft God zo bepaald. 21 Maar het is zeker dat de aarde zal worden
bevrijd van dat zinloze bestaan waarin alles in dood eindigt. De aarde zal dezelfde hemelse vrijheid krijgen als de kinderen van God. 22 We weten dat de hele aarde
op dit moment zucht en kreunt van pijn, totdat het zover is”. Als alles weer groen is
en weer als een nieuw paradijs – weer schoon, vol vrede, en met geen dood meer.
En dat dankzij Jezus die aan het kruis betaalde voor onze schuld, waarvoor heel de
schepping de tol moest betalen – en doordat Jezus de dood heeft overwonnen, lees
dia 8 Kolossenzen 1: 20: “Door Jezus’ dood aan het kruis heeft God vrede met ons gesloten. Door Jezus heeft Hij de vriendschap hersteld tussen Hemzelf en alles wat leeft op de aarde en in de hemel”. Harmonie dus, heelheid, van wat nu zo vaak en
zo hopeloos verwoest is en uit balans, ten koste van mensen, dieren, het milieu.
We mogen uitkijken, met heel de schepping, naar ‘een nieuwe hemel en aarde’.
dia 9
Gemeente, maar daar hoeft het niet bij te blijven en mogen we niet in berusten,
zo van: nu is het nog verre van groen en gezond en vredig en dat zal het ook niet worden, maar stil maar en wacht maar totdat alles ooit een keer nieuw zal worden.
Nee, want er staat nog iets heel duidelijks in dat tekstvers: “opdat iedereen die in Hem – Jezus die gekomen is om de wereld, Vaders schepping, te redden – niet verloren gaat, maar eeuwig leven….” nee, niet: straks zal hebben, maar: heeft.
Vorige week ging het ook al over eeuwig leven, en over Gods koninkrijk ingaan,
en toen hebben we gezien dat dat leven nu al begint als je aan Jezus verbonden bent en als je gaat leven naar de stijl van Jezus, als Gods nieuwe-wereld-burger.
Dan mag je nu al vrede hebben met God, vrede in je hart zelfs als het stormt in je leven en allerlei zekerheden in de samenleving en in de kerk niet meer zo zeker
lijken te zijn, en dan kun je ook in vrede leren leven met de mensen om je heen.
Het bijzondere is dat de Bijbel ook daarvoor al het woord ‘schepping’ gebruikt.
“iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping” (2 Korintiërs 5. 17).
En hoe meer van zulke mensen er zijn, midden in deze nog zo verscheurde
en beschadigde en ook bedreigde wereld, des te meer er al iets zichtbaar wordt
van die nieuwe schepping – daar wil God ons bij gebruiken, en daar kunnen we
naar vermogen en ieder op eigen plek aan meewerken, persoonlijk en samen.
Een bekend woord in onze tijd is ‘vergroening’, waarmee is bedoeld dat de overheid en de bedrijven en de burgers zich meer gaan inzetten voor een beter milieu, door
vervuilend gedrag te beboeten en energiebesparing en schone energie te belonen.
Weer staat groen dus voor: schoner, gezonder, beter – is vergroening vernieuwend.
Je zou een groei van geloof, vertrouwen op Jezus en het navolgen van Hem door
ingeroest verkeerd gedrag op te geven en dienstbaar te zijn, ook vergroening kunnen
noemen – een ander woord voor wat in de Bijbel bekering heet en nieuwe schepping.
En waar dat doorbreekt waaiert dat nu al uit naar onze leefwereld, Gods schepping.
Hoor dat ook maar erin als Paulus het erover heeft dat de lijdende en kreunende schepping verlangend uitkijkt naar de dag dat zichtbaar wordt wie Gods kinderen zijn.
dia 10Natuurlijk slaat dat vooral op de nieuwe wereld die God in het vooruitzicht stelt:
“Want ooit wordt de aarde bevrijd. Dan komt een einde aan de macht van de dood.
De aarde verlangt hevig naar dat moment van bevrijding” (Rom. 8: 20-21 BGT).
Daar kijken wij ook naar uit, want “nu is het leven op aarde nog vol pijn en ellende.
Dat geldt ook voor ons leven. …We zijn gered, ook al zien wij dat nu nog niet.”
Ja maar toch, waarom zou de schepping alleen maar moeten wachten tot duidelijk
wordt dat wij Gods kinderen zijn, dat er mensen zijn die willen doen als Jezus deed.
Waarom zou die schepping niet de vruchten mogen plukken van mensen die door
Jezus en geleid door de Heilige Geest nu al leven als kinderen van hun Vader.
En die dus al weer een begin gaan maken met de taak die de Schepper vanaf het begin meegaf aan zijn zaakwaarnemer op aarde: die aarde bewerken en bewaren,
zorgzaam zijn voor mensen en dieren en de natuur, met oog voor wat zwak is en kwetsbaar, met hart voor wie hulp nodig heeft, gastvrij voor wie geen thuis heeft.
zodat er toch weer stukjes groen ontstaan in wat vaak lijkt op een kale woestijn.
dia 11
En als we dat samen proberen en dat de sfeer is of wordt die we als kerk willen
vieren en uitstralen, kan dat veel betekenen voor mensen voor wie het leven als
een woestijn voelt, zoals in dat lied over de kerk die ‘ligt langs de weg als een oase’:
“hier kan men putten nieuwe kracht, hier is beschutting voor de nacht, hier is het
elke zondag Pasen! ” – Pasen, dat is het nieuwe leven vieren, dankzij de redding
door Jezus Christus, dankzij God onze Vader die zijn schepping wil en zal redden.
Laten we gaan zingen voor God, die alles schiep en van zijn schepselen houdt!
dia 12
amen
liturgie morgendienst zondag 14 februari
God houdt van kleuren (1)
groen: God gaat zijn schepping redden
votum en groet
zingen: Ps. 117
wet van God
zingen: Ps. 1: 1,2,3
gebed
Schriftlezing: Genesis 1: 1-11 en 26-31
zingen: Gz. 1: 1a,2m,3v,4m, 5v,6a
Schriftlezing: Johannes 1: 1-14
zingen: Gz. 140: 1,2 (bewerking Ria Borkent)
1
vrouwen
Alle roem is uitgesloten.
Onverdiend geluk voor mij
heb ik van mijn God genoten,
zijn genade maakt me vrij.
mannen
Ja, nog voor ik was geboren,
voor Gods hand die alles schiep,
iets uit niets tot leven riep,
heeft zijn liefde mij verkoren:
allen
God is liefde, englenstem,
mensentong, verheerlijk Hem!
2
vrouwen
Wat zo lief had God de wereld,
dat Hij zijn geliefde Zoon
voor die diep gevallen wereld
overgaf aan smaad en hoon.
mannen
Ja, toen wij nog zondaars waren,
heeft genade ons geraakt,
stierf Gods Zoon op Golgotha,
stierf voor ons die zondaars waren:
allen
God is liefde, englenstem,
mensentong, verheerlijk Hem!
kindermoment
verkondiging: Johannes 3: 16-17
zingen: Gz. 146: 1,2,3
gebed
collecte
zingen: Lied 288: 1,4,7
zegen
amen: Lied 288: 8