Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
dia 1
Er is een zinnetje dat bij me is blijven haken deze weken.
Een geloofsuitspraak die op een aantal centrale momenten in de Bijbel staat.
Namelijk dat voor God niets te wonderlijk is, dat bij God alles mogelijk is.
Later zegt Jezus, als zijn leerlingen verzuchten dat als een kameel makkelijker door het oog van een naald kruipt: “maar wie kan er dan gered worden?”: “Bij de mensen is dat onmogelijk maar niet bij God, want bij God zijn alle dingen mogelijk” (Marc.10:27)
Blijkbaar is dat wonder boven wonder: dat een mens gaat geloven en gered wordt.
Een wonder dat elke dag nog gebeurt en dat je om je heen ziet en in je eigen leven.
Geloven we echt in het wonder van God die ons leven leidt en de wereld regeert,
en alles in het werk stelt en alles en iedereen doet meewerken aan onze redding?
Vooral over dat wonder gaat het vanmorgen, en dat wonder vieren we met kerst.
dia 2
Liefdevol aangeraakt – dankt Zacharias God
1. in reactie op Gods genade (57-66)
2. als boodschapper van Gods redding (67-77)
3. als wegwijzer naar Gods wereldvrede (78-80)
dia 3
1. Liefdevol aangeraakt – dankt Zacharias God: in reactie op Gods genade (57-66)
De maanden zullen voor Zacharias lang geduurd hebben en er zal veel door hem heen zijn gegaan, zeker toen zijn vrouw toch in verwachting bleek te zijn en haar buik steeds dikker werd, en toen ook nog Maria kwam met haar verhaal en ze maar liefst drie maanden bleef logeren en veel van de gesprekken hen zal zijn ontgaan want je zult maar doofstom zijn en voor alles zijn aangewezen op altijd maar dat akelige kleitabletje – ik denk dat hij toen het niet meer nodig was, het ding in de hoek zal hebben gesmeten: gelukkig! eindelijk kan ik weer alles horen en kan ik weer praten!
Toch zijn die maanden een belangrijke, leerzame en mooie tijd voor hem geweest.
Tijd die God hem gunde om steeds sterker te groeien in geloof en in verwondering.
Tijd waarin hij mocht uitkijken naar de dag dat wat God beloofd had toch zou gaan gebeuren, en waarop God ook zijn oren weer zou openzetten hem zijn spraak weer
zou terugggeven, want dat had God beloofd en dus zou God ook dat waarmaken.
Maar als het dan zover is, op Gods tijd, en de beloofde zoon is geboren, zou je denken dat dan meteen de tijd van zwijgen voorbij is en Zacharias weer helemaal mee kan doen – maar bij goed lezen blijkt het niet zo te zijn en is Zacharias als de familie en de buren op kraambezoek komen, nog altijd doof en kan hij niet praten.
Het zal bij alle blijdschap een domper op de feestvreugde zijn geweest, en het
zullen moeilijke dagen zijn geweest voor de kersverse vader: hoe lang nog dit?
Ruim een week later, als de baby besneden wordt en zijn naam zal krijgen, en zijn familie en dorpsgenoten informeren hoe zijn zoon zal heten, blijkt uit de reactie van Zacharias dat hij gelovig de woorden van de engel heeft verwerkt en wil volgen, en
dat hij dat volhoudt als ze verbaasd vragen hoe hij toch aan die naam komt dat zijn
zoon niet naar hemzelf vernoemd wordt maar Johannes heet=de Heer is genadig.
Hij moet het nog steeds opschrijven – ik las: “een schrijftafeltje als geboortekaartje-
maar zoals vaker is dit geboortekaartje een geloofsbelijdenis, vol dank aan God.
Kijk, en dan is Zacharias daar waar de Heer hem wilde hebben, na al die maanden.
Dat wat begon met twijfel, zelfs ongeloof – maar dit kan niet! – gegroeid is naar een
gerijpt geloof en een dankbaar beamen en even later bezingen van het wonder dat
God nieuw leven geeft waar mensen geen mogelijkheden maar zien en hebben.
En dat geloof sprak zonder woorden uit wat hij schreef: Johannes is zijn naam.
Die gelovige reactie werd meteen beloond: “meteen werd de verlamming van zijn mond en zijn tong ongedaan gemaakt en hij begon te spreken en loofde God”.
