Romeinen 8: 12-17 en 26: Voel je vrij! (jeugd-themadienst samen met CGK)

Liturgie jeugd-themadienst zondag 9 juni 2013,  samen met CGK

 

Kerkenraad en dominee komen binnen

Welkom

We gaan staan en  zingen:   Opwekking 281   (= GK 158)

Stil gebed

Belijdenis van onze afhankelijkheid van God en begroeting namens God

We gaan zitten

Zingen:                   Ps. 25: 2,6       

Gebed om de hulp van de Heilige Geest

Bijbellezing:  Romeinen 8: 12-17 en 26-28

Zingen:               Gz. 477 (1,2)

De dominee preekt …..Thema:  Voel je vrij!

Zingen                 Opwekking

We danken en doen voorbede

De gaven worden ingezameld – Zingen Opwekking 167  (= GK 167)

We belijden  (staande) ons geloof   Opwekking 347

Zegen

Zingen:               Opwekking 602                

———————————————————————————————————————-

 

Beste mensen, jullie en u ook, samen gemeente van onze Heer,

 

Voel je vrij!

Ik heb daar een uitroepteken achter gezet.

 

Maar moet je als je dat zo leest bij Paulus, daar niet eerder een vraagteken achter zetten?

Neem nou dat eerste vers van zonet: “we hoeven ons niet langer te laten leiden door onze eigen wil” – daar heb je het weer: je mag dit niet en dat niet, juist allerlei spannende enleuke dingen, en je moet een heleboel wat mensen en vooral ook wat God van je verwacht.

 

Veel mensen kijken zo tegen gelovigen en tegen de kerk aan:

er moet veel, en je mag weinig.

Dan kan Paulus wel zeggen dat je als je gelooft geen slaaf bent maar juist vrij. Dat is mooi.

Maar  hij schrijft ook dat je je eigen wil moet doden,

en je moet laten leiden door Gods Geest.

Is dat niet: wat jij wil is zo belangrijk niet?

Je moet gaan willen wat God van jou en met jou wil?

En ook in de kerk hoor je nog al eens dat je niet moet gaan voor wat jijzelf allemaal wilt en leuk vindt, maar dat het pas goed is als je het voor God doet – ook wat je eigenlijk niet wilt.

 

vraag

Wie herkent dat bij zichzelf, dat het best vaak lastig voelt, als vooral veel moeten?

 

Toch houd ik vol dat de kern van dit bijbelstukje is wat ik net zei,

met dat thema: voel je vrij.

In de reacties die ik van sommigen van jullie vooraf kreeg,

is dat ook wel overgekomen:

“mijn geloof geeft me de vrijheid dat ik een basis heb waarop ik terug kan vallen”; en:   “het is maar wat  je onder vrijheid verstaat, toch niet dat alles maar moet kunnen (zoals echtbreuk en je vol zuipen, en je eigen ideeën volgen) Tegelijk ook de erkenning dat het lastig kan zijn: “het gevecht om onze eigen greep op het leven los te laten en in handen te leggen van God door ons over te geven aan de Geest is een gevecht van iedere dag”.

Zomaar wat reacties die ik kreeg via de mail.

 

Precies de spijker op de kop denk ik.

Precies waar Paulus het in deze verzen over heeft.

De mensen waaraan hij deze brief heeft geschreven ,

die christenen in Rome, hadden allemaal zo hun eigen verleden waarin ze achter allerlei idealen waren aangelopen en met van alles en nog wat druk waren geweest.

Wat Paulus eerder in deze brief noemt dat ze slaven waren van de zonde.

 

Denk aan de vroegere heidenen met hun verering van Griekse en Romeinse goden,met alle onzekerheid en angst die daarbij hoorden want je moest die goden tevreden stellen door steeds weer offers te brengen en je aan allerlei rituelen te houden,  uit angst dat die goden je anders zouden straffen

En ze waren zich ook te buiten gegaan aan andere zaken als seksuele

ontsporingen in het kader van hun godsdienst, en aan bedrog en doodslag.

In de eerste hoofdstukken van deze brief doet Paulus er een boekje over open.

 

Ook de christenen van joodse komaf hadden als het ware gevangen gezeten

want je moest je stipt aan de wet van God houden en ook nog aan regels die mensen daarbij bedacht hadden om maar God te vriend te houden en niet voor je zonden gestraft te worden.

Denk maar aan veel strengere regels over de sabbat dan God gegeven had waardoor je bijna niks meer mocht, om maar te zorgen dat ze niets fout deden – ook daar zat dus angst achter.

 

Nou, en daar waren ze van bevrijd toen ze waren gaan geloven in Jezus die voor onze zonden heeft betaald, die de straf heeft gedragen, en ons van slaven heeft gemaakt tot Gods kinderen.

Dit hoofdstuk begint ermee: “wie in Christus Jezus zijn” – wie in Hem geloven en bij Hem horen -“worden niet meer veroordeeld” – en: wat wij zelf niet konden, dat heeft Jezus voor ons gedaan.

 

Nou, en als je dat weet, als je zo in het leven mag staan, gaat het anders klinken, dat vers 12 – en luister goed hoe het er staat: “we hoeven ons niet langer te laten leiden door onze eigen wil“.

Hé, er staat niet dat je niet mag doen wat je zelf wilt, maar dat dat niet langer hoeft – dat ik dus niet meer een gevangene ben van wat er allemaal in mezelf opkomt, en wat al te vaak wordt beïnvloed door wat mensen van me vinden of van me verwachten, en wat ik zelf denk waar te moeten maken en dat  ik denk dat ik mezelf neer moet zetten, onzeker en gestresst als ik vaak ben.

Zoals een van jullie aangaf: ik moet vaak hoog presteren van mezelf doordat ik perfectionistisch ben, en dat geeft me wel druk.

Ik snap dat goed, je bent niet de enige, en elke dag worden er weer prestaties verwacht: dat werkstuk voor school, dat examen, dat sollicitatiegesprek….

En als ik voor mezelf spreek dat het best spannend is zo’n dienst als vanavond: wat zullen ze ervan vinden, en erover zeggen straks – en ik denk zomaar dat er veel meer mensen- ook ouders en ouderen – lijden onder druk en stress.

 

Als je christen bent, komt er zelfs als we niet oppassen nog meer bij aan vragen en twijfels, zo van: wat zullen mijn vrienden wel denken als ik laat merken dat ik geloof en naar de kerk ga, en aan de andere kant:  wat vindt God van me? Denk ik niet te weinig aan Hem, en wat als ik vaak vergeet te bidden en als ik zo weinig in de bijbel lees ….. het staat er toch maar dat Jezus de allerbelangrijkste voor me moet zijn…maar is dat wel zo?

Als ik eerlijk ben, zijn er mensen en dingen waar ik als het erop aan komt, eerder voor ga en veel meer tijd in stop en die heel veel voor mij betekenen –  ik wil ook wel geloven in God en dat Jezus ook voor mij gestorven is, maar dat staat best ver van me af en dat verandert niet zo heel veel in mijn leven….

Je kunt je er schuldig over voelen en je probeert het morgen beter te doen maar het mislukt steeds.

 

Wat ik vanavond wil proberen helder te krijgen – en wat Paulus volgens mij bedoelt – is dat dat helemaal waar is dat Jezus de allerbelangrijkste voor ons wil zijn- en dat als je een kind van God bent de Heilige Geest de leiding wil hebben in je leven -maar dat dat niet een keurslijf is waardoor je geen kant meer op kunt, en je maar jezelf moet weggooien maar dat je dan pas echt een vrij mens kunt zijn, die mens zoals God bedoeld heeft, zodat  je jezelf kunt zijn, gemaakt naar Gods beeld.   En hoe meer dat gaat gebeuren, doordat de Geest in je werkt, des meer wil je zelf niet anders meer.

 

Zoals een van jullie ook dat mooi opschreef: “ik vind belangrijker om Jezus te volgen en God te eren dan dingen te doen die God niet wil, en daarom voel ik me vrij. Ik ben niet meer zo gebonden aan dingen die mensen (vooral niet christenen)  om me heen zeggen”.

Je weet je geliefd door God.

 

Weet je:  als  je Christus de eerste plek in je leven geeft, betekent dat niet dat al dat andere dat belangrijk voor ons is en wat we mooi en leuk vinden, en waar we veel – soms  te veel – tijd in stoppen,  verboden is of onbelangrijk of ineens niet meer waardevol:  muziek, sport, relaties, je gezondheid,  je uiterlijk, mooie

dingen die graag wil hebben, sociale media, je  studie of je werk.