Ook Zacharias stemde er mee in, hij had het zelf ervaren, tot zijn verbazing en
tot zijn blijdschap: wat mensen voor onmogelijk houden, is mogelijk bij God, bij
die God die wonderen doet en leven geeft, zelfs waar alle leven allang uit is….
Alle reden voor verwondering en bewondering, en veel verwachting van God.
Ja, en dat straalde ook af op de mensen erom heen, die – lezen we – diep onder
de indruk waren van al dat wonderlijke dat Zacharias en Elisabet meemaakten
en wat over hun zoon werd gezegd – in zijn naam en wat zijn ouders vertelden.
Er staat zelfs dat ze in heel het bergland van Judea erover praatten en ook dat
ze zich afvroegen wat nog van Johannes te verwachten was in de toekomst:
“want het was duidelijk dat God een bijzonder plan met hem had” – later zal
blijken hoe waar dat was, en Zacharias gaat er al van te voren over zingen.
dia 4
2. Zacharia dankt God – als boodschapper van Gods redding (67-77)
Je ziet bij Zacharias hetzelfde gebeuren als eerder bij Maria, in haar lied.
Eerst is er blijdschap en dankbaarheid voor wat God voor hen zelf deed.
Hoor wat Maria zingt: “grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan”.
En van Zacharia lezen we: “hij begon te spreken en loofde God” (vers 64).
Hoewel het er niet bij staat, mag je ervan uitgaan dat het om zijn zoon was.
Maar dan vanaf vers 67 gaat het verder en komt de ‘lofzang van Zacharias’.
Met nadruk wordt die aangeduid als ‘profetie’, en dat door deze priester.
Zacharias – staat er ook nog bij – “werd vervuld van de Heilige Geest”.
Zacharias wordt de spreekbuis van God en geeft zijn boodschap door over meer
dan zijn eigen geluk en dat van : de HEER heeft zich bekommerd om zijn volk.
Het komt samen in die ene centrale boodschap die hoop en verwachting uitstraalt:
“een reddende kracht heeft God opgewekt uit het huis van David, zijn dienaar”.
Letterlijk staat er dat God een ‘hoorn’ van redding zal laten opkomen uit dat zo vervallen koningshuis van David – en ook dat gaat terug op oude woorden, zoals
in Psalm 132. “Daar zal ik voor David een hoorn doen opkomen, doen uitspruiten”.
Denk aan een dier met horens zoals een stier: sterk en in staat om weg te stoten
wie in de weg staan – zo zal de Redder die God geeft schoon schip maken tussen
Zacharias mag vooruitkijken en ons vooruitlaten kijken en laten zingen van Jezus!
Inmiddels zijn wij meer dan tweeduizend jaar verder en is er al bheel veel gebeurd: Jezus is gekomen en Hij heeft veel verteld en laten zien van het koninkrijk van God zijn vader; Hij heeft ook betaald voor onze schuld en bleek sterker dan de dood.
Maar als we eerlijk zijn moeten we constateren dat de wereld er niet echt beter op
is geworden, en dat waar Maria en ook Zacharias over zongen, verder weg lijkt
dan ooit: bevrijding van de vijanden, gered uit de greep van wie haten, en dat we
ontkomen aan onze vijanden, God zonder angst zouden kunnen dienen – dat mag
dan misschien van ons in Nederland gelden, tot op zekere hoogte, maar als je
verder kijkt in de wereld en b.v. denkt aan christenen in Irak en Syrië, en aan Noord-Korea waar afgelopen week net een dominee is veroordeeld tot levenslang in een strafkamp, en aan Pakistan waar Asian Bibi nog steeds vastzit en zij is niet de enige.
En dichterbij is er ook zomaar de vlam in de pan zoals die rellen in Geldermalsen.
Met achter dit en zoveel meer een geest van verzet tegen wat goed is en liefde
wil geven, aangestookt door satan die altijd uit is op onrust en onvrede en haat.
Maria zong ook hoopvol over heersers die onttroond en kleinen die gekroond
gaan worden maar waar zie je dat en hoe lang moet dat nog duren, en hoe dan?
Bedenk dat dat dit profetie wordt genoemd, en profetie heeft altijd heel veel lagen
en fases, en vraagt geduld zoals Israël vele eeuwen op de beloofde Redder heeft
moeten wachten en zoals Zacharias en Elisabet een leven lang moesten wachten.
Als je wel eens in de bergen bent geweest, en hebt een mooi uitzicht, dan lijken
de bergen die dan verderop ziet dichtbij, maar als je er heen wilt, blijken ze veel
verder weg dan je denkt – zoiets is ook aan de hand met wat God in vooruitzicht
stelt: het komt wel maar op Gods tijd en op Gods manier en het vraagt geduld.
Ja en kijk dan vooral niet naar wat nog niet is gebeurd maar naar wat wel al is
uitgekomen van wat God beloofd heeft – in het verleden en ook in onze eigen tijd.
Wat zijn er veel beloften die God heeft gedaan en die Hij is nagekomen – geloof daarom ook maar dat de rest ook zal uitkomen, op Zijn tijd – en geloof vooral ook dat wat voor ons mensen onmogelijk lijkt en te wonderlijk, geen probleem is voor God.
dia 6
3. Zacharias dankt God – als wegwijzer naar Gods wereldvrede (78-80)
Jesaja, die vroege profeet, zag het al vanuit de verte, in een tijd dat het voor zijn tijdgenoten steeds donkerder werd – door invallen van naburige volken en zelfs een bezetting: “zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen”(9:1)
Zacharias mocht in de geboorte van zijn zoon en de aanstaande geboorte van Jezus
de vervulling steeds dichterbij komen: “dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood”. Prachtig!
Nou ja, prachtig? Zo prachtig is het allemaal niet, als je eerlijk bent, nog lang niet!
O ja, er is voor en met de kerst licht genoeg, op straat, in je huis, in winkelcentra.
Maar we weten allemaal wel dat al dat licht het donker waarin veel mensen zitten, niet kan wegnemen en misschien juist wel schrijnend afkomt op wie zich juist rond de kerst extra eenzaam voelen, hun familie in het thuisland waar oorlog is, des te meer
missen, die niet kunnen kopen en aan hun kinderen kunnen geven wat allemaal in
de winkels aangeboden wordt – het aantal kinderen dat in Nederland in armoede moet opgroeien, blijkt sterk gestegen het afgelopen jaar – en je zult maar psychisch of lichamelijk een wrak zijn en je hopeloos voelen – dan ervaar je weinig van licht.
Het is goed daar oog voor te hebben, dat serieus te nemen, er voor elkaar te zijn.
We moeten wel goed lezen en goed luisteren, naar waar die lofzang op uitloopt.
Niet op een soort schijnwereld waarin het allemaal mooier lijkt dan het waar is.
Een uitlegger wijst erop dat Zacharias niet zegt dat alles nu al “zon en vrede wordt”.
Daarvoor zijn er nog veel te veel schaduwen, donkere plekken, zelfs de schaduw
van de dood – die later door Paulus de ultieme vijand genoemd wordt waarvoor
we als we eerlijk zijn allemaal doodsbang zijn – laten we maar gewoon eerlijk zijn.
Maar Zacharias zegt wel dat we dankzij Gods ingrijpen, Gods omkijken naar een wereld in nood, naar u en naar jou, onze voeten kunnen zetten op de weg van de
vrede, de vrede met God en dan ook vrede in ons hart en vrede met elkaar. Vrede
die nog geen feit is helaas, zelfs niet in eigen omgeving, maar wel mogelijk wordt.
De vraag is of onze voeten in de goede richting gaan. Of we leven in het licht van Jezus die zei dat als je Hem volgen wilt, je niet langer in de duisternis hoeft te leven.
De vraag is dus of we echt er vertrouwen in hebben – met alle twijfels en vragen en
in een onzekere en zelfs gevaarlijke wereld – dat bij God alle dingen mogelijk zijn.
Zelfs een nieuwe wereld waar recht gedaan wordt en blijvende vrede zal wonen.
Omdat midden in deze heftige wereld een kribbe heeft gestaan en een kruis.
Omdat God ook naar ons omkeek en Jezus ook voor ons naar dézer aarde kwam.
Omdat voor God niets te wonderlijk is!
amen dia 7
liturgie morgendienst
votum en groet
zingen: Ps. 19: 1,2,3
wet van God
zingen: Ps. 19: 4,5,6
gebed
Schriftlezing: Lucas 1: 57-80
zingen: NLB 464: 1,2,7,8 (mel. Gz. 81 GK)
kinderen naar de club
verkondiging
zingen: Gz. 48: 1a,2v,3m,4a
kinderen terug in de kerk
gebed
collecte
zingen: Lied 124: 1,2,3,4
zegen
amen: Lied 124: 5