 

Ze komen juist op de goede plek te staan en worden er alleen nog maar mooier door – niet meer een macht boven je of een druk op je, maar iets dat je van God krijgt en waar Jezus zijn leven voor gaf.

Allemaal dingen waar je in volle vrijheid van mag genieten maar die niet onmisbaar voor je zijn en waar niet je leven vanaf hangt.

Je wereld stort niet in als je wat mist, want je ziet aan Jezus dat het niet in die uiterlijke dingen zit maar dat je als mens waardevol bent voor God en voor mensen om je heen, en dat het erop aan komt dat je beantwoordt aan hoe je bedoeld bent.

 

Nou en dat is waar de Heilige Geest ons van wil overtuigen, en ons vertrouwd mee wil maken.

Weer Paulus: je hebt de Geest ontvangen: niet om toch weer als slaven in angst te leven:  angst om afgewezen te worden, angst om te falen, angst om te zondigen, angst voor wat mensen van je  vinden of dat je ze niet zien staan, angst om uitgeteld of afgedankt te raken, angst zelfs voor God…

 

Nee, want je bent zoals je bent en hoe het ook met je gaat, een kind van je hemelse Vader – kostbaar en geliefd – zelfs erfgenaam van een compleet nieuwe wereld: alles wat van Vader is, is ook van jou!  Paulus zegt het ergens ook: alles is van jou en jij bent van Christus en Christus is van God. Dat is wat! Wat een ruimte, wat een vrijheid, je hoeft niks en je mag alles- voel je vrij!

 

Dan kan het leven nog best ingewikkeld zijn, met lastige keuzes, met teleurstellingen, ziekte, en ook toch afwijzende blikken en kritische opmerkingen – en je kunt vast zelf nog wel dingen aanvullen waar je tegenaan loopt of tegenop ziet.

 

Dat staat er ook eerlijk: we moeten “delen in het lijden van Christus”  – die een mens werd als wij, die moe is geweest en ziek, die is bespot, afgewezen, en zelfs veroordeeld en gedood – dat is heftig! – en Jezus zegt: Mij volgen kan kruisdragen betekenen, en afzien van wat jezelf hoog in het vaandel had en graag had willen bereiken – maar als je dat achter Mij aan draagt en bij Mij neerlegt, neem ik het van je over en laat ik je niet vallen, maar zorg ik dat je zaldelen in de overwinning die Ik voor jou behaald heb – je bent toch mijn broer, mijn zus, Gods kind?

 

Weet je, en daarom sta je er nooit alleen voor, hoef je ook niet meer bang te zijn en onzeker. Want de Geest wil je leiden, en leert je geloven, hopen, liefhebben, bidden, door zijn kracht.

 

Ik kreeg er wat vragen over: hoe doet de Geest dat dan,

en hoe kun je dat zelf gaan ervaren?

Daar is heel wat over te zeggen, laat ik het vanavond erbij houden dat belangrijk is je open te stellen voor God, voor de werking van de Heilige Geest:  door trouw te zijn in je bidden, door als je bijbel leest je steeds af te vragen wat God jou te zeggen heeft, hoe wat je leest je raakt en wat je ermee kunt, en vooral door je te laten vullen met de liefde die God voor jou heeft in en door Jezus.

 

Want de leiding van de Heilige Geest is meer dan dat je aanwijzingen krijgt uit de bijbel over wat wel en niet goed is, het is vooral dat je diep in jezelf voelt wat goed is en wat niet en dat je met dat gevoel wat doet – dat je ook open staat voor hoe God naar je toe komt, in de natuur b.v. en in mensen om je heen, en in soms zomaar een preek die je raakt of een gesprek dat je aan het denken zet – en ook dat je wilt leren van je fouten en dat als je toch valt je weer opstaat en met Gods hulp steeds een nieuw begin kunt en durft maken – want God kent geen hopeloze gevallen maar kinderen die mogen groeien – door vallen en opstaan kom je verder en wordt je sterker.

 

Ja en en vooral: dat je probeert te zijn en te doen als Jezus – Jezus vol liefde, wilt U mij leiden?

 

Nou en hoe meer je Hem leert kennen en zijn liefde gaat ervaren,

des te meer voel je je vrij.

Vrij als een vogel in de lucht en vrij als een kind van je hemelse Vader.

 

Voel je vrij!

Ik laat dat uitroepteken maar gewoon staan.

amen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